Deze molen is vermoedelijk ergens in de 18de eeuw gebouwd. Het is gelegen aan de westkant van een eiland gelegen in de Kagerplassen en loost water op de Kever. Tot 1969 is de molen in gebruik gebleven. In 1970 wordt het overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting. De molen ondergaat in 1982 een grondige restauratie, waarbij onder andere het bovenhuis, de trap en de staart worden vernieuwd. In 2017 is de fundering van de molen vernieuwd en werd de vijzel vervangen.

Bij de vereniging van de Dammis Floriszpolder en de Claes Rijnenburgenpolder in 1627 was bepaald dat de nieuw gevormde polder bemalen zou worden door een molen, die zou uitwateren op de Does. In 1636 had deze molen de naam Doesmolen gekregen. Hoewel het polderarchief een in 1824 opgemaakt concept-bestek voor afbraak en wederopbouw van de molen bevat, blijkt uit de rekening over dat jaar en de daaropvolgende jaren niet dat dit werk uitgevoerd is. Tussen 1808 en 1830 werden er omvangrijke reparaties aan de molen verricht. In 1953 werd de bemalingstaak overgenomen door een dieselgemaal. De buiten gebruik gestelde molen werd in 1963 verkocht aan de Rijnlandse Molenstichting. Het werd in 1965 gerestaureerd en maalvaardig opgeleverd. Door verschillende peilverlagingen kwam het scheprad van de molen nagenoeg droog te staan. In 2009 werd er daarom een wipmolen, de Kalkmolen, ten zuiden van de Doesmolen geplaatst, waardoor er een tweegang ontstond. In 2010 is de Doesmolen grondig gerestaureerd.

In 1717 werd er een nieuwe molen voor de Gogerpolder gesticht, nadat een overeenkomst tussen deze polder en de aangrenzende Veender- en Lijkerpolders betreffende de gezamenlijke bemaling ten einde kwam. De molen werd gebouwd aan het noordeinde van de Goog en staat tegenwoordig langs de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder. De molen is vermoedelijk tussen 1833 en 1839 afgebrand en opnieuw opgebouwd. Ook in 1903 ontstonden er problemen met de molen, toen de bovenas brak, maar deze problemen konden snel verholpen worden. In 1944 werd de Gogerpolder geïnundeerd door de Duitse bezetter. Na de bevrijding werd er door de rijksoverheid een pompinstallatie gestuurd die de polder moest droogmalen. Toen deze installatie defect bleek, maalde de Googermolen de polder droog. De molen werd in 1956 voorzien van een hulpmotor. De bemalingstaak werd in 1972 overgenomen door een elektrisch gemaal dat naast de molen werd gebouwd. De molen werd buiten bedrijf gesteld en overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting. Tussen 1995 en 1996 werd het grondig gerestaureerd. Ook in 2012, 2014 en 2017 werden er enkele werkzaamheden aan de molen uitgevoerd. Op 14 oktober 2017 werd het 300-jarig bestaan van de molen gevierd.

In 1642 werd naar aanleiding van de samenvoeging van negen poldertjes tot de Groote Westeindsche polder een nieuwe molen gebouwd gelegen langs de Meerburgerwatering. De molen was opgeleverd als binnenkruier, maar heeft op den duur de huidige vorm gekregen. Deze molen diende als sein- en peilmolen voor het hoogheemraadschap van Rijnland. Op den duur kreeg het de bijzondere naam 'Zelden van Passe'. Deze naam zou ontstaan zijn omdat de molenaars het water in de polder zo laag mogelijk moesten houden, maar niet te laag zodat er nog schepen door de sloten konden varen. Je kon het dus moeilijk iedereen naar de zin of 'zelden van pas' maken. Tot 1952 bemaalde de molen de polder, toen werd er een gemaal gesticht die de bemalingstaak overnam. De molen raakte gauw in verval, totdat het verkocht werd aan de Rijnlandse Molenstichting in 1961. Kort daarop volgde een restauratie, waarbij onder andere het rietdek werd hersteld. Ook in 1996 en 2015 werden er herstelwerkzaamheden uitgevoerd.