Volgens art. 9 der instructie d.d. 8 Dec. 1601 voor het college van Gedeputeerden waren zij verplicht te zorgen, "dat die voors. predicanten, schoolmeesters ende costers versien wordden ende mogen genieten nootdruftich onderholdt, ende tot dien eynde voorderen, soo dickwils noodich wesen sal, de rekeningen van de kerckvooghden; nemende voorts oock opzichte, dat de geestelycke goederen tot godtsaligen saecken ende egeenssints tot privaten nuth misbruyckt wordden."
Op dit artikel steunt waarschijnlijk de jurisdictie van Gedeputeerden met betrekking tot de geestelijke goederen. En 't was bepaaldelijk met het oog op de laatste aangehaalde woorden, dat het college een advocaat-fiscaal aanstelde, die moest opsporen de reeds verduisterde en waken tegen de verdere verduistering van geestelijke goederen.
De geschillen over geestelijke goederen tusschen predikanten, kerkvoogden enz. en particulieren werden door Drost en Gedeputeerden behandeld op hunne gewone vergaderingen. tot 1 September 1609 bevat dit protocol beslissingen in geschillen op vorderingen van den advocaat-fiscaal. Daarna zijn ingeschreven 4 beslissingen van de tweede soort (d.d. 10 Dec. 1612, 7 en 21 Januari en 5 Mei 1613), waarvan alleen de eerste niet voorkomt in 't protocol van resolutiën van D. en G. op hunne gewone vergaderingen. Deze 4 beslissingen betreffen de O.L. V -vicarie (lste en 3de) en de St. Martens-vicarie (2de en 4de) te Dwingelo.