Jaarlijks had een miljoen mensen er een kijkje genomen en zich er laten fotograferen. Na Houthem verhuist de groep naar de tuinen van Peterhof, het zomerpaleis van tsaar Peter de Grote bij St. Petersburg. Klassieke opleiding Alexander Taratynov werd in 1956 in Moskou geboren in het kunstenaarsgezin van Mikhail Taratynov (1927-2008). In Maastricht raakte hij in 2003 bekend door het bronzen beeld van musketier Charles de Batz-Castelmore, graaf dArtagnan in het Aldenhofpark. En in Den Haag zit al een jaar of tien Anna Paulowna, de echtgenote van koning Willem II, op een bankje onder de bomen van het naar haar genoemde pleintje. Dat had nogal wat voeten in de aarde,want een kunstcommissie had verordonneerd dat er geen figuratief werk in de stad mocht staan, vertel hij met een brede lach. Van twee naar drie (en vier) Het omzetten van een driedimensionale vorm naar een twee dimensionale, een plat vlak, is in de kunst niet zo bijzonders. Het omgekeerde wel. Toen Alexander Taratynov en Mikhail Dronov het plan opvatten om de Nachtwacht in 3D te verbeelden konden zij dan ook niet terugvallen op een al lang bestaande traditie. Als gevestigde beeldhouwers hoefden zij zich niet meer te bewijzen. Hun doel was dan ook een meesterwerk van een beroemde schilder beter te begrijpen door een diepgaande bestudering van zijn werk. Op een schilderij zie je alleen de voorkant. Hoe zagen die schutters er van achteren uit? Wat droegen zij op hun rug? Om op die vragen een antwoord te vinden hebben we menig uurtje doorgebracht in archieven en prentenkabinetten. De bronzen Nachtwacht geeft ook nieuw inzicht in de ruimtelijke ordening van Rembrandts meesterwerk. De kijker kan nu dwars door het schilderij lopen, vertelt Taratynov terwijl hij poseert bij zijn zelfportret in de groep. Een wolk schuift voor de zon.

Tot slot zou je licht de vierde dimensie kunnen noemen. Lichtval heeft geen noemenswaardig effect op een schilderij. Een sculptuur kan er echter per minuut door veranderen. Kijk maar naar wat er net gebeurde. Voor ieder Europees land een beeld Na de Nachtwacht krijgt Taratynov de smaak goed te pakken. Ik ben me gaan verdiepen in een aantal meesterwerken van andere grote schilders. Mijn plan is uit alle Europese landen een beroemd werk om te zetten in een driedimensionale vorm. De tot nu toe gerealiseerde, levensgrote of meer dan levensgrote sculpturen zijn gebaseerd op werk van Albrecht Dürer, Pieter Brueghel, Gustav Klimt en Henri Matisse. Voor Duitsland heb ik de beroemde ets Ridder, Dood en Duivel van Albrecht Dürer gekozen. België is vertegenwoordigd met De Val van de Blinden van Pieter Brueghel de Oude (gebaseerd op de bijbeltekst uit Mattheüs 15:13-14: Indien nu de blinde de blinde leidt, zo zullen zij beiden in den gracht vallen). Voor Oostenrijk heb ik De Kus van Gustav Klimt genomen en voor Frankrijk staat in St. Gerlach De Dans van Henri Matisse, vertelt Taratynov. Bij De Dans ontdekte hij iets vreemds. Zo'n schilderij bestudeer ik tot in de kleinste details. Ik ontdekte dat de danser links op het schilderij twee rechtervoeten heeft. Tja, wat doe je dan? Ik heb het net zo gedaan, zegt hij lachend. Wat het volgende land is weet hij nog niet. Misschien Spanje, iets van Dali. XXL Bijzonder spectaculair zijn de zeer grote sculpturen van Taratynov, Mikhal Dronov, Olga Muravina en Alexander Miroshnichenko. Grote beeldhouwwerken zijn een recente trend. Wat op St. Gerlach staat is in 2010 gemaakt. Tot nu toe was zulk werk in Nederland nauwelijks te zien. De kunstenaars blazen simpele onderwerpen op tot monumentale proporties. De bijbehorende gewichten mogen er dan ook zijn: twee, drie ton per beeld is niets. Het effect kan zuiver monumentaal zijn, zoals bij Miroshnichenkos vijgenblad. Of ironisch en vervreemdend: Dronovs wedstrijdschaatser.

Als de achtergrond van de elegante, maar in proporties bescheiden barokfaçade van Château St. Gerlach dan ook nog meewerkt, is het vervreemdende effect van Taratynovs oversized bulldog Winston nog sterker. Voor de Pachthof speelt Taratynovs glimlachende Violist een Russische ballade. Hij lijkt wel wat op Limburgs beroemdste violist, Andre Rieu - symbool voor Taratynovs nauwe band met Maastricht en Limburg, waar hij nu al weer tien jaar woont en werkt.