Op de hbs in zijn woonplaats Maastricht ontmoette Wim Boersma zijn levenslange liefde Anne Vos. Hoewel hij na zijn studie in Utrecht twaalf jaar huisarts in Schimmert en later in Arnhem was, bleef de geboortestreek trekken en verhuisde Boersma met vrouw en inmiddels drie zoons terug naar Zuid-Limburg.

Wim Boersma werd er adjunct en, snel daarna, hoofd van de medische dienst van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP). Hij bleek uitermate geschikt voor de functie. Volgens voormalige collega’s genoot hij van het bijbehorende “wikken en wegen in al zijn facetten, het juridisch denken, het sociaal gevoel voor recht en het omgaan met de taal.”Boersma stond voor kennis, kwaliteit en zorgvuldigheid.

Als leidinggevende stelde Wim Boersma zich toegankelijk en gelijkwaardig op tegenover zijn medewerkers. Hoewel hij landelijk werkte, was hij, zoals hij zelf zei, altijd op armlengte bereikbaar, daarmee op de telefoon doelende. “Op vragen antwoordde hij direct, niet pasklaar, maar coachend met diverse mogelijkheden ter overdenking.”

Wim Boersma was belangrijk voor verzekeringsgeneeskundig Nederland. Onder zijn leiding groeide de Medische Dienst ABP uit tot een professionele organisatie. Daarnaast bekleedde hij tal van bestuursfuncties, onder meer bij de Commissie van Deskundigen van de Sociaal Geneeskundige Registratie Commissie, dé bewaker van de kwaliteit van de opleidingen tot verzekeringsgeneeskundige. Ook droeg hij in grote mate bij aan het ontwikkelen van het medisch arbeidsongeschiktheidscriterium, hét hulpmiddel om zo objectief mogelijk vast te kunnen stellen of er een medische grond is voor arbeidsongeschiktheid; van groot economisch en maatschappelijk belang en de basis voor de huidige verzekeringsgeneeskundige beoordelingen. Van 2000 tot 2006 was Boersma lid van het Centraal Medisch Tuchtcollege[G1].

Hij was, zoals hij zelf zei, altijd op armlengte bereikbaar, daarmee op de telefoon doelende

In 2003, net nadat de arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen van het ABP naar het UWV waren overgegaan, ging Boersma met pensioen. Een jaar later werd hij onder meer voor zijn vele verdiensten in de verzekeringsgeneeskunde geridderd in de orde van Oranje Nassau.

Na zijn pensionering bleef hij diverse bestuursfuncties vervullen, maar had hij ook meer tijd voor zijn andere grote passies; genealogie en geschiedenis. Het was een belangrijk deel van zijn leven en hij publiceerde veel over de geschiedenis van zijn eigen heem, Maastricht. Daarnaast was hij een enthousiast lid van het Slavisch-Byzantijns zangkoor Anastasis.

In 2012 werd de familie Boersma zwaar getroffen door het plotselinge overlijden van Boersma’s oudste zoon. Na een ziekbed van zes maanden overleed Wim Boersma dit jaar zelf. Collega’s herinneren zich ‘zijn mildheid, zijn diepzinnige ontboezemingen, aura van rust en wijsheid en zijn fijnzinnig gevoel voor humor; een mens van zeldzame klasse’.

In de eerste drie tv- uitzendingen kwamen veel voorkomende kwalen als likdoorns en eelt, mondkloofjes,en stress en maagklachten ter sprake. Opnamen voor op de actualiteit gebaseerde onderwerpen als de bekende 'alcoholkater' en het verschil tussen griep en verkoudheid hebben de montagekamer van Omroep Krijtland inmiddels bereikt. Voor februari staat ook nog een item over hooikoorts op de opname-agenda van cameraman Jan van der Weide uit Eyserheide. De bedoeling is op termijn te komen tot een tweewekelijkse uitzend-frequentie. Voor het eerst heeft ze onlangs, tussen de bedrijven door op de Nightcare, voor de uitzending over dc alcoholkater een draaiboek samengesteld. "Ook dat was een nieuwe ervaring." Toen haar beide kinderen, Jan Jaap uit Amsterdam en Jan-Tjitte uit Parijs, afgelopen weekeinde in Vaals vertoefden kregen ze van haar voormalige huishoudster te horen dat hun moeder een tv-ster is geworden. Met pretoogjes sluit Meindersma al: "Toen drong tot hen door: 'Moeder zit dus niet achter de geraniums, maar doet ook nog wat...'

Er zijn mondjesmaat ARV's (Aidsremmers) beschikbaar maar Minga kan nog niet behandelen, eerst krijgen de grote overheids- en districtsziekenhuizen de medicijnen. Het is huiveringwekkend te horen en te zien hoe een en ander in zijn werk gaat: ziekenhuizen, die nauwelijks laboratoriumfaciliteiten hebben met dokters die voortdurend afwezig zijn en met clinical officers en verpleegkundigen die 3 dagen op cursus geweest zijn, verstrekken onbekommerd (tegen betaling) de pillen. Het beeld dat hierdoor ontstaat bij de 'gewone' Zambianen is dat HIV nu te genezen is, als je maar geld voor pillen hebt. Dat er o.a. veel bijwerkingen zijn, dat je je hele verdere leven pillen moet blijven slikken, dat je nog steeds ziek bent en anderen kunt besmetten, daar heeft men geen idee van. Het ziekenhuis zit o.a. dankzij jullie giften iets ruimer in de middelen, wat heerlijk is omdat nu de al jaren geplande verbeteringen uitgevoerd kunnen worden. Een kleine greep: Het overdekken van de paden schiet op, 5 van de 6 zijn al klaar. Er is een mooie perfect ronde silo gebouwd voor de maisopslag, de oogst was zo goed dat er een jaarvoorraad is, dus die silo was urgent. Nu gaat men een gastenverblijfje bouwen. Soms komen wel 5 familieleden met de zieke mee die tot op heden altijd de nacht doorbrengen in de dan overvolle ziekenzaal, wat natuurlijk voor veel te veel onrust zorgt. Er is een nieuwe (2e hands) operatielamp onderweg en er zijn 250 lakens besteld. Ook is het Aidswezenproject met een behoorlijk bedrag gesteund om schoolgelden en schooluniformen te betalen. Dank, dank, dank Wat het leven hier opfleurt is post: we hopen dat jullie blijven schrijven. Jullie hebben er geen idee van hoe wij hier genieten van iedere brief of kaart...' Joep en Karine Pluymaekers-van Hettema, Minga Mission Hospital, P.O. Box 560100 Petauke. Zambia Giften blijven natuurlijk altijd welkom. op gironummer 3994126 t.n.v. C.J.M.W. Pluymaekers-van Hettema, St. Gerlach 35, 6301 JA Houthem, o.v.v. Minga Mission Hospital