Maria Philippens is 'een literaire laatbloeier' REGIO : Literaire hoek

Foto.

In de Literaire Hoek besteden verschillende Limburgse auteurs, verenigd in de Werkgroep Limburgse Schrijvers, wekelijks aandacht aan lezen en literatuur in Limburg. Vandaag: Peter Lenssen over Maria Philippens

We zitten in haar woonplaats Maastricht op een terras aan het water, terwijl de zon zich af en toe laat zien. Onlangs heeft ze in boekhandel Dominicanen haar roman Kamer en suite gepresenteerd, waarin een journaliste tracht op te krabbelen na de dood van haar geliefde. We praten over de uitdagingen die het leven stelt, dilemma's waar je een antwoord op moet zien te vinden.
,,Als schrijver van fictie ben ik een laatbloeier", zegt ze. ,,Ik kwam van de middelbare school en werd fulltime mantelzorger. Isolatie en verantwoordelijkheden op een leeftijd dat je eigenlijk je vleugels wil uitslaan. Op mijn 22ste ging ik uit huis. Werken en in de avonduren studeren. Daarna heb ik jarenlang als maatschappelijk werker en als communicatie- en loopbaanadviseur gewerkt. Maar steeds bleef er de drang tot schrijven."
Maria Philippens komt uit Houthem-Sint Gerlach. Zeven kinderen telde het gezin. Schrijven deed ze altijd al: als kind lange brieven, liedteksten, daarna beroepsmatig welzijnsrapportages, beleidsnota's en voorlichtingsteksten.

Fictie schrijven
Nadat ze in 2007 werd getroffen door een ernstige ziekte begon ze ook fictie te schrijven. ,,Al snel bleek dit niet zozeer een therapeutische als wel een autonome behoefte", zegt ze. Het resulteerde in de roman Genoeg geluk ,,Er was de medische feitelijkheid rondom mijn ziekte en ik had gelezen over grote aantallen echtscheidingen die naar aanleiding van kanker plaatsvonden. Dat gegeven wilde ik in de roman onderzoeken. Maar het verhaal is niet autobiografisch en de personages heb ik bedacht."

Samenvatting2:

Kwetsbaarheid en zorgzaamheid: het zijn twee thema's die steeds terugkomen in haar werk. We praten over het genot van schrijven, het uitlichten van dingen die je bezighouden, de kracht van verwondering, de altijddurende dialoog met jezelf over thema's die je van belang acht en met anderen (de lezers) wil delen.

In haar verhalenbundel De matrasdrager schrijft ze over mensen die op een keerpunt in hun leven staan, voor de buitenwereld de schijn ophouden, dan toch zichzelf tegenkomen.

Kamer en suite
Ook in Kamer en suite ontleedt ze minutieus het leven van haar hoofdpersoon. Het is een roman vol van verwikkelingen,
onuitgesproken loyaliteiten, liefde, morele dilemma's en afscheid. ,,Iemand zei dat het boek vooral over vergeving gaat", zegt ze. ,,Dat vind ik mooi, dat een boek raakt en dat je daar met de lezer over kunt praten."
Ik vertel haar dat ik vooral geboeid ben door de strijd die haar personages leveren, de worsteling met het leven, misverstanden, onverstand. Niets is vanzelfsprekend. De oorlog in Oekraïne komt ter sprake en hoe belangrijk het is dat mensen met elkaar in gesprek blijven.

Nieuwe roman
Of ze al bezig is aan een nieuwe roman? Ik zie aan haar glunderend gezicht dat ik die vraag eigenlijk niet had hoeven
stellen. Maria: ,,Ja, inspiratie genoeg, het idee voor een nieuw verhaal is er. Maar eerst moet ik onderzoek doen, zodat ik weet of het levensvatbaar is."
Bij het afscheid staan we voor een gedicht van Wiel Kusters, Ooit was de aarde plat, dat groot op de gevel bij het terras is aangebracht. ,,Een van zijn mooiste", zegt Maria. Ze proeft de tekst in stilte, leest de laatste zin hardop: 'De mens heeft zich in kunst omhoog gestort 'Ze knikt. ,,Wat moet ik daar nog aan toevoegen?"

Trefwoorden:

Geografische namen:

Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach

laatste wijziging 29-01-2024