In de Romeinse tijd lagen er in het vruchtbare Limburgse lossgebied tientallen agrarische bedrijven, zogeheten villae. Deze trokken al vroeg de aandacht van onderzoekers, met name vanwege de aansprekende uiterlijke (Romeinse) kenmerken, zoals het gebruik van natuursteen en de aanwezigheid van vloerverwarming, zuilengalerijen en muurschilderingen. In dit artikel wordt een ander interessant aspect van de villae belicht, namelijk de vaak markante ligging in het landschap. In het artikel wordt nader ingegaan op de mogelijke achterliggende redenen voor de locatiekeuze van circa 50 bekende villae, opgenomen in de archeologische monumentlijst (AMK). Er wordt onderzocht in hoeverre ruimtelijke factoren als orientatie, ligging ten opzichte van het natuurlijk relief en afstand tot waterlopen een rol spelen.