Betreft naast verbatim weergegeven interviews met de auteur ook bijdragen over beeldend kunstenaars en gedichten. Johan Meijering stelde in 1991 zijn patiobungalow in de Ploegbuurt van Hoogkerk, in de Jan van der Zeestraat, open voor het publiek. Samen met zijn toenmalige partner Marije had hij het pand in ruim 5 maanden tijd omgetoverd tot een sfeervolle ruimte.Het werd uiteindelijk een bijzonder samenwerkingsverband tussen enerzijds de architect, de binnenhuis- en tuinarchitecten, ontwerpers, inrichters en beeldend kunstenaars en anderzijds een scala aan leveranciers op het gebied van apparatuur en accessoires. De samenwerking tussen de veelal zelfstandig opererende specialisten leidde tot een uitgebalanceerd eindproduct: Kijkbungalow Minerva. Noodgedwongen aan huis gebonden, besloot Johan Meijering overdag rondleidingen te organiseren in zijn eigen woning. De bezoekers konden onder meer het ruimtelijk effect van een glaswand ervaren, een voor die tijd moderne keuken bewonderen en zich verwonderen over de eigenzinnige vormgeving van tafels, stoelen, wandrekken en kastwanden. Ook maakten zij kennis met de toepassing van nieuwe materialen voor vloeren, wanden en raambekleding, met eigentijdse ontwerpen van wooncomponenten en een aantal verrassende vondsten op het gebied van audio, verlichting en communicatietechniek.
Bovendien konden zij genieten van beeldende kunst. Meijering had met zijn kijkbungalow een landelijke primeur op het gebied van wonen. Er kwamen ten minste 92 publicaties in 30 verschillende kranten, vak- en woonbladen. Verder bezochten veel prominenten uit de politiek, artiestenwereld en kunst de kijkbungalow, en ontstonden nieuwe initiatieven, zoals het project Kunst & Kunst en Kunsthuis De Permanente, vanuit de kijkbungalow. Uiteindelijk is de kijkbungalow 3 jaar en 3 maanden opengesteld geweest voor het publiek. Op 1 januari 1995 werd het project afgesloten.