Een lekke band maakte de huizen aan de Wolfsdriesweg in Berg en Terblijt in 1982 wereldberoemd in Limburg.

Vooral in de zomer willen goedwillende amateurs nog wel eens afstappen voor de woning van Geert Jan en Miriam Vos. Om foto's te maken van het straatnaambordje. Niet van het officiële blauwe bordje met de naam Wolfsdriesweg, nee, dat kan de gemiddelde wielrenner gestolen worden. Die andere naam, verankerd aan het hoekhuis, daar gaat het om. De Hennie Kuiper-allee, bekend bij iedere fietsfanaat. Soms zelfs bij niet-kenners. Miriam Vos is het levende bewijs. Bijna twee jaar geleden verhuist de Zuid-Hollandse naar Zuid-Limburg. Met fietsen heeft ze niks. Maar het verhaal dat Hennie Kuiper in de Amstel Gold Race van 1982 kostbare tijd verliest door een lekke band en -na de afdaling van de Barakkenberg een afkorting neemt via de Wolfsdriesweg, kent ze wel. Een televisiehelikopter legt de manoeuvre vast op beeld, maar na een lange discussie wordt Kuiper niet gediskwalificeerd. Wel doopt burgemeester Constant Nuytens het stukje weg jaren later tot Hennie Kuiper-allee. Bij zijn afscheid in 2007 is de anekdote een dankbaar onderwerp voor televisieploegen. "Het huis is redelijk gehorig en we horen heel vaak mensen het verhaal vertellen. Dat is wel grappig. Het is natuurlijk ook leuk om op zo'n bijzondere plek te wonen." Langzaam maar zeker is Vos inmiddels liefhebber geworden van het wielrennen. Met dank aan het karakteristieke mergelhuis middenin het hart van fietsparadijs Zuid-Limburg. "Je zit er zo middenin datje bijna niet anders kan. Als de toerversie van Amstel wordt verreden, is het zo druk dat je beter thuis kan blijven." Niet dat ze klaagt hoor. Het hoort erbij he?" Samen met de buren kijken ze morgen voor de tweede keer live naar de Amstel Gold Race. Vanaf de stoep voor hun huis. Waar met dank aan twee enorme zwerfkeien voorlopig geen geschiedenis geschreven zal worden.