In 2001 werd dit gemaal gesticht ten behoeve van de gezamenlijke bemaling van de Frederikspolder en een gedeelte van de Blauwepolder. De bemalingsinstallatie bestaat uit een schroefcentrifugaal- of halfaxiaalpomp, met een capaciteit van 11 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 2 meter, aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 11 kW, opgeleverd door fa. Hertog Polderbemalingen.

Bij de vereniging van de Dammis Floriszpolder en de Claes Rijnenburgenpolder in 1627 was bepaald dat de nieuw gevormde polder bemalen zou worden door een molen, die zou uitwateren op de Does. In 1636 had deze molen de naam Doesmolen gekregen. Hoewel het polderarchief een in 1824 opgemaakt concept-bestek voor afbraak en wederopbouw van de molen bevat, blijkt uit de rekening over dat jaar en de daaropvolgende jaren niet dat dit werk uitgevoerd is. Tussen 1808 en 1830 werden er omvangrijke reparaties aan de molen verricht. In 1953 werd de bemalingstaak overgenomen door een dieselgemaal. De buiten gebruik gestelde molen werd in 1963 verkocht aan de Rijnlandse Molenstichting. Het werd in 1965 gerestaureerd en maalvaardig opgeleverd. Door verschillende peilverlagingen kwam het scheprad van de molen nagenoeg droog te staan. In 2009 werd er daarom een wipmolen, de Kalkmolen, ten zuiden van de Doesmolen geplaatst, waardoor er een tweegang ontstond. In 2010 is de Doesmolen grondig gerestaureerd.

In verband met de waterstaatkundige koppeling van de Blauwepolder en de Hoogmadese polder en de aanleg van de A4 en de HSL werd het gemaal van de Hoogmadese polder vernieuwd. Tot dan toe werd de polder bemalen door een geëlektrificeerde poldermolen gelegen aan het Noordeinde. Ter vervanging werd er het voormalige vijzelgemaal van de Bospolder naast de molen geplaatst en opgeknapt. De bemalingsinstallatie bestaat uit een vijzel, met een capaciteit van 14 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,9 meter, aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 10 kW.

In 1897 werd op de fundering van een oude wipmolen een nieuwe gebouwd, die water uitsloeg op het Noord Aa. Rond 1935 werd het scheprad vergroot, om tot een verbetering van de bemaling te komen. Bij de restauratie van de molen in 1963 werd het scheprad vervangen door een vijzel. In 1967 werd in de molen een elektrische bemalingsinstallatie geplaatst. Hoewel er op den duur ook een elektrisch gemaal naast de molen werd gebouwd, werd de polder grotendeels met windkracht bemalen. In 1976 werd de molen overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting, die het in 2018 liet restaureren.