Aan het eind van de achttiende eeuw start in Groot-Brittannië de industriële revolutie. Technische ontwikkelingen, ondernemingszin en beschikbaarheid van kapitaal liggen eraan ten grondslag, naast aanwezigheid van steenkool en goede verbindingen. Met dit begin krijgt de modernisering van de West-Europese samenleving richting en vaart. In afzonderlijke kernen in Zuid-Limburg wordt die ontwikkeling ook relatief vroeg manifest. Oostelijk van het Geuldal is dat vanaf eind achttiende eeuw Kloosterrade, met zijn vanuit Rolduc modern georganiseerde mijnbouw. Aan die zijde maakt ook Vaals een industriële ontwikkeling door, in het leven geroepen door vanuit Aken uitgeweken protestantse fabrikanten. Westelijk van het Geuldal is het Maastricht waar de eerste grootschalige industrialisatie begint.

In Nederland kwam de publieke voorziening van elektriciteit laat op gang. Verwonderlijk is het dat het kleine Valkenburg al in 1900 een particuliere elektriciteitscentrale kreeg. In dit artikel wordt het wel en wee van deze centrale geschetst en wordt ingegaan op de vraag waarom er nu juist in Valkenburg interesse was voor een concessie op dit terrein. Met diverse oude foto's.

In 1910 kocht de SVM (Maatschappij tot Verkoop van den Elektrischen Stroom der Staatsmijnen in Limburg) alle aandelen op van de Electriciteits Maatschappij Valkenburg, waardoor Valkenburg aangesloten werd op het stroomnet van de SVM. De eerste grote industriële grootverbruiker werd de Societé Ceramique in 1911. In hetzelfde jaar sloot ook de gemeente Heerlen een contract tot levering van stroom door de SVM. In Klimmen werd eveneens stroom geleverd door de SVM. In Houthem, Margraten, Schaesberg, Bocholtz, Wijlre, Heer, Voerendaal en Echt werd in 1912 stroom geleverd door de SVM. Ulestraten kwam erbij in 1920, Schimmert, Bunde en Berg en Terblijt in 1921. Hulsberg, Oud-Valkenburg en Schin op Geul in 1922. In een bijlage zijn overzichten opgenomen van stroomverbruikers in Valkenburg in 1910, geregistreerd via muntmeters en gewone meters.