Mijn Studiezaal (inloggen)
Artikelen ( Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach )
Artikelen Collectie artikelen
Herinneringen aan waterfietsen en neppaardjes
Datering:
2022
Titel:
Herinneringen aan waterfietsen en neppaardjes
Auteur:
René Willems
Foto's door:
Harry Heuts en archief DDL
Titel tijdschrift:
De Limburger
Afleveringsnummer:
De Limburger, 15/1/2022
Samenvatting:
Vergeleken met De Efteling, Walibi en Toverland is De Valkenier altijd wat ouderwets gebleven. Maar juist dat maakt de herinneringen aan vroegere bezoekjes waarschijnlijk zo warm. Velen associëren het park nog steeds met die goede, oude tijd.
DOOR RENÉ WILLEMS FOTO’S HARRY HEUTS EN DE LIMBURGER
Veel stelde het niet voor. Een speeltuin met grote schommels en een hoge glijbaan, een ondiepe vijver met tweepersoons waterfietsen in de vorm van een sierlijke zwaan, een soort manege met mechanisch op en neer hobbelende neppaardjes en als hoogtepunt van de dag een heuse raket waarin wazige beelden je meenamen naar verre en mysterieuze planeten. Voor fakirs op een zwevend tapijt of dansende schoentjes op een betoverd meer moest je in die tijd toch echt naar De Efteling in het verre Kaatsheuvel.
En toch was een dagje Valkenier om voordat je het in de gaten had. Als kind zwierde je op die simpele schommel - veel hoger dan die in de speeltuin in je eigen dorp - naar de hemel toe. Op de glijbaan dook je naar beneden alsof je in een voor jouw gezin onbereikbaar skiparadijs in de Alpen van een hoge berg af gleed. Het toen al verouderde stokpaardje maakte van jou één rondje lang een dappere cowboy, net als Old Shatterhand - bloedbroeder van de trotse roodhuiden. En de raket bracht je als broekie van zes echt naar het einde van de Melkweg.
Later, toen je zelf kinderen kreeg, ging je er graag terug met je eigen kroost. Want ook die moesten genieten van al dat simpele maar o zo spannende speeltuig. Bruin kon het ook lijden: een kaartje voor het pretpark kostte lange tijd niet meer dan een rijksdaalder, wat ook voor gezinnen met een smalle beurs nog wel op te brengen was. Wie in de buurt van Valkenburg woonde had het helemaal getroffen, want met een extra voordelig abonnement kon je in de zomer bij wijze van spreken elke dag op die schommel schommelen en van die glijbaan glijden.
DOOR RENÉ WILLEMS FOTO’S HARRY HEUTS EN DE LIMBURGER
Veel stelde het niet voor. Een speeltuin met grote schommels en een hoge glijbaan, een ondiepe vijver met tweepersoons waterfietsen in de vorm van een sierlijke zwaan, een soort manege met mechanisch op en neer hobbelende neppaardjes en als hoogtepunt van de dag een heuse raket waarin wazige beelden je meenamen naar verre en mysterieuze planeten. Voor fakirs op een zwevend tapijt of dansende schoentjes op een betoverd meer moest je in die tijd toch echt naar De Efteling in het verre Kaatsheuvel.
En toch was een dagje Valkenier om voordat je het in de gaten had. Als kind zwierde je op die simpele schommel - veel hoger dan die in de speeltuin in je eigen dorp - naar de hemel toe. Op de glijbaan dook je naar beneden alsof je in een voor jouw gezin onbereikbaar skiparadijs in de Alpen van een hoge berg af gleed. Het toen al verouderde stokpaardje maakte van jou één rondje lang een dappere cowboy, net als Old Shatterhand - bloedbroeder van de trotse roodhuiden. En de raket bracht je als broekie van zes echt naar het einde van de Melkweg.
Later, toen je zelf kinderen kreeg, ging je er graag terug met je eigen kroost. Want ook die moesten genieten van al dat simpele maar o zo spannende speeltuig. Bruin kon het ook lijden: een kaartje voor het pretpark kostte lange tijd niet meer dan een rijksdaalder, wat ook voor gezinnen met een smalle beurs nog wel op te brengen was. Wie in de buurt van Valkenburg woonde had het helemaal getroffen, want met een extra voordelig abonnement kon je in de zomer bij wijze van spreken elke dag op die schommel schommelen en van die glijbaan glijden.
Samenvatting2:
De betaalbare entree maakte van De Valkenier een populaire bestemming voor schoolreisjes. Met autobussen werd de uitgelaten jeugd uit dorpen in de omgeving - Meerssen, Margraten, Gulpen - naar Valkenburg gebracht en bij de ingang van het pretpark aan de Prinses Beatrixlaan gedropt. In het voorjaar was het opgewonden gekrijs van de kinderen in de simpele achtbaan tot ver in de omtrek te horen. Voor de inwoners van Valkenburg was het een vertrouwd signaal geworden: hoor, het gegil van de kinderen in De Valkenier, het is weer schoolreisjestijd.
Lachspiegels
In De Valkenier werd, waarschijnlijk ook weer vanwege die lage prijzen, menig verjaardagsfeestje gevierd. Voor een knaak kon je de vriendjes en vriendinnetjes van je eigen kinderen nog een leuk dagje pretpark aanbieden. Het was meestal ook voor de meegereisde toezichthouders - opa, oma, oom en tante - een leuke dag. Legendarisch was de reactie van een oudoom op leeftijd bij de lachspiegels: hij bescheurde zich om zijn eigen spiegelbeeld, niet beseffend dat hij voor de enige normale spiegel in die galerij met bolle en holle spiegels stond.
De reputatie van De Valkenier reikte tot ver buiten de grenzen van de eigen streek. In 2010 bezochten Willem-Alexander (toen nog kroonprins) en Máxima het pretpark, samen met hun drie nog jonge dochtertjes. De prinsesjes vermaakten zich prima in het Valkenburgse pretpark. De latere koning genoot zichtbaar van het plezier dat zijn kinderen op de hobbelpaardjes hadden. Toen de kleinste de teugels losliet en wat al te enthousiast naar hem zwaaide, reageerde hij als iedere andere vader: „Pas op, hou je vast, anders val je”. Aandoenlijk.
Lachspiegels
In De Valkenier werd, waarschijnlijk ook weer vanwege die lage prijzen, menig verjaardagsfeestje gevierd. Voor een knaak kon je de vriendjes en vriendinnetjes van je eigen kinderen nog een leuk dagje pretpark aanbieden. Het was meestal ook voor de meegereisde toezichthouders - opa, oma, oom en tante - een leuke dag. Legendarisch was de reactie van een oudoom op leeftijd bij de lachspiegels: hij bescheurde zich om zijn eigen spiegelbeeld, niet beseffend dat hij voor de enige normale spiegel in die galerij met bolle en holle spiegels stond.
De reputatie van De Valkenier reikte tot ver buiten de grenzen van de eigen streek. In 2010 bezochten Willem-Alexander (toen nog kroonprins) en Máxima het pretpark, samen met hun drie nog jonge dochtertjes. De prinsesjes vermaakten zich prima in het Valkenburgse pretpark. De latere koning genoot zichtbaar van het plezier dat zijn kinderen op de hobbelpaardjes hadden. Toen de kleinste de teugels losliet en wat al te enthousiast naar hem zwaaide, reageerde hij als iedere andere vader: „Pas op, hou je vast, anders val je”. Aandoenlijk.
Samenvatting3:
Spotgoedkoop
De veranderende tijd dwong de familie Otermans, al generaties lang eigenaar van De Valkenier, het pretpark te vernieuwen. Er kwamen voor die tijd spectaculaire attracties bij. Achtbaantjes als The Green Snake (voor de grotere jeugd) en de bonte Krummel (voor de kleintjes) moesten ervoor zorgen dat de kinderen aan hun trekken kwamen. Later kwam er een heus park met levensgrote dinosaurussen bij. De schommels werden hoger, de glijbanen langer. Op de vijver maakten de elegante zwanen plaats voor drijvende, met spierkracht aangedreven autootjes.
Die onvermijdelijke investeringen hadden uiteraard consequenties voor de exploitatie van het pretpark. De entreeprijs ging omhoog. In vergelijking met grote attractieparken bleef De Valkenier spotgoedkoop, maar toch: 16,50 euro was toch iets anders dan 2,50 in het guldentijdperk, zeker als je er met de hele familie naartoe wilde. Het maakte de bezoekers kritischer; wie een behoorlijk bedrag moest neertellen voor een dagje Valkenier keek uiteraard ook met andere ogen naar het vermaak dat het pretpark te bieden had. Het simpele van vroeger was niet langer goed genoeg.
Emmaberg
Het was het begin van het einde voor het nostalgische speelparadijs aan de Geul. Om bij de tijd te blijven zou De Valkenier fors moeten uitbreiden en daar was in het inmiddels tot grootste woonbuurt van Valkenburg uitgegroeide Broekhem-Zuid geen ruimte voor. Een verhuizing naar de Emmaberg leek lange tijd een serieuze optie, de gemeente had de flank van die helling nog steeds gereserveerd voor grootschalige toeristisch ontwikkelingen. Maar het was voor De Valkenier uiteindelijk niet haalbaar. Het einde van het familiepretpark hing al een tijdje in de lucht.
De veranderende tijd dwong de familie Otermans, al generaties lang eigenaar van De Valkenier, het pretpark te vernieuwen. Er kwamen voor die tijd spectaculaire attracties bij. Achtbaantjes als The Green Snake (voor de grotere jeugd) en de bonte Krummel (voor de kleintjes) moesten ervoor zorgen dat de kinderen aan hun trekken kwamen. Later kwam er een heus park met levensgrote dinosaurussen bij. De schommels werden hoger, de glijbanen langer. Op de vijver maakten de elegante zwanen plaats voor drijvende, met spierkracht aangedreven autootjes.
Die onvermijdelijke investeringen hadden uiteraard consequenties voor de exploitatie van het pretpark. De entreeprijs ging omhoog. In vergelijking met grote attractieparken bleef De Valkenier spotgoedkoop, maar toch: 16,50 euro was toch iets anders dan 2,50 in het guldentijdperk, zeker als je er met de hele familie naartoe wilde. Het maakte de bezoekers kritischer; wie een behoorlijk bedrag moest neertellen voor een dagje Valkenier keek uiteraard ook met andere ogen naar het vermaak dat het pretpark te bieden had. Het simpele van vroeger was niet langer goed genoeg.
Emmaberg
Het was het begin van het einde voor het nostalgische speelparadijs aan de Geul. Om bij de tijd te blijven zou De Valkenier fors moeten uitbreiden en daar was in het inmiddels tot grootste woonbuurt van Valkenburg uitgegroeide Broekhem-Zuid geen ruimte voor. Een verhuizing naar de Emmaberg leek lange tijd een serieuze optie, de gemeente had de flank van die helling nog steeds gereserveerd voor grootschalige toeristisch ontwikkelingen. Maar het was voor De Valkenier uiteindelijk niet haalbaar. Het einde van het familiepretpark hing al een tijdje in de lucht.
Samenvatting4:
De verstokte fans van vroeger hoopten lange tijd op een doorstart. Maar na de overstromingen van juli 2021, waarbij ook de technische installaties van De Valkenier zwaar beschadigd raakten, werd stilaan duidelijk dat het gedaan was. De familie Otermans heeft de knoop inmiddels doorgehakt: De Valkenier gaat dicht, definitief. Wat blijft zijn de herinneringen aan vermaak in de tijd van Swiebertje en Saartje, vaak vastgelegd in vergeelde zwart-witfoto’s. Achterhaald. Maar zo mooi.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 29-01-2024
