De voormalige Via Belgica weer onder de aandacht brengen. Dat is de inzet van de provincie Limburg en de Zuid-Limburgse gemeenten die langs de oude Romeinse weg liggen. De projecten die vooralsnog op de rol staan, kosten bij elkaar ongeveer drie ton.

De provincie legt anderhalve ton op tafel, Maastricht, Valkenburg aan de Geul, Meerssen, Landgraaf, Simpelveld, Heerlen, Kerkrade en Voerendaal verdelen de andere helft. Provincie en gemeenten hopen dat met een gezamenlijke aanpak meer projecten van de grond komen. De ambitie om de Via Belgica weer zichtbaar te maken, leeft namelijk al lang. Maar onder meer door andere prioriteiten in gemeenten en daarmee samenhangend beschikbare financiën, kwamen plannen lastig van de grond en bleven vaak van lokale aard.

Opleving
Maar de aandacht voor de Romeinse geschiedenis van de regio, kent een opleving. Het afgelopen jaar vroegen meerdere gemeenten subsidies aan voor initiatieven rondom de Via Belgica. De provincie heeft het initiatief genomen om het ijzer te smeden nu het heet is. Afgelopen jaar startte onder meer in Maastricht een augmented reality-project, waarbij het middels de Roman Maastricht app mogelijk is om virtueel door de oude stad te lopen, en kwam er een informatiezuil bij de oude Villa Herkenberg in Meerssen. Nog dit jaar moeten vergelijkbare informatiezuilen komen in Houthem, bij de Katakomben in Valkenburg en bij de Goudsberg in Valkenburg. Valkenburg gaat tevens, bij de werkzaamheden aan de doorgaande weg in Houthem, proefsleuven graven in de hoop sporen van de oude heirbaan te ontdekken. De Herkenberg, Château St. Gerlach, de Goudsberg en de sarcofaag in Simpelveld krijgen binnenkort ook een augmented reality-app.

Eind 2003 heeft de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek in het Limburgse Bocholtz een bijzonder Romeins graf onderzocht. Het graf bestond uit een met hout beklede grafkamer met daarin een zandstenen askist en een areaal aan bijgiften. Het karakter van het graf en zijn inhoud en de ligging vlakbij de Romeinse villa van Vlengendaal plaatst de begraven persoon in de wereld van de Romeinse villa-elite. De constructie van het graf en de symboliek van de verschillende bijgiften tonen elementen die typerend zijn voor de Romeinse ideeën omtrent de dood en het leven in het hiernamaals. Op basis van de voorlopige resultaten wordt het graf tegen het einde van de tweede eeuw gedateerd. Naast de "traditionele" uitwerking van de resultaten van de opgraving, is de vondst aangegrepen om een aantal specialistische onderzoeken uit te voeren. In samenwerking met het Instituut Collectie Nederland en TNO-NITG Utrecht wordt de materiaalsamenstelling van de glazen en bronzen voorwerpen geanalyseerd om inzicht te krijgen in de degradatieprocessen waaraan de voorwerpen in de bodem zijn blootgesteld. Op deze manier levert het graf van Bocholtz belangrijke informatie voor zowel de inhoudelijke kant van de archeologie als ook voor de archeologische monumentenzorg.

De geschiedenis van schutterij Sint Georges geeft ons niet alleen zicht op het schuttersgebeuren in de 17e en 18e eeuw, zoals lidmaatschap, reglement en koningsvogelschieten, maar ook op andere aspecten van het leven op het Zuidlimburgs platteland, zoals facetten van het kerkelijk leven. De lijsten van overleden schutters, van de leden en koningen van de schutterij maken deze bijdrage extra aantrekkelijk voor genealogisch geïnteresseerden.

De volkstelling, die in 1796 en de jaren erna in de departementen van de Nedermaas en de Roer werden gehouden, geniet onder andere bij streekhistorici en genealogen wijde bekendheid. Dat er ruim honderd jaar eerder, tijdens de negenjarige Oorlog tegen Frankrijk (1688-1697), een vergelijkbare volkstelling werd verordonneerd voor Limburg en de drie Landen van Overmaas, is amper bekend. In deze bijdrage worst ingegaan op deze volkstelling en de lijst van alle inwoners van Simpelveld en Bocholtz uit 1694 geheel weergegeven.