Nieuwsdienst Algemeen Dagblad

HOUTHEM (L.). — De nog jonge champignon-cultuur, die vooral in de provincie Limburg opgang maakte, is een gevoelige slag toegebracht. Mede om bezuinigingsredenen wordt binnenkort het te Houthem gevestigde laboratorium voor champignononderzoek opgeheven en — wat nog erger is — drs. P. J. Bels en zijn echtgenote, die de leiding van dit laboratorium hadden, hebben besloten om naar Canada te emigreren. Aan dit echtpaar heeft de Limburgse tuinbouw een nieuwe tak van welvaart te danken, want daar is geen champignonkweker die niet zijn voordeel deed met de wetenschappelijke en practische voorlichting van dit echtpaar, dat steeds nauw samenwerkte met het te Wageningen gevestigde instituut voor tuinbouwtechniek. Na zijn terugkeer in 1944 uit een reeks van Duitse concentratiekampen vestigde drs. Bels zich met zijn echtgenote te Houthem, waar hij zich geheel en al wijdde aan het wetenschappelijke onderzoek ten behoeve van de champignoncultuur, die toen nog vrijwel geen betekenis had. Mevrouw Bels-Koning was voordien gedurende een tiental jaren assistente van de hoogleraar Johanna Westerdijk, directrice van het plantenphysiologisch laboratorium Willi Commelin Schollen te Baarn, maar in het laboratorium — een overheidsinstelling — stond zij haar man trouw ter zijde. De kweekhuizen voor champignons, die twee jaar geleden te Mook werden gebouwd, zijn in samenwerking met het Wageningse instituut door het echtpaar Bels-Koning ontworpen. Dat was iets geheel nieuws, want de inrichting van deze huizen maakte het mogelijk om de vochtigheid van de lucht, de temperatuur en de ventilatie — drie belangrijke voorwaarden voor een lonende champignoncultuur — onder controle te houden. De adviezen werden — zoals gebruikelijk — kosteloos verstrekt, doch de financiering van het wetenschappelijk onderzoek en de instandhouding van het laboratorium behoorden formeel voor de helft door het Rijk en voor de andere helft door de belanghebbende kwekers te geschieden.