Foto: Hub Snellings op de kleine joodse begraafplaats in Schimmert.

DE JUNIOREN
Niet veel mensen weten dat Schimmert een joodse begraafplaats heeft. In het verlengde van de Kleverstraat en wandelend over de landweg door het bos, zie je aan de linkerkant vier joodse grafmonumenten staan. Hub Snellings ontfermt zich al jaren over deze begraafplaats. In de dertiende eeuw vestigen zich veel joden in Limburg. Ze komen voor de handel naar Europa. In Zuid-Limburg strijken ze vooral neer rond Meerssen, Beek, Valkenburg aan de Geul en Maastricht. „Omdat in Groot Haasdal meer woonruimte is, komen veel joodse gezinnen daar wonen”, vertelt Hub Snellings. „Het was niet alleen goedkoop, ze beschikten ook over een grote tuin.” „Voor de handelaren een ideale plek”, vervolgt de 78-jarige Schimmertenaar. „Via een landweg door het veld en het Ravensbos, konden ze naar het station in Houthem lopen om daar de trein naar Maastricht te nemen. Want in de grote plaatsen vond de handel plaats. Ook gingen ze langs de deuren om hun waar te verkopen.” Alles wat de boerenvrouwen nodig hadden voor het huishouden, zoals haarspelden, schilmesjes en knopen, werd door de joodse handelaren aan de huisdeur aangeboden. „En daar leefden ze van”, aldus de IVN-gids. „Het waren grote gezinnen met veel kinderen.” In totaal hebben 27 joodse gezinnen in Schimmert gewoond. Sommigen zijn later verder getrokken naar Amsterdam. Driekwart heeft de Tweede Wereldoorlog niet overleefd. Joden spreken van een begraafplaats en niet van een kerkhof. De graven worden nooit geruimd. Dat is bij de wet vastgesteld. „In Schimmert woonde een jood die ’s morgens twee kippen slachtte en daarna te voet naar Maastricht ging om ze op de markt te verkopen”, vertelt Snellings. „Een kip kostte 25 cent. Als hij ze alletwee verkocht, bedroeg zijn dagopbrengst vijftig cent. En dan praat je over begin 1910. Ze verdienden soms honderd gulden per jaar. Een sigaar of een ijsje kostte één cent, een pot bier vier cent.”