In 1930 werd in Eindhoven de eerste Katholieke verkennersgroep opgericht, genaamd St. Paulusgroep. De leiding hiervan was in handen van hopman Wim Latour en de vaandrigs De Jonge en Verheijen. Na een half jaar werd de naam veranderd in St. Michaelsgroep, omdat in de Paulusparochie ook een verkennersgroep was opgericht die zich graag Paulusgroep noemde.
De groep had haar lokaal op de zolder van een oom van Wim Latour, een bakker aan de Broekseweg.
Later nam de groep tijdelijk haar intrek in een viertal onbewoonbaar verklaarde huizen, eigendom van de familie Latour.
Even later verhuisde de groep echter naar de paardenstal van de familie Van den Broek tegenover de Pastoriestraat.
De groep had een eigen zwemplek in de Dommel achter Eckartdal. Het was op 21 april 1932 dat Wim Latour tijdens het zwemmen verdronk.
Latour werd tijdelijk opgevolgd door Fens, districtscommissaris van de katholieke verkennerij in Eindhoven.
Na Fens nam Van Moorsel het roer over als hopman van de groep, opgevolgd door hopman Verschuffelen.
Midden jaren dertig bestond de groep uit 24 jongens. In 1934 verhuisde men naar de school bij de Oude Toren, waar in die periode ook de welpentak St, Michaelshorde werd opgericht.
In 1937 nam de groep deel aan de World Jamboree in de duinen van Vogelenzang in Noord-Holland.
In 1940 werd Tini van Kemenade de nieuwe hopman en werd er een voortrekkersgroep opgericht. In de eerste oorlogsjaren probeerden de voortrekkers nog door te gaan met hun activiteiten, maar op bevel van Seys Inquart werden in 1942 alle activiteiten verboden.
Na de oorlog verhuisde de scouting naar nissehutten, die door de Engelsen achter waren gelaten. De groep bestond intussen uit twee scoutinggroepen, St. Michael I en II.
Pastoor Suetens hoort dat de orde binnen de groep verkenners niet geheel volgens de katholieke norm is en zet de groep op straat; alleen de welpen gaan verder. De voortrekkers wijken uit naar een locatie in de Eedenstraat.

In 1949 probeert pastoor Suetens de verkennerij in zijn parochie nieuw leven in te blazen. De vernieuwde groep nam in 1950 deel aan een kamp in Vlierden.
In 1953 werd een nieuwe voortrekkersgroep geformeerd uit leden van de St. Michaelsgroep en de Franciscus Xaveriusgroep; zij noemden zich de Sherpa Tenzingstam, naar de Nepalese gids in de beroemde beklimming van Hillary naar de Mount Everest.
De verkennersgroep werd ook groter zodat er een tweede groep werd opgericht; naast de Hopman Latourgroep werd dit de Kardinaal Mindszentygroep.
De huisvesting van de verkennerij was in zeer slechte staat en er werd gezocht naar manieren om dit probleem te verhelpen.
De verkennerij werd omgezet in een Stichting, zodat er externe financiering kon worden gezocht. Met het uitschrijven van een obligatielening werd geld bij elkaar gebracht om een nieuw onderkomen te bouwen. Op 6 oktober 1955, bij het 25-jarig bestaan van de groep werd de nieuwe huisvesting ingezegend door pastoor Suetens.
Middels diverse acties werd gezorgd voor een gestage stroom van geld, totdat in 1961 de pastoor verordonneerde dat het niet meer was toegestaan geldinzamelingen te organiseren; alles moest via de gezinsbijdrage worden geregeld. De pastoor gaf daaruit jaarlijks een bepaalde som geld aan de scouting.
Het aantal welpen loop terug, zodat in 1964 de overgebleven welpen opgaan in de Franciscus Xaveriusgroep, maar in 1969 keert iedereen weer terug in het oude nest.
Intussen zijn in 1965 de beide verkennersgroepen samengegaan.
In 1972 volgt de oprichting van een groep “senioren”.
In 1975 werd ook de Hopman Latourgroep omgevormd in een stichting.