1 Wij doen kond, zo Elisabet Wemmerss, de nagelaten weduwe Johan Spruten zal., ons vervallen was 100 rosenobels verwillekeurde penen en ons nog daarna in onze gerichtsbank te Kesteren avermaals vervallen en verwezen is in haar lijf en goed, waarvoor haar onze ambtman indertijd Adriaen van Buren met den lijve gevankelijk in onze stad Tiel gevoerd en lange tijd gehouden had en wij haar ten lesten met den lijve "benedicht" en alle haar goederen, niet daarvan uitgescheiden, in macht der sententie, door onze vrienden van rade en daarna door onze ridders en knechten onzer Landschap van Nederbetuwe gegeven en uitgesproken zijnde, verkocht en opgedragen hebben onze lieve getrouwe Johan Spruyt [?] inhoud zegel en brief, die wij daarvan hebben doen geven, waarop de voorzegd Elisabet ons te kennen gegeven heeft woe zij bewijzen wilde dat zij in de sententie ter onschuld bedrogen en "quellick" verwezen ware, deshalve wij haar weder ten landrechte gesteld en onze voorschriften om ter eindelijke uitdracht eens voor al te mogen komen verleend en gegeven hebben en, zo wij dan nu wat der waarheid bevonden hebben en dagelijks bevinden dan deze dingen anders niet in is dan onwaarhaftige logentaal, "behende bovery" en openbaar bedrog, waarmede zij gaarne anderen, die des geen schuld in hebben, "biligen" en tot verderfelijke schade en "smaichhiet" brengen wilde, zijn wij daarom rijpelijk met rade bedacht en verdragen dat wij haar voor ons, onze vrienden van rade en insgelijks voor enige van onze gerichtsbanken onze alinge Landschap tegen gemelde Johan Spruyt of en insgelijks tegen alle degenen die vanwege Johan Spruyt voorzegd de erven en goederen, renten, tynsen en pachten, die wij dezelve verkocht en opgedragen hebben als voorzegd staat, met maniere van recht te vorderen vergunnen of gestaden willen generleiwijs; dan werd zij van die of iemand anders van nu voortaan in andere zaken verkort, mag zij zich des ons of aan onze vrienden van rade beklagen;