Foto: In de Geulhemermolen is een hoekje ingericht voor Moeke Bemelmans, die de commando's altijd hartelijk ontving. Kleindochter Monique heeft het getekend portret van haar oma op de schouw onthuld.

Samen met de familie Bemelmans hebben oud-commando's gisteren in de Geulhemermolen een hoekje ingericht voor Moeke Bemelmans. Een eerbetoon aan de kasteleinse die hen na een zware training opving.

GEULHEM - Aan touwen hangend over de Geul. Tokkelen vanaf de Wilhelminatoren. De laatste week van de jaarlijkse bivak van de commando's in Limburg was altijd pittig. Maar het ergste was de speedmars, verzucht Ton Hermes. Zelfs voor de gehardste commando's: ,,Twee minuten rennen, één minuut lopen en dan weer twee minuten rennen. Met volle bepakking, met wapens en
al , de steile Cauberg op."

Knotje
Na zo'n loodzware oefening in Zuid-Limburg werden de afgepeigerde commando's in de Geulhemermolen opgevangen door Moeke. Een lieve vrouw, herinnert Moekes kleindochter Monique Reumers-Bemelmans zich, altijd in het zwart gekleed, met zo'n ouderwets knotje in het haar. ,,Bij haar was het altijd gezellig. Maar ze kon ook op haar strepen staan."
Moeke heette eigenlijk Melanie Huynen. Ze was een Belgische die was getrouwd met Sjoke Bemelmans, molenaar van de Geulhemermolen. Als de boeren uit de buurt moesten wachten tot hun koren was gemalen, dronken ze bij haar vaak een 'drupke'.
En zo groeide haar woonkamer langzaam uit tot een klein café. Het kroegje van Moeke werd later ook de pleisterplaats voor de commando's, de harde jongens van het Nederlandse leger die eenmaal per jaar voor een oefening afzakten naar Zuid-Limburg.
Moeke Bemelmans overleed in 1978. Maar voor de commando's, die elkaar na hun diensttijd nog regelmatig ontmoetten in Geulhem, bleef zij de moeder van de compagnie. Ze komt zelfs voor in hun Commandolied: 'De laatste week in bivak, dat is de mooiste tijd. Geen vreten in je broodzak, toch hebben wij jolijt. Een avondje bij Moeke, een avond op de hei.'