Verschenen in : Magnum Bullarium Romanum, seu ejusdem continuatio, dl. 13, Luxemburg, 1740, p. 341

De toenmalige Romeinse Ritencongregatie heeft op 22 januari 1728 aan de premonstratenzer orde de toestemming verleend om de volgende zaligen en heiligen te vereren in de kerken van de orde: Godfried van Cappenberg, Gilbert van Neuffontaines, Frederik van Hallum, Herman-Jozef van Steinfeld, Gerlach van Houthem, Gertrudis van Altenberg en Siard van Mariëngaarde. Dit decreet werd op 8 maart 1728 bekrachtigd door paus Benedictus XIII.

Verschenen in :
Acta sanctorum quotquot toto orbe coluntur, vel a catholicis scriptoribus celebrantur / quae ex Latinis et Graecis, aliarumque gentium antiquis monumentis collegit, digessit, notis illustravit Joannes Bollandus Societatis Jesu theologus, servata primigenia scriptorum phrasi ; operam et studium contulit Godefridus Henschenius ejusdem Societatis theologus. - Ed. novissima / curante Joannes Carnandet. - Bruxellis : Apud Alphonsum Greuse, 1863. - LXXVIII, 822 p. ; 40 cm
I: Januarii tomus primus XI priores dies complectens.
Oorspr. uitg.: Antwerpen, 1643.

Verschenen in: Acta Sanctorum, Oktober, dl. 11, 1870, p. 725-726.

De toenmalige Romeinse Ritencongregatie heeft op 22 januari 1728 aan de premonstratenzer orde de toestemming verleend om de volgende zaligen en heiligen te vereren in de kerken van de orde: Godfried van Cappenberg, Gilbert van Neuffontaines, Frederik van Hallum, Herman-Jozef van Steinfeld, Gerlach van Houthem, Gertrudis van Altenberg en Siard van Mariëngaarde. Dit decreet werd op 8 maart 1728 bekrachtigd door paus Benedictus XIII.

Er heerscht nog steeds een domme, dwaze vrees, ook helaas in de offlcieele wereld, om het woord „Sint", dat ten tijde der „godsdiensttroebelen" of ten gevolge daarvan, verloren is geraakt, te restitueeren aan de namen van tal van steden en dorpen, die door dat verlies zoo niet anoniem, dan toch, naar den naam, ware raadsels en vraagstukken zijn geworden.
Men stelle zich echter gerust en bedenke het wel: door „sint" te schrijven voor die namen, brandt men nog geen kaarsje voor den „sint" of de „sinte" o, neen, men verklaart eenvoudig dat deze of gene plaats in oude tijden genoemd is naar een persoon, wien men toen dien titel algemeen toekende, die er algemeen onder bekend was en onderscheiden, alleen reeds door dat woordje, van duizende naamgenooten, en wel zóo onderscheiden dat men met behulp van een paar bizonderheden, bijv. wanneer het patroonfeest in zulk een plaats wordt gevierd, al heel gauw kan te weten komen nadere gegeven omtrent den persoon, naar wien de plaats is genoemd, ja dikwijls omtrent de plaats zelve erbij: de acta sanctorum zijn ten allen tyde als voorname bronnen voor de geschiedkundige wetenschappen, door alle ernstige historici geacht. Dus men bewijst, door bijv. Sint Geertruidenberg te schrijven, de geschiedenis een dienst. Het levendig houden van de herinnering aan den ouden naam Sint Geertruidenberg bijv. heeft bij de belangrijke opgraving, eenige jaren geleden daar onder het koor der Ned. Herv. kerk gedaan, bepaald diensten bewezen. Wy hebben nu echter al Stevensweert, Geertruidenberg, Odiliënberg enz. enz. enz., zelfs hoorde ik al van Gerlac spreken in plaats van Sint Gerlac (eene buurtschap by Houthem) dat de herinnering aan het aloud klooster aan dien heilige toegewijd, hetwelk daar heeft gestaan, nog bewaart.