Mijn Studiezaal (inloggen)
Artikelen ( Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach )
Artikelen Collectie artikelen
De waarde van literaire roem REGIO : Literaire hoek
Datering:
2023
Titel:
De waarde van literaire roem REGIO : Literaire hoek
Auteur:
Ton van Reen
Foto's door:
ANP
Titel tijdschrift:
De Limburger
Afleveringsnummer:
De Limburger, 26/7/2023
Samenvatting:
Met foto van Jan Hanlo.
In de Literaire Hoek besteden verschillende Limburgse auteurs, verenigd in de Werkgroep Limburgse Schrijvers, wekelijks aandacht aan lezen en literatuur in Limburg.
Vandaag: Ton van Reen over Jan Hanlo.
Jan Hanlo was een bekend dichter. Maar hij haalde de nationale pers vooral door zijn gedicht , toen de VVD’er Wendelaar zich in 1952 in de Eerste Kamer uitliet over dit gedicht en het een onaanvaardbare uiting van kunst noemde. Jan was op slag beroemd. Volgens Jan was het een klankdicht. Dat was voor de meeste mensen nieuw. In dezelfde vroege jaren vijftig vormde zich een groep jonge dichters die zich de vijftigers noemde, met onder meer Kouwenaar, Lucebert en Vinkenoog, die nieuwe vormen gebruikten, zonder ritme of rijm. De oudere critici, onder wie Bertus Aafjes, vroegen zich af of dit wel poëzie was.
Jan Hanlo werd door zijn gedicht heel bekend. Toen ik in Heerlen woonde raakte ik bevriend met Hanlo. Vaak kwam hij vanuit zijn woonplaats Valkenburg op zijn motor naar me toe, die stalde hij achter de flat en dan fietsten we naar boekhandel Winants en de bieb en gingen later door naar cultureel café Bijsmans en restaurant de Morenhoek, waar hij min of meer bevriend was met een kelner. Na mijn verhuizingen schreven we brieven.
In de Literaire Hoek besteden verschillende Limburgse auteurs, verenigd in de Werkgroep Limburgse Schrijvers, wekelijks aandacht aan lezen en literatuur in Limburg.
Vandaag: Ton van Reen over Jan Hanlo.
Jan Hanlo was een bekend dichter. Maar hij haalde de nationale pers vooral door zijn gedicht , toen de VVD’er Wendelaar zich in 1952 in de Eerste Kamer uitliet over dit gedicht en het een onaanvaardbare uiting van kunst noemde. Jan was op slag beroemd. Volgens Jan was het een klankdicht. Dat was voor de meeste mensen nieuw. In dezelfde vroege jaren vijftig vormde zich een groep jonge dichters die zich de vijftigers noemde, met onder meer Kouwenaar, Lucebert en Vinkenoog, die nieuwe vormen gebruikten, zonder ritme of rijm. De oudere critici, onder wie Bertus Aafjes, vroegen zich af of dit wel poëzie was.
Jan Hanlo werd door zijn gedicht heel bekend. Toen ik in Heerlen woonde raakte ik bevriend met Hanlo. Vaak kwam hij vanuit zijn woonplaats Valkenburg op zijn motor naar me toe, die stalde hij achter de flat en dan fietsten we naar boekhandel Winants en de bieb en gingen later door naar cultureel café Bijsmans en restaurant de Morenhoek, waar hij min of meer bevriend was met een kelner. Na mijn verhuizingen schreven we brieven.
Samenvatting2:
Oote
Ik nodigde hem een keer uit naar theater Mikro Skoop in Broekhuizen van Wilmy Peters en Hans Conen, die daar tussen 1967 en 1974 regelmatig schrijvers naartoe haalden. Ter voorbereiding schreef Walter de Bruijn een mooi stuk over Jan Hanlo in het Dagblad voor Noord-Limburg. Jan kwam helemaal vanuit Valkenburg op zijn motor. De avond werd een absolute flop. Ondanks alle promotie in de krant en bij de Noord-Limburgse bibliotheken en boekhandels kwam er helemaal niemand.
Jan was woedend. Wij, de organisatoren en ik, die het gesprek met hem zou leiden, begrepen er ook helemaal niets van. Misschien kwam het doordat Jan ook een bekende homo was, dat lag in de jaren zestig in Noord-Limburg nogal gevoelig. Tegen negen uur moesten we de avond afblazen. Jan kon blijven slapen, hij kreeg zijn beloofde honorarium. Dat had hij dringend nodig, zijn boeken verkochten ondanks alle ophef totaal niet. Tegen tien uur reed hij in het donker nog terug naar Valkenburg.
Enkele jaren later reed hij zich te pletter op een tractor die rechts aangaf maar links afsloeg. De Limburgse schrijvers en dichters waren allemaal bij zijn begrafenis. Later heb ik hem nog wel eens op het kerkhof bezocht. Daar schreef ik voor hem het bijgaande gedicht.
Ik nodigde hem een keer uit naar theater Mikro Skoop in Broekhuizen van Wilmy Peters en Hans Conen, die daar tussen 1967 en 1974 regelmatig schrijvers naartoe haalden. Ter voorbereiding schreef Walter de Bruijn een mooi stuk over Jan Hanlo in het Dagblad voor Noord-Limburg. Jan kwam helemaal vanuit Valkenburg op zijn motor. De avond werd een absolute flop. Ondanks alle promotie in de krant en bij de Noord-Limburgse bibliotheken en boekhandels kwam er helemaal niemand.
Jan was woedend. Wij, de organisatoren en ik, die het gesprek met hem zou leiden, begrepen er ook helemaal niets van. Misschien kwam het doordat Jan ook een bekende homo was, dat lag in de jaren zestig in Noord-Limburg nogal gevoelig. Tegen negen uur moesten we de avond afblazen. Jan kon blijven slapen, hij kreeg zijn beloofde honorarium. Dat had hij dringend nodig, zijn boeken verkochten ondanks alle ophef totaal niet. Tegen tien uur reed hij in het donker nog terug naar Valkenburg.
Enkele jaren later reed hij zich te pletter op een tractor die rechts aangaf maar links afsloeg. De Limburgse schrijvers en dichters waren allemaal bij zijn begrafenis. Later heb ik hem nog wel eens op het kerkhof bezocht. Daar schreef ik voor hem het bijgaande gedicht.
Trefwoorden:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 29-01-2024
