Hun Hennekens werd op 15 februari 1909 in Sittard geboren. Op13 maart 1937 werd hij tot priester gewijd en werd hij kapelaan in Berg en Terblijt.In 1939 volgde zijn benoeming tot kapelaan in Valkenburg waar hij werkzaam was in de Sint Nicolaas en Barbaraparochie. Daar stak hij na 10 mei 1940 zijn boosheid en ongenoegen over de Duitse bezetting niet onder stoelen of banken. Hij sprak daar vanuit zijn vurig temperament ook vanaf de preekstoel openlijk over. In die tijd zat bijna de hele Valkenburgse gemeenschap 's zondags in de kerk. Onder de vele gelovigen dus ook altijd een aantal NSB-ers, waarvan er in Valkenburg helaas bovengemiddeld veel waren. Eén of misschien wel meerdere van hen verraadde(n) de kapelaan en meldde[n) de uitspraken van hem aan de bezetter.
Op 2 februari 1942 werd kapelaan Hennekens dan ook gearresteerd en via de gevangenis te Maastricht en kamp Amersfoort, op transport gesteld naar kamp Sachsenhausen in Oraniënburg en van daaruit naar concentratiekamp Dachau, waar hij in gevangenschap verbleef van augustus 1943 totdat hij door de Amerikanen werd bevrijd op 30 april 1945.

Een foto van zijn thuiskomst uit gevangenschap in zijn ouderlijke woning 'Rustenburg' te Bunde is in het archief bewaard. Na de oorlog is hij nog lange tijd kapelaan geweest in Valkenburg. In september1955 werd hij benoemd tot pastoor in Rothem-Meerssen. Op het laatst vervulde hij daar zijn pastoraat in een rolstoel vanwege de steeds verder
voortschrijdende ziekte MS, zo goed als zeker het gevolg van zijn jarenlange ontberingen in de concentratiekampen. Uiteindelijk dwong zijn toenemende verlamming hem zijn priesterlijke activiteiten in februari 1964, op 55-jarige
leeftijd, voortijdig te beëindigen. Zijn laatste jaren bracht hij aanvankelijk door in Klooster Overbunde, later keerde hij terug naar zijn geliefde Valkenburg, alwaar hij eind november 1970 op 61-jarige leeftijd overleed.