Als bomen konden praten. De eeuwenoude eik midden in het veld net ten noorden van het Kloosterbos bij Houthem, is niet moeders mooiste. Zijn verhaal is echter bijzonder genoeg voor een plekje op de kieslijst voor de Europese Boom van het Jaar.

Zijn vele meter hoge stam is nagenoeg hol. Bovenin is hij gespleten. Grote delen zijn zwartgeblakerd na talloze blikseminslagen. Ziekten zorgden ervoor dat hij aan één kant nauwelijks nog takken heeft. Maar na honderden jaren is de eik aan het Elsenweger voetpad, net iets ten noorden van Klooster bos bij Houthem, nog altijd een baken voor de hele omgeving.

Karakter
Fier kijkt hij uit over de dalen om zich heen en de heuvels verderop. Als enige. Geen enkele andere boom houdt hem gezelschap in dit grote open veld. Vandaar ook zijn officieuze bijnaam: de eenzame eik. Als de eik iets heeft, dan is het wel karakter. Maar een schoonheidsprijs zal hij nooit winnen. Daar draait het ook niet om bij de verkiezing van de Europese Boom van het Jaar. Het verhaal is wat telt. En het verhaal van deze eik is goed genoeg bevonden voor een nominatie voor de jaarlijkse wedstrijd die mensen wil laten nadenken over de natuur om zich heen en het milieu. Als bomen toch eens konden praten. De eenzame eik zou ons in ieder geval kunnen vertellen hoe oud hij precies is. Experts gaan ervan uit dat hij 250 tot 300 jaar oud is. Vrijwel zeker is dat de boom oorspronkelijk werd geplant door een boer, als oriëntatiepunt langs het eeuwenoude voetpad. Dat hij die functie voorbeeldig vervulde, is duidelijk. Niet voor niets gebruikte een cartograaf van Napoleon de eik als belangrijkste mee- ten oriëntatiepunt toen hij tijdens de Franse bezetting de eerste kadasterkaart van het gebied tekende.