Uw zoekacties: Kleindochter Amy Cok komt

Artikelen ( Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach )

beacon
 
 
Artikel
Kleindochter Amy Cok komt
Datering:
2010
Titel:
Kleindochter Amy Cok komt
Auteur:
René Willems
Titel tijdschrift:
Dagblad De Limburger
Afleveringsnummer:
DDL, 14/10/2010
Samenvatting:
Foto: Amy Cok (linksboven) is dood, haar zoontje Robbie (linksonder) ook, maar na lang zoeken heeft Wiel Bemelmans (rechts) kleindochter Evelyn gevonden.

WeTSTE NOG
Wiel Bemelmans vindt na lang zoeken eindelijk de kleindochter van Joodse zangeres Wiel Bemelmans uit Valkenburg krijgt binnenkort visite van Evelyn van Mourik uit Diemen. Zij is de kleindochter van Amy Cok: de vrouw naar wie hij al jaren op zoek is. Elk jaar komt Evelyn van Mourik voor een korte vakantie naar Zuid-Limburg. Al die jaren heeft ze geen idee gehad dat hier een belangrijk hoofdstuk van haar familieverhaal is geschreven: "Ik was helemaal ontroerd toen ik dat hoorde", vertelt ze. "Ik heb even flink gejankt, hoor." Van Mourik is de vrouw naar wie Wiel Bemelmans uit Broekhem al jaren op zoek is. Via allerlei omwegen is hij achter haar adres gekomen. Ze hebben al met elkaar gebeld en geschreven. Volgende week zien ze elkaar voor het eerst: dan komt de familie Van Mourik bij Bemelmans op bezoek. Voor de oorlog woonde de familie Bemelmans aan de Walravenstraat. Moeder kookte voor de gasten in het nabijgelegen hotel L'Empereur. Als het daar te druk was, sliep de Amsterdamse zangeres Amy Cok geëngageerd door de toenmalige dancing Paviljoen - wel eens bij haar thuis. "Op die manier raakte ik bevriend met Amy's zoontjes Herman en Bobby", zegt Bemelmans. In 1941 werd de Joodse zangeres met haar zoontjes door de Duitse bezetters op de trein naar Amsterdam gezet. Bemelmans hoorde nooit meer iets van ze. De herinnering aan die 'lieve mevrouw' en haar aardige zoontjes liet hem echter niet los. Een paar jaar geleden besloot hij om op zoek te gaan. Naar Amy, of als die niet meer leefde - wat gezien haar leeftijd destijds niet ondenkbaar was - 'de jongens' Herman en Bobby. Het werd een lange zoektocht. En lange tijd leek die uitzichtloos. Niemand kende de familie Cok. Tot Bemelmans uiteindelijk in contact kwam met het Joods Historisch Museum in Amsterdam.
Samenvatting2:
Uit de gegevens van het museum bleek dat Amy Cok - die in werkelijkheid Eva heette - op 10 september 1942 in Auschwitz was vermoord. Maar het museum had ook goed nieuws voor Bemelmans: 'de jongens' hadden de oorlog waarschijnlijk overleefd. Bemelmans verzette de bakens en concentreerde zich volledig op het vinden van 'de jongens'. Ook dat leverde aanvankelijk niets op. Maar opeens kreeg hij een briefje van ene Max Kleerekoper uit Amsterdam, die de oproep van Bemelmans in het Nieuw Israelietisch Weekblad had gelezen. Kleerekopers moeder was hertrouwd met de grootvader van 'de jongens' en kende hen dus. Helaas, ook Kleerekoper had verder weinig goed nieuws te melden. Herman was in 1955 geëmigreerd naar Australië en had alle banden met de familie in Nederland verbroken. En zijn broer - niet Bobby, maar Robbie - was in 1966 om het leven gekomen bij een verkeersongeluk. Het enige dat hij verder nog wist, was dat Robbie een dochter had 'die waarschijnlijk in Amsterdam woont'. Na enig speurwerk wist Bemelmans de dochter van Robbie, de kleindochter van Amy dus, te traceren. Ze heet net als haar oma Eva, wordt Evelyn genoemd, is getrouwd met André van Mourik en heeft samen met haar man een drukke handel in aardappelen en groente in Diemen. Evelyn van Mourik is 'ontroerd' dat Bemelmans haar al zo lang zoekt, vertelt ze. "We hebben elkaar kort via de telefoon gesproken. Het lijkt mij een hele lieve man. Volgende week zijn we weer een paar dagen in Maastricht. Natuurlijk ga ik dan even bij hem langs." Ze verheugt zich enorm op de ontmoeting met Bemelmans. "Ik weet heel weinig van mijn familie", zegt ze. "Ik was amper drie toen mijn vader verongelukte. Ik heb dus niemand aan wie ik iets kan vragen over mijn grootmoeder. Ik heb bijvoorbeeld nooit geweten dat zij in Valkenburg zong.
Samenvatting3:
Ik hoop dat meneer Bemelmans mij iets meer kan vertellen over haar." Wiel Bemelmans kijkt net zo uit naar de ontmoeting met Evelyn van Mourik. "Ik zal haar in elk geval het huis laten zien waar haar oma, haar vader en haar oom toentertijd logeerden", zegt hij. "Dat zal ze vast leuk vinden." Nou en of, zegt Van Mourik: "Ik zal maar een doos tissues meenemen..."
Geografische namen: