Deze ziekte was onder de schapen als volgt herkenbaar: "Sij vallen altijt met den kop langs de aerde, gaen met den muijl op aerde al oft sij wilden grasen ende als zij komen aen eenen want oft muer, sy sullen met den kop daertegen staen al oft sij wilden rusten, want de sieckte houdt hun gansch in de kop. "In dergelijke gevallen werd St. Gerlach aangeroepen te Kortenbos of te Horpmaal. Tot die heilige nam men ook zijn toevlucht voor 'een schaep dat de kudde niet wil volgen edog goed te pas is.'