PAUL van der Vrecken was als leek een vurig verdediger van de pausen en van de katholieke kerk in de dagen van verdrukking en vervolgingsmaatregelen van Napoleon. Een geheime zending van hem is een avontuur van de bovenste plank geworden.
Paul van der Vrecken die in 1777 in Maastricht geboren werd, had in Rome (waar hij studeerde) een grote toekomst kunnen hebben in dienst van de paus, Plus VII, die hem graag bij zich wilde hebben. Maar Van der Vrecken verkoos het naar huis terug te gaan. In totaal maakte hij in zijn leven 7 reizen naar Rome.
In 1813 kreeg hij op zijn landgoed in Houthem-St. Gerlach het verzoek een pakket brieven van de paus over te brengen naar de nuntius en keizer Frans I in Wenen. Het was een gevaarlijke tocht. Hij vertrok van zijn rustig landgoed. waar tij in landelijke stilte met zijn vrouw woonde. Tot Oostenrijk verliep de reis vlot; maar aan de Oostenrijkse grens werd hij aangehouden: men hield hem voor een spion van de Fransen. Hij wist de bevelhebbende officier echter ervan te overtuigen dat hij belangrijke stukken in Wenen moest bezorgen. Na negen dagen van onafgebroken reizen kwam hij bij de nuntius aan. Deze vroeg hem naar zijn naam en zijn herkomst, waarop Van der Vrecken hem een pauselijke brief overhandigde. Nauwelijks had de nuntius het handschrift gezien of hij zakte bewusteloos neer. Onmiddellijk nadat hij bijgekomen was zei hij dat, de brenger van de brief niet anders dan een bedrieger kon zijn. Pas nadat Van der Vrecken hem een tweede brief overhandigd had hechtte hij geloof aan hem. Nadat ook de keizer de pauselijke brief gekregen had en Van der Vrecken er een van de keizer terugkreeg, nam hij deze, ingenaaid in zijn kleren, mee op de terugreis. Tot aan de Rijn ging het goed. Aan de overkant werd hij aangehouden door een grenspost die hem naar Keulen liet overbrengen.