Zoals u in de vorige uitgave van het Parochieblad heeft kunnen lezen, zal de Heemkundevereniging in het kader van haar 10-jarig bestaan in mei 2003 een tentoonstelling organiseren van werken van Charles Eijck.
Onderstaand laten wij u kennis maken met het leven van Charles Eijck. Charles Eijck, kunstenaar van het Geuldal en speciaal hoe zag hij Houthem, Broekhem en Geulhem. Met een variant op het oude spreekwoord, dat een "Heilige nooit in zijn eigen stad wordt vereerd" mag men zeggen dat ook menig kunstenaar in zijn eigen tijd en omgeving vaak niet gekend of herkend wordt. Soms komt die erkenning pas veel later als ze al oud geworden of al lang dood zijn. Hoewel het aanwezige talent bij Charles Eijck al vroeg ontdekt werd, moest hij eerst nog vele jaren zwoegen. Diepe armoede, afhankelijkheid van derden en tegenwerking en mis­kenning kwam hij tegen alvorens hij als groot kunstenaar erkend werd en roem kon vergaren. Jammer genoeg duurde het lang eer hij in eigen streek die erkenning vond. Charles Eyck werd op 21 maart 1897 Is vijfde van 14 kinderen in Meerssen geboren. Op 11-jarige leeftijd werd hij getroffen door roodvonk en typhus. Als gevolg daarvan werd hij doofstom. Op 14-jarige leeftijd gaat hij als decorateur werken bij de aardewerkfabriek Ceramique in Maastricht. Vier jaar tekent hij daar versieringen op koppen en schoteltjes. Als 18-jarige gaat hij werken bij het schildersbedrijf van Jean Wingen in Maastricht. Via de schrijfster Maria Viola - kunstredactrice bij het Handelsblad - krijgt hij een plaats op de Academie in Rotterdam. Daar leert hij liplezen. De 1e Wereldoorlog breekt uit. Hij wordt door ondervoeding zwaar ziek en moet een aantal weken in het Rotterdamse Ziekenhuis worden opgenomen. Hij komt terug naar Meerssen. Na zijn herstel komt hij met enkele kunstenaars in contact en gaat hij naar Amsterdam waar hij zich laat inschrijven op de Rijksacademie. Daar studeert hij onder leiding van een aantal professoren.