Bij Koninklijk Decreet d.d. 30 januari 1807 (Notulen Burgemeester en Wethouders 16 febr. 1807 Ins. 199) werd de bestaande rechterlijke inrichting in afwachting van een nieuwe wettelijke regeling voorlopig gehandhaafd. De Wet van 13 april 1807 op het bestuur in de departementen nam stilzwijgend de gehele scheiding van judiciële en administratieve werkzaamheden aan. (Zie ook art. 51). Het nieuwe Wetboek op de rechterlijke instellingen en rechtspleging werd vastgesteld bij Koninklijk Decreet d.d. 14 juli 1809 nr. 42 en gevolgd door de wet tot invoering van dit wetboek d.d. 21 januari 1810: die invoering zou volgen zodra de nieuwe rechterlijke colleges zouden zijn georganiseerd (art. 2). Door de spoedig gevolgde inlijving bij het Franse keizerrijk kwam het tot die invoering niet. Het Keizerlijk Decreet van 8 november 1810 (Bull. des lois nr. 327) bepaalde (art. préliminaire): 'toutes les autorités judiciaires dans les départemens... sont et demeureront supprimées à compter du 1 Janvier 1811. A partir du mème jour la justice dans lesdits départemens sera rendue conform ément aux lois générales de l'Empire et par les tribunaux, qui seront institués par Nous'. Volgens art. 446, 48 van dit Decreet werden de archieven van de opgeheven colleges naar de nieuwe overgebracht. Het Decreet van 6 januari 1811 (Bull. des lois nr. 342) strekte deze bepaling (aanvankelijk slechts voor drie departementen geldig) uit over het gehele grondgebied van Nederland en wel met 1 maart 1811. De registers eindigen dan ook met 28 februari 1811.