De Mallegatsluis verbindt de Hollandsche IJssel in het zuiden, met de Gouwe in het noorden via de Turfsingel, een van de singels die rondom de stad liggen. Deze sluis is in de loop der eeuwen diverse malen verplaatst en vernieuwd. Op dit sluisterrein bij de Mallegatsluis was al vóór 1400 een klein sluisje om van de Hollandse IJssel om de stad heen naar de Gouwe te varen. Maar dat mocht van het stadsbestuur niet. De schippers moesten de tijdrovende vaart dóór de stad nemen, daar werd meer aan verdiend! In 1575 heeft Willem van Oranje een grotere sluis geëist. In 1576 werd daarom de nieuwe, grotere Statensluis gebouwd, zo genoemd omdat de Staten van Holland hem betaald hadden. Na twee eeuwen dienst was de Statensluis aan zijn eind. Hij werd hij in 1764 vervangen door de Mallegatsluis, 7,85 meter breed, 45 meter lang, toegelaten diepgang 2,10 meter. In 2002 is de Mallegatsluis nogmaals gerestaureerd.

In 1994 werd er een gemaal gesticht ten behoeve van de bemaling van de wijk Korte Akkeren in Gouda. De bemalingsinstallatie bestaat uit een Flygt verticale schroefpomp, met een capaciteit van 20 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,7 meter, aangedreven door een elektromotor eveneens van het fabricaat Flygt, met een vermogen van 22 kW.

Het boezemstoomgemaal was uitgevoerd als schepradgemaal en had drie centrifugaalpompen van het merk Stork, elk goed voor een pompcapaciteit van 690 m3/min, bij een maximale opvoerhoogte van 2,00 m. Drie zescilinder dieselmotoren van Werkspoor dreven de pompen aan, elk met een vermogen van 460 pk. Misschien belangrijker dan uitwatering was de inlaat van water door een kleine duiker bij het gemaal. Het gemaal bij de Hanepraaisluis in Gouda werd in 1937 afgebroken.

Het boezemgemaal is gebouwd in 1933 - 1935 en is vernoemd naar mr. P.A. Pijnacker Hordijk, dijkgraaf van het Hoogheemraadschap van Rijnland van 1923 - 1943. De installatie bestond uit drie Stork centrifugaalpompen met betonnen slakkenhuizen, elk met een capaciteit van 690 m3/min. bij een maximale opvoerhoogte van 2,00 m. De aandrijving vond oorspronkelijk plaats via haakse tandwielkasten, door drie zescilinder Werkspoor dieselmotoren met een vermogen van 460 pk elk.
Door een drietal kokers onder het gemaal is water inlaten vanuit de Hollandse IJssel mogelijk. De capaciteit van deze inlaat bedraagt ca. 2100 m3/min. bij een verval van 0,50 m. In 1953 is de vrije inlaat uitgebreid met een drietal buiten het gemaalgebouw geplaatste verticale elektrisch aangedreven (inmaal)schroefpompen met een totale capaciteit van ca. 1450 m3/min.
In 2013-2016 is een algehele innovatie van het gemaal uitgevoerd. Daarbij is de uitmaalcapaciteit vergroot tot 3 x 800 m3/min. De dieselaandrijvingen zijn vervangen door Alconza-elektromotoren, waarbij het mogelijk is één pompeenheid zowel elektrisch als met de oorspronkelijke dieselmotor aan te drijven. De pompwaaiers zijn daarbij vernieuwd en de pompen zijn daarbij geschikt gemaakt voor het inmalen van water, met een capaciteit van 3 x 700 m3/min. De afzonderlijke inmaalpompen uit 1953 zijn daarna verwijderd.