'Van al zijn personeelsleden is er nog nimmer één uit zichzelf weggegaan'. Zo typeerde een journalist van Het Vrije Volk de jubilerende 'kleine, druk gesticulerende bioscoopdirecteur in 1969.'
Op 11 januari van dat jaar vond in het Grand Hotel in Heerlen een bijzondere huldiging plaats. Het Heerlense gemeentebestuur en tal van persoonlijke kennissen en zakenrelaties waren present om te vieren dat de 68-jarige Erwin Hirschberg vijftig jaar in het bioscoopvak zat. Een aanzienlijk deel van die periode had hij in Heerlen doorgebracht als exploitant van de bioscopen Hollandia, Stadsschouwburgbioscoop, Universal [latere Scala], Filmac, Gloria en de Passage.
Een geboren Heerlenaar was hij echter niet. Zijn Heimat was het Duitse Opper-Silezië en zijn 'Vaterstadt' was Breslau, al noemde Hirschberg Heerlen dikwijls zijn tweede vaderstad. Dit was in de loop der jaren zo gegroeid naarmate hij langer in Heerlen verbleef en zich er meer en meer thuis voelde. In de vele jubileumberichten, vol lof en respect voor de verdiensten van de heer Hirschberg, herinnerde niets meer aan de moeizame start die Erwin Hirschberg samen met zijn in de oorlog overleden broer Curt Hirschberg midden jaren dertig in Heerlen maakte, toen zij als vreemdelingen in een nieuwe stad geaccepteerd moesten worden. Een deel van het verhaal ontbreekt daardoor. Hoe verging het de Hirschbergs in Heerlen vanaf hun aankomst in de stad?