In 1962 werd er een volautomatisch gemaal geplaatst langs de spoorlijn tussen Leiden en Den Haag. Het diende als vervanging voor een Amerikaanse windmolen die voorheen de polder had bemalen. Origineel bestond de bemalingsinstallatie uit een vijzel, met een capaciteit van 13 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 0,6 meter, aangedreven door een Spaans elektromotor, met een vermogen van 5 pk. In 1982 werd de houten behuizing vervangen door een stenen gebouw, waarbij een gedeelte van de elektrotechnische installatie werd afgekoppeld, gereviseerd en na de verbouwing werd teruggeplaatst. Uit een inventarisatielijst van de polderafdeling Zuidgeest van 1983 blijkt dat er enige veranderingen hebben plaats gevonden. Zo bestond het gemaal in 1983 uit een vijzel, met een capaciteit van 10 m3/minuut, aangedreven door een Heemaf elektromotor, met een vermogen van 5 pk. In 1994 werd het gemaal vervangen door een nieuw gemaal (108-036-00021).

Volgens stukken uit het archief van de polder Rietvink (1.2.5.11, 41) wordt de polder in 1940 al bemalen door een bemalingsinstallatie bestaande uit een scheprad van Looglandaal Apeldoorn, met een capaciteit van 6 m3/minuut, aangedreven door een petroleummotor van het fabricaat Looglandaal Motoren Fabriek, met een vermogen van 10 pk. Dit gemaal zou al in 1898 zijn geplaatst. In de jaren 1960 wordt er in plaats van dit gemaal een elektrische bemalingsinstallatie geplaatst: het bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 5 m3/minuut, aangedreven door een elektromotor van het fabricaat Spaans Machinefabriek, met een vermogen van 4 pk. Het werd gebouwd op initiatief van de gemeente Leidschendam en in 1965 officieel overgedragen aan het polderbestuur. Tussen 1985 en 1987 werden het gemaal gerenoveerd en werd het gemaal 20 meter in noordoostelijke richting verplaatst, in verband met een verzoek van de grondeigenaar om op die plaats een bedrijfspand te bouwen.
In de jaren 1990 werd er besloten om een nieuw gemaal te stichten, ten behoeve van de gebiedsuitbreiding (en bijbehorende bebouwing) van de gemeente Leidschendam in de polder. Hierdoor was er een grote bemalingscapaciteit vereist. Het gemaal langs de Vliet werd in 1992 verwijderd en vervangen door een nieuw gemaal ter plaatse van de Voordesingel.

In 1951 werd er een noodbemalingsinstallatie geplaatst, in verband met de slechte toestand van de poldermolen. Kort daarna werd besloten om een permanente bemalingsinstallatie te plaatsen op dezelfde plek. Zo werd in 1952 het gemaal van de Papenwegse polder gesticht. De bemalingsinstallatie bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 25 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,2 meter, aangedreven door een elektromotor van het fabricaat E.M.F. Dordt, met een vermogen van 15 pk, en geheel geleverd door Spaans Machinefabriek. Volgens een inventarisatielijst van de polderafdeling Zuidgeest functioneerde deze bemalingsinstallatie nog in 1983.
In verband met een verbreding van de spoorlijn tussen Leiden en Rijswijk was het noodzakelijk dat de capaciteit van het gemaal verhoogd werd van 26 m3/minuut naar 36,5 m3/minuut, aangezien het gemaal een deel van de bemaling van de Oranje- en de Stevenshofjespolder overneemt. Er werd besloten om een nieuw gemaal te stichten aan de Dobbewatering. Het oude gemaal werd op den duur gesloopt.

In 1934 werd er een dieselmotor in de bestaande poldermolen geplaatst. Dit gemaal werd in de jaren 1940 vervangen door twee Amerikaanse windmolens. Deze bemalingsinstallaties functioneerden echter niet naar behoren, waardoor er al gauw over een alternatief werd nagedacht. Pas in 1965 ging het polderbestuur akkoord met de bouw van een elektrisch gemaal in de onderbouw van één van de Amerikaanse windmolens, nabij de Maaldriftseweg, op de grens van de gemeentes Voorschoten en Wassenaar. De bemalingsinstallatie bestond, volgens een offerte, uit een centrifugaal kelderpomp, met een capaciteit van 18 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 0,5 meter, aangedreven door een elektromotor (draaistroom flensmotor) van het fabricaat Heemaf, met een vermogen van 7,5 pk. Een inventarisatielijst van de polderafdeling Zuidgeest uit 1983 bevestigd dit.
In de jaren 1980 werd er in de omgeving van het gemaal zand gewonnen. Dit leidde ertoe dat meermaals de voedingskabel van het gemaal werd doorgesneden. Men zag er geen heil in om de kabel keer op keer te repareren en het verleggen van de kabel bleek ook niet mogelijk. Daarom werd er besloten om het gemaal te vernieuwen. Het nieuwe gemaal kwam in 1989 in gebruik en het oude gemaal is waarschijnlijk spoedig daarna buiten bedrijf gesteld.