De taal van Charles Eyck : selectie uit zijn teksten en tekeningen / [samenst. Paul Haimon ; red. Paul Haimon ... [et al.] ; bijdragen Wim Aerts en Paul Haimon]. - Maastricht : Publifan, 1984. - 96 p. ; 23 cm
Werkstuk van het Letterkundig Centrum Limburg, Valkenburg.
ISBN 90-70776-04-9

Kort verhaal over Valkenburg en de schrijvers, met foto's van Marie Koenen en Frans Erens.

Korte beschouwing over de kerk, het kerkhof en de restauratie van de fresco's. Met tekening van gezicht op de kerk van Ruud de Vries.

In zijn atelier nabij het Ravensbosch te Schimmert houdt Charles Eyck tot 30 augustus een tentoonstelling van schilderijen en tekeningen. De entree is vrij en de bezoekers hebben ook verder geen enkele verplichting. Charles Eyck is zelf momenteel aan het schilderen in een oud kerkje in Noord-Frankrijk (van pastoor Suasso del Llima del Prado) in Juantes. Het is een dorp van weinig boerderijen, verstoken van alle comfort. Er is geen straatverlichting, geen riolering, zelfs geen waterleiding en pompwater is er niet potabel. Het kerkje is door de pastoor, die nog de zorg heeft over drie andere kerkjes, gedeeltelijk zelf gerestaureerd. Charles Eyck heeft hem aangeboden er enkele ramen en muurschilderingen in aan te brengen en is met die ramen al gereed. In de tijd dat hij aan de schildering werkt, die nu toevallig samenvalt met het vacantie-seizoen, is zijn atelier vrij en hij vond het, ook voor de toeristen die de mooie weg langs en naar het Ravensbosch ontdekt hebben, misschien aardig als zij dan ter afwisseling in zijn atelier konden rond kijken. En dat is aardig. Dat is een typische geste van Eyck's gastvrijheid, waarmee velen die graag eens het witte huis in het Ravensbosch van nabij zouden willen zien tegemoet gekomen wordt. Men krijgt wel alleen het atelier te zien, maar ook dat loont de moeite. Er is tentoongesteld wat er toevallig aanwezig was, een eigenlijke expositie wil het niet zijn. Men treft er toch nog heel wat dat onze aandacht verdient. Enkele grote doeken als dat van de 'Stakende Franse boeren', een emotioneel stuk met een sociale inslag. Er is dat grote doek van de drie (Schimmertse) Oude Vrouwtjes in hun vorige eeuwse zwarte dracht, met die scherpe rimpelgezichtjes, typisch voor de tijd zonder kunstgebitten. Wij lezen nu graag ondeugden als roddelen, naijver, zuurkijken van die gezichten en dat zal er bij de schilder ook wel achter hebben gezeten ,al zijn het niet bepaald alleen ondeugden geweest die hij heeft willen treffen.