Uw zoekacties: Artikelen

Artikelen ( Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach )

beacon
110  artikelen
sorteren op:
 
 
 
 
Artikel
Vandalisme begraafplaatsen van Broekhem, Berg en Cauberg
Datering:
2024
Titel:
Vandalisme begraafplaatsen van Broekhem, Berg en Cauberg
Auteur:
Anique Smeets
Titel tijdschrift:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem
Afleveringsnummer:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem, 32 (2024) nr. 1 (20 januari), p. 1
Samenvatting:
Helaas heeft de begraafplaatsbeheerder van de gemeente nu al een paar keer geconstateerd dat er spullen worden vernield of gestolen op de begraafplaatsen Broekhem, Berg en Cauberg. Bloemen en planten verdwijnen van graven of er worden persoonlijke zaken zoals fotolijstjes kapot gemaakt. U kunt zich voorstellen hoe pijnlijk dit is voor nabestaanden. Een begraafplaats moet een rustige en veilige plek bieden aan nabestaanden om overleden dierbaren te herinneren. Om de kans op diefstal en vernieling te verkleinen zet de gemeente meer toezicht in de begraafplaatsen op verschillende manieren.
Onder andere boa's zullen vaker een kijkje nemen op de begraafplaatsen.
Ziet u iets verdachts of wilt u hier iets over vragen of opmerken? Aarzel dan niet om telefonisch contact op te nemen en u kunt ook altijd zelf digitaal een melding doen via de website www.valkenburg.nl.

Anique Smeets / Adviseur communicatie en PR
Gemeente Vakenburg aan de Geul - Postbus 998, 6300 AZ Valkenburg •
 
 
 
 
 
Artikel
Kerkhof Houthem
Datering:
2017
Titel:
Kerkhof Houthem
Titel tijdschrift:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem
Afleveringsnummer:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem, 25 (2017) nr. 6 (22 april), p. 4
Samenvatting:
In de jaren 60 (van de vorige eeuw) werd in Houthem een nieuw kerkhof aangelegd. Nu, vijftig jaar later, is dat kerkhof dus niet zo nieuw meer. Dat zie je ook als je erover heen loopt, over het gras. Door het inklinken van de grond ter plaatse van de graven en de wat al te enthousiaste activiteiten van mollen is de grasmat intussen aan vervanging toe. Het kerkbestuur heeft dan ook besloten dit gedeelte van ons kerkhof van nieuwe graszoden te voorzien.
In de komende weken, na Pasen, gaan de werkzaamheden hiervoor uitgevoerd worden. Dat zal in gedeeltes gebeuren, zodat de graven zo goed mogelijk bereikbaar blijven. Hierbij wordende randen van de vakken voor bloemen weer recht gemaakt. Wij verzoeken u zaken die daar niet thuis horen, zoals stenen en bloempotten, van het gras te verwijderen. We vragen begrip voor mogelijk ongemak tijdens de werkzaamheden.
Trefwoorden:
Geografische namen:
 
 
 
 
 
Artikel
'Hitler's laatste hoop in bange dagen' : Elf Valkenburgers worden soldaat in het Duitse leger
Datering:
2015
Titel:
'Hitler's laatste hoop in bange dagen' : Elf Valkenburgers worden soldaat in het Duitse leger
Auteur:
Jan Diederen
Titel tijdschrift:
Kijk op Valkenburg
Afleveringsnummer:
Kijk op Valkenburg, 6 (2015) nr. 2 (mei, juni, juli), p. 18,19,21
Samenvatting:
Foto's:
· Lei Breuer als Duits soldaat en Ja Breuer als legionair.
· Ben Antwerpen
· Zjang Meijer, staande vierde van links, speelt in de dertiger jaren op het tweede elftal van de voetbalvereniging Valkenburg.
· Willy Wechseler
· Jacques Konertz
· Het valt op dat de Duitse begraafplaatsen, in tegenstelling tot de Amerikaanse met hun witte marmeren grafstenen, er nog al somber uitzien met hun veldgrauwe kruisen, zoals hier te zien in het Belgische Lommel.

Van Willy Wechseler stamt de cynische opmerking: ,Hiltler's laatste hoop in bange dagen'. Hij heeft het ooit gezegd als hij nog verplicht wordt soldaat te worden in het Duitse leger. Zjang Meijer, Ben Antwerpen, Heinz Strube, Jacques Konertz en de broers Lei en Jo Breuer zouden hetzelfde gezegd kunnen hebben. Net als Wechseler worden zij gedwongen dienst te nemen in het Duitse leger. En dat alleen maar omdat zij de Duitse nationaliteit hebben of, in het geval van de broers, statenloos zijn. Een noodgreep van de Duitsers omdat gaandeweg de oorlog steeds meer soldaten sneuvelen en er in eigen land niet meer voldoende manschappen te recruteren zijn. Wie in Valkenburg in aanmerking komen is gauw gevonden omdat de gemeente in het begin van de oorlog al heeft moeten opgeven wie de Duitse nationaliteit hebben of statenloos zijn. Dat laatste is de mijnwerker en caféhouder Nicola Breuer uit de Gosewijnstraat en met hem zijn ook zijn zonen Lei en Jo statenloos. Beiden komen terecht in een opleidingskamp aan de noordkust van Duitsland. Lei, geboren 27 september 1925 te Houthem, wordt vervolgens bemanningslid van een tank in de rang van ,Oberwachtmeister' en ingezet aan het Oostfront. Als hij op 15 februari 1945 in het Poolse Kapsdorf, nabij Trebnitz, bij een gevecht met het Russische leger uit een in brand geschoten tank springt en zich wil overgeven wordt hij toch doodgeschoten. Hij wordt op het locale kerkhof van het naburige Kryniczno begraven.
Samenvatting2:
De Volksbund für Kriegsgröberfürsorge probeert nog steeds het graf op te sporen en hem over te brengen naar een soldatenkerkhof. Vreemdelingenlegioen Oudere Broer Jo, geboren op 22 maart 1924 te Houthem, vindt het maar niks in het Duitse leger. Hij deserteert en gaat te voet terug naar Nederland, waar hij tot kort voor de bevrijding onderduikt in de buurt van Roermond. Dan keert hij terug naar Valkenburg om zijn ouders te bezoeken. Uit angst dat hij in die laatste dagen onder Duits bewind nog wordt verraden trekt hij verder naar het al bevrijde Frankrijk. Op 29 december 1944 meldt hij zich in Parijs als Zwitser, geboren in Zurich, bij het Vreemdelingenlegioen. Dan volgt een avontuurlijk leven dat begint met uitzending naar Algerije en eindigt in het verre Indo-China, beide Franse kolonies in die tijd. Met het Croix de Guerre met zilveren ster, toegekend vaar moedig gedrag, op de revers verlaat hij op 17 september 1949 het vreemdelingenlegioen en keert terug in Valkenburg. Met zijn vrouw Elly Bemelmans neemt hij later het goedlopende bruine café De Bokkenrijder over van zijn ouders Nicola en Fien Breuer. Hij sterft op 10 mei 1993. Vanwege zijn Duitse nationaliteit moet ook Zjang Meijer dienst nemen. Hij wordt op 12 februari 1905 in het Duitse Atsch geboren. Met zijn Valkenburgse vrouw Anna Pisters, geboren op 20 september 1911, en de zonen Martin (* 1934) en Jean (* 1938) woont hij in de Grotestraat. Hij heeft een slagerij in het pand waarin nu lunchroom De Koffiepot is gevestigd. Van hem is slechts bekend dat hij sinds 1 ianuari 1945 in de buurt van Auschwitz in Polen wordt vermist. Zijn naam staat vermeld in het gedenkboek van de oorlogsbegraafplaats Laurahütte-Siemianowice.
Samenvatting3:
De Duitse nationaliteit heeft ook de schilder Bernard August Antwerpen van de Cauberg en met hem ook zijn zoon Ben, geboren op 30 april 1924. Als achttienjarige moet hij naar het oostfront, waar hij als 'Gefreiter' (korporaal) zwaar gewond raakt en op 12 december 1944 sterft in het veldlazaret Christonowka ten zuiden van Kiev in de Oekraïne. Hoe hij gewond is geraakt is niet bekend. Hij wordt in een naamloos graf begraven op het soldatenkerkhof in Kiev, waar zijn naam in het gedenkboek staat vermeld. Zijn moeder Anno Elisabeth Coletta Slangen krijgt nog twee kinderen: dochter Marie Louise in 1927 en zoon Jo in 1929. Jo is nog te long voor het Duitse leger. Heinz Strube uit Sibbe komt op een dag in 1942, gekleed in Duits uniform, als huisvriend afscheid nemen van moeder Meurders en haar gezin in de Pelerinstroot. Hij zegt zo'n raar voorgevoel te hebben dat hij niet levend zal terugkeren uit Stalingrad. Korporaal Strube sneuvelt daar inderdaad. Net als van vele anderen staat in het gedenkboek van het Duitse soldatenkerkhof in Rossoschka nabij Wolgograd, zoals Stalingrad nu weer heet, genoteerd dat hij sinds 1 januari 1943 wordt vermist. 107 Granietstenen herinneren er aan de 103.234 soldaten die rond Stalingrad sneuvelen. Heinz Strube staat op plaats twintig van steen 91. Bruggen bewaken Willy Wechseler en Jacques Konertz moeten ook tegen hun zin in het Duitse leger. Zij hoeven niet aan het front te vechten, maar moeten bewakingsdienst doen in Nederland en kunnen zo overleven. Wechseler wordt op 16 maart 1889 in het neutrale Moresnet geboren. In de eerste wereldoorlog annexeren de Duitsers Moresnet en wordt hij gedwongen dienst te nemen in het Duitse leger. Vanaf dan staat hij te boek als Rijksduitser, ook al deserteert hij in 1917. Wonend in Valkenburg, waar hij schoenmakerij is begonnen, wordt hij in 1944 opnieuw ingelijfd in het Duitse leger.
Samenvatting4:
Als hij vanuit de kazerne in jaren op verlof komt neemt hij aan het station in Maastricht een dure taxi, die hem thuis in de Sint Pieterstraat afzet. Zo kan hij ongezien het gehate Duitse uniform uittrekken. Als de geallieerden naderen krijgt Willy opdracht om ergens een brug over de Rijn te bewaken. Terwijl de kogels van twee kanten langs hem vliegen wandelt hij doodgemoedereerd naar de overkant. Bij goedwillende mensen krijgt hij burgerkleren en een fiets waarmee hij naar België rijdt. Daar wordt hij toch nog door het Canadese leger gevangen gezet. Als hij vrijkomt meldt hij zich weer bij zijn gezin in Valkenburg. Hij sterft er op 2 juni 1964. De in Aken op 15 september 1901 geboren Jacques Konertz woont sinds 1925 als bankwerker in de Valkenburg. Als Duits soldaat behoort hij tot de "Schützgruppe', die de Maasbruggen in Maastricht moet bewaken. Als de Amerikanen in rap tempo naderen wordt de Schützgruppe teruggetrokken op Aken. Konertz krijgt nog toestemming om zijn bril te halen maar komt onderweg van het station de koster en tevens verzetsman Harie van Ogtrop tegen. "Het wordt levensgevaarlijk in Aken," waarschuwt Harie, en hij haalt Jacques over om onder te duiken. Met enkele plaatsgenoten vinden zij een veilige plek in de toren van de Nicolaaskerk. Als de Duitsers zich op 14 september 1944, na het springen van de laatste Geulbrug, ten noorden van de Geul hebben teruggetrokken kunnen de onderduikers veilig hun schuilplaats in de toren verlaten. Vier Valkenburgse mannen hebben niet de Duitse nationaliteit maar worden ook soldaat in het Duitse leger. De bakker Henricus Hubertus Essers (*1916) uit de Wilhelminalaan is vermoedelijk in Rusland gesneuveld. Bijzonderheden zijn niet bekend.
Samenvatting5:
Hubert Senden (* 1924), zonder beroep en wonend in Vroenhof, sneuvelt op 23 november 1941 in Boljekrepinsksja nabij Rostow aan de Don in Rusland, waar hij ook is begraven. Als de oorlog al voorbij is sterft op 7 juli 1945 de mijnwerker Joseph Lodewijk Heijnens (*1905) uit de Cremerstraat. Hij ligt begraven op het soldatenkerkhof in Lüneburg, ten zuidoosten van Hamburg. De te Haarlem in 1919 geboren bankwerker Johann Stipdonk, wonend aan de Neerhem, sneuvelt op 28 november 1941 te Taganrog in zuid-oost Rusland. Zijn graf is op het oorlogskerkhof in Krasnodar-Apscheronsk. Opmerkelijk is dat van alle vier de juiste graven niet bekend zijn.
Samenvatting6:
[Om. Fons Heijnens:

Jef Heijnens (30-1-1905 – 7-1-1945) trouwde op 7-8-1931 te Schin op Geul met Maria Hubertina Pluijmaekers.

Josef Heijnens ruht auf der Kriegsgräberstätte in Lüneburg, Zentralfriedhof.
Endgrablage: Block 10 Reihe 1 Grab 14
Nähere Informationen zu diesem Friedhof erhalten Sie hier.
Name und die persönlichen Daten des Obengenannten sind auch im Gedenkbuch der Kriegsgräberstätte verzeichnet. Sie können gern einen Auszug bei uns bestellen.
Bitte beachten Sie, dass auf einigen Friedhöfen nicht die aktuelle Version ausliegt, somit kann der Name Ihres Angehörigen darin evtl. noch nicht verzeichnet sein.
Nachname:Heijhens
Vorname: Josef
Geburtsdatum: 30.01.1905
Geburtsort: Valkenburg
Todes-/Vermisstendatum: 07.01.1945
Todes-/Vermisstenort: nicht verzeichnet
bron: www.volksbund.de (Graebersuche)]
Geografische namen:
 
 
 
 
 
Artikel
Kerkhof van Houthem
Datering:
2015
Titel:
Kerkhof van Houthem
Titel tijdschrift:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem
Afleveringsnummer:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem, 23 (2015) nr. 7 (16 mei), p. 5
Samenvatting:
In de jaren 60 (van de vorige eeuw) werd in Houthem een nieuw kerkhof aangelegd. Nu, vijftig jaar later, is dat kerkhof dus niet zo nieuw meer. Dat zie je ook als je erover heen loopt, over het gras. Door het inklinken van de grond ter plaatse van de graven en de wat al te enthousiaste activiteiten van mollen is de grasmat intussen aan vervanging toe.
Het kerkbestuur heeft dan ook besloten dit gedeelte van ons kerkhof van nieuwe graszoden te voorzien. In de komende weken gaan de werkzaamheden hiervoor uitgevoerd worden. Dat zal in gedeeltes gebeuren, zodat de graven zo goed mogelijk bereikbaar blijven. We vragen begrip voor mogelijk ongemak tijdens de werkzaamheden.
Trefwoorden:
Geografische namen: