Mijn Studiezaal (inloggen)
Artikelen ( Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach )
Artikelen Collectie artikelen
TERUG NAAR SCHOOL VOOR CHAMPIGNONS
Datering:
1963
Titel:
TERUG NAAR SCHOOL VOOR CHAMPIGNONS
Titel tijdschrift:
Algemeen Dagblad
Afleveringsnummer:
Algemeen Dagblad, 20/2/1963
Samenvatting:
Foto: Drs. P.J. Bels: champignons, champignons, champignons, champignons
HORST — Dr. J. Breuren uit Maastricht, meneer M. Lint uit Zevenbergsenhoek, meneer Th. Pompen uit Kerkdriel, meneer E. Vullers uit Grubbenvorst en nog andere heren her en der uit het land zitten in Horst in de schoolbanken. In jaren hadden zij dit niet gedaan, want hun leeftijd varieert van twintig tot vijftig en stuk voor stuk hebben zij een functie, een vrouw en kinderen.
Kwekers schieten als paddestoelen uit de grond
Ze zijn naar school teruggegaan om het vak van champignonkweker te leren. Behalve dr. Breuren, die zelf een kwekerij wil opzetten, hébben ze allemaal al iets met champignons te maken. Nergens anders ter wereld zouden zij dat kunnen, want de Vakschool voor champignonteelt in Horst in het noorden van Limburg is de enige ter wereld. Ze is er nog maar pas.
BELANGRIJK
VAN drs. P. J. Bels, de directeur van het proefstation voor champignoncultuur en de vakschool, hoorde ik hoe belangrijk deze school is. De kweek van champignons in ons land is na de oorlog in reusachtig tempo vergroot. Er zijn op het ogenblik zeshonderd kwekers, die met elkaar zo’n 25 miljoen gulden in hun bedrijven hebben geïnvesteerd. Eigenlijk is pas omstreeks 1952 sprake van champignoncultuur van enige omvang in ons land. In dat jaar werden driehonderdduizend kilo paddestoelen geoogst, op het ogenblik is de jaarproduktie 5,5 miljoen kilo. Daarvan gaat tweederde naar België en Duitsland, de rest eten wijzelf op. Dat lijkt indrukwekkend, maar als ik even verder reken, zie ik dat wij per jaar anderhalf ons champignons per man opeten. Dat kan best meer worden en daarom komen er steeds meer mensen, die champignons gaan kweken. Anderen willen hun bedrijven uitbouwen en verbeteren en dat zijn allemaal redenen om naar de Vakschool voor de champignonteelt te gaan. Die teelt is overigens een prozaïsche aangelegenheid.
HORST — Dr. J. Breuren uit Maastricht, meneer M. Lint uit Zevenbergsenhoek, meneer Th. Pompen uit Kerkdriel, meneer E. Vullers uit Grubbenvorst en nog andere heren her en der uit het land zitten in Horst in de schoolbanken. In jaren hadden zij dit niet gedaan, want hun leeftijd varieert van twintig tot vijftig en stuk voor stuk hebben zij een functie, een vrouw en kinderen.
Kwekers schieten als paddestoelen uit de grond
Ze zijn naar school teruggegaan om het vak van champignonkweker te leren. Behalve dr. Breuren, die zelf een kwekerij wil opzetten, hébben ze allemaal al iets met champignons te maken. Nergens anders ter wereld zouden zij dat kunnen, want de Vakschool voor champignonteelt in Horst in het noorden van Limburg is de enige ter wereld. Ze is er nog maar pas.
BELANGRIJK
VAN drs. P. J. Bels, de directeur van het proefstation voor champignoncultuur en de vakschool, hoorde ik hoe belangrijk deze school is. De kweek van champignons in ons land is na de oorlog in reusachtig tempo vergroot. Er zijn op het ogenblik zeshonderd kwekers, die met elkaar zo’n 25 miljoen gulden in hun bedrijven hebben geïnvesteerd. Eigenlijk is pas omstreeks 1952 sprake van champignoncultuur van enige omvang in ons land. In dat jaar werden driehonderdduizend kilo paddestoelen geoogst, op het ogenblik is de jaarproduktie 5,5 miljoen kilo. Daarvan gaat tweederde naar België en Duitsland, de rest eten wijzelf op. Dat lijkt indrukwekkend, maar als ik even verder reken, zie ik dat wij per jaar anderhalf ons champignons per man opeten. Dat kan best meer worden en daarom komen er steeds meer mensen, die champignons gaan kweken. Anderen willen hun bedrijven uitbouwen en verbeteren en dat zijn allemaal redenen om naar de Vakschool voor de champignonteelt te gaan. Die teelt is overigens een prozaïsche aangelegenheid.
Samenvatting2:
Wie gedacht had in Horst romantische grotten te vinden, waar eens Bokkenrijders hun sinister bedrijf uitoefenden, is teleurgesteld. Champignonteelt is een zindelijke teelt. In rechte rekken staan rechte kisten in het gelid, als handdoeken en servetten in een manufacturenwinkel.
CHAMPIGNONLEVEN
HET is al champignon wat de levensklok van drs. P. J. Bels slaat. In zijn kamer staat op alle boeken en tijdschriften het woord in vele talen, hij praat de hele dag over champignons, leest er over, schrijft er over, doceert er over. En thuis is dat niet afgelopen, want zijn vrouw, dr. H. C. Bels-Koning zit al even diep in de champignoncultuur als haar man. Zij is docent aan de vakschool en wetenschappelijk medewerkster van het proefstation. „Wij hebben elkaar leren kennen toen wij samen biologie studeerden in Utrecht. Ik heb het vak van mijn vrouw geleerd; die was al assistente van hoogleraren toen ik in Utrecht kwam. Zij is bij prof. dr. Johanna Westerdijk geweest. Mevrouw Westerdijk was een geleerde met wereldfaam op het gebied van schimmels.” „We zijn zo alle twee in de schimmels terecht gekomen. In 1943 ben ik gaan werken op een champignonkwekerij in Maastricht. In 1947 zijn mijn vrouw en ik met cursussen begonnen. Die gingen uit van het laboratorium voor champignonteeltonderzoek in Houthem-Sint Gerlach, Zuid-Limburg. Dat duurde tot 1952. Toen zijn wij naar Canada gegaan, ook in de champignoncultuur. Vier jaar zijn wij daar geweest en toen we terugkwamen zijn we hier weer begonnen met cursussen en later met het proefstation, dat in 1959 officieel is geopend.”
NIET HONKVAST
EN nu dan de Vakschool. Een van de bijzondere kanten van deze school is dat ze niet honkvast is. De docenten gaan overal heen om cursussen te geven. Als er maar belangstelling is. En die is er klaarblijkelijk wel. De champiginonkwekers schieten als paddestoelen uit de grond.
CHAMPIGNONLEVEN
HET is al champignon wat de levensklok van drs. P. J. Bels slaat. In zijn kamer staat op alle boeken en tijdschriften het woord in vele talen, hij praat de hele dag over champignons, leest er over, schrijft er over, doceert er over. En thuis is dat niet afgelopen, want zijn vrouw, dr. H. C. Bels-Koning zit al even diep in de champignoncultuur als haar man. Zij is docent aan de vakschool en wetenschappelijk medewerkster van het proefstation. „Wij hebben elkaar leren kennen toen wij samen biologie studeerden in Utrecht. Ik heb het vak van mijn vrouw geleerd; die was al assistente van hoogleraren toen ik in Utrecht kwam. Zij is bij prof. dr. Johanna Westerdijk geweest. Mevrouw Westerdijk was een geleerde met wereldfaam op het gebied van schimmels.” „We zijn zo alle twee in de schimmels terecht gekomen. In 1943 ben ik gaan werken op een champignonkwekerij in Maastricht. In 1947 zijn mijn vrouw en ik met cursussen begonnen. Die gingen uit van het laboratorium voor champignonteeltonderzoek in Houthem-Sint Gerlach, Zuid-Limburg. Dat duurde tot 1952. Toen zijn wij naar Canada gegaan, ook in de champignoncultuur. Vier jaar zijn wij daar geweest en toen we terugkwamen zijn we hier weer begonnen met cursussen en later met het proefstation, dat in 1959 officieel is geopend.”
NIET HONKVAST
EN nu dan de Vakschool. Een van de bijzondere kanten van deze school is dat ze niet honkvast is. De docenten gaan overal heen om cursussen te geven. Als er maar belangstelling is. En die is er klaarblijkelijk wel. De champiginonkwekers schieten als paddestoelen uit de grond.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 29-01-2024
