De Stio's brengt levensliederen en smartlappen. Na het beluisteren van de smartlap 'Moeder je mag niet huilen' van Fred Wiegman ontstaat de behoefte zelf deze muziek te maken en tranen te zien.

De groep bestaat uit een aantal prominente Groningers: Koos Huizenga, antiquair en radiopresentator. Chemisch drs. Gerrit Vergonet op piano of ieder ander voorhanden liggend toetsinstrument. Ria Rosenstein speelt accordeon en heeft toendertijd een internaat. Haar man, Jan Rosenstein, sociaal werker, speelt viool. Makelaar Wouter Hoogland speelt drums.

De liedjes waarnaar de voorkeur uitgaat hebben teksten die balanceren op de rand van de goot en de maatschappij. Teksten over gevangenissen en prostitutie en over werkeloosheid. Maar ook 'De kleine man' van Louis Davids, 'Scheiden doet leiden' en 'Ketelbinkie' en repertoire van Willy Derby.

De naam Stio's ontstaat uit de toenmalige woonplaatsen Stitswerd en Onderdendam. In Societeit O in Onderdendam worden de eerste repetities gehouden met publiek en dit wordt een groot succes. De groep heeft optredens op de Grote Markt in Groningen op 28 augustus en 30 april, in Warffum tijdens "Op Roakeldais". Op 30 augustus 1968 verschijnt het gezelschap op de VARA televisie in het programma Puntje... Puntje.... Puntje....

Een single en LP zijn uitgebracht als tweede product (Ketchup Nr. 2) van het label Ketchup Record Productions, een eenmansbedrijfje van Amsterdammer Bob Alberts, die daarvoor in mei 1968 een single uitbrengt met gedichten van het meisje Marijke, begeleid door het Eksoties Kietsj Konservatorium.

In 1975 komt het gezelschap in vernieuwde bezetting terug op de planken voor een aantal optredens.

Bronnen: Dossier George Evers Volkskrant 31 augustus 1968