In 1951 werd er een noodbemalingsinstallatie geplaatst, in verband met de slechte toestand van de poldermolen. Kort daarna werd besloten om een permanente bemalingsinstallatie te plaatsen op dezelfde plek. Zo werd in 1952 het gemaal van de Papenwegse polder gesticht. De bemalingsinstallatie bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 25 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,2 meter, aangedreven door een elektromotor van het fabricaat E.M.F. Dordt, met een vermogen van 15 pk, en geheel geleverd door Spaans Machinefabriek. Volgens een inventarisatielijst van de polderafdeling Zuidgeest functioneerde deze bemalingsinstallatie nog in 1983.
In verband met een verbreding van de spoorlijn tussen Leiden en Rijswijk was het noodzakelijk dat de capaciteit van het gemaal verhoogd werd van 26 m3/minuut naar 36,5 m3/minuut, aangezien het gemaal een deel van de bemaling van de Oranje- en de Stevenshofjespolder overneemt. Er werd besloten om een nieuw gemaal te stichten aan de Dobbewatering. Het oude gemaal werd op den duur gesloopt.

In 1999 werd er besloten om het gemaal van de Knippolder te vervangen door twee nieuwe gemalen: Knippolder A en B. De bemalingsinstallatie van A bestond uit een schroefpomp, met een capaciteit van 1,5 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1 meter, aangedreven door een elektromotor, met een vermogen van 1,5 kW. Het gemaal werd in 2002 opgeleverd. Wanneer het gemaal precies is gesloopt, is niet duidelijk.

In 1877 overwoog het polderbestuur van de Veenzijdsche polder om samen met de omliggende polders een bemalingsovereenkomst te sluiten en gezamenlijk een stoomgemaal te stichten. In eerste instantie werden de Duivenvoordsche, de Raaphorster en de Oranjepolder bij deze afspraken betrokken. Het bestuur van de Oranjepolder haakte al gauw af, waardoor het bestuur van de Fluitpolder bij het overleg werd betrokken. Het verlangen om een stoomgemaal te stichten leidde tot de vorming van een nieuw waterschap: de Duivenvoordse- en Veenzijdsepolder. In datzelfde jaar werd er op basis van een ontwerp van J. Goldberg aangevangen met de bouw van een stoomgemaal, 'De Vereeniging' genaamd (omdat de polders 'in vereeniging' hun molens vervingen door één gemaal), die een oppervlakte van circa 875 hectare moest bemalen. Dit valt op te maken uit de gevelsteen, waarin de namen van drie adellijke dames zijn weergegeven die gezamenlijk op 25 augustus 1877 de eerste steen voor het poldergemaal hebben gelegd.
Van oorsprong bestond de installatie uit een door stoom aangedreven scheprad. Tussen 1921 en 1922 werd de stoommachine vervangen door een 2-cilinder Brons dieselmotor van 40 pk. Deze motor leverde te weinig vermogen en werd zodoende in 1926 vervangen door een staande 1-cilinder Werkspoor dieselmotor (A-frame motor) met een vermogen van 60 pk. De oude motor bleef staan als hulpmotor. Tot 1978 heeft het gemaal in deze vorm gefunctioneerd. Toen werd er overgegaan op een elektrische aandrijving en werd het scheprad vervangen door een open schroefpomp. De pomp kende een capaciteit van 80 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1 meter, die werd aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 60 pk. In 1993 werd de bemaling overgenomen door een elektrisch gemaal dat naast 'De Vereeniging' werd gebouwd. Het oude gemaal werd buiten gebruik gesteld en de pomp verwijderd.

Volgens een overzicht uit 1993 lag langs de Willem Barentzlaan een gemaal. Het ging om een elektrisch gemaal, met een capaciteit van 1,5 m3/minuut. Verdere gegevens van dit gemaal ontbreken. In 2003 is het vervangen door een nieuw gemaal (096-036-00023).
Volgens inventarisnummer 2.8/1391, zijn er door de gemeente Voorschoten enkele gemalen in de Noord-Hoflandsepolder gesticht naar aanleiding van het realiseren van enkele nieuwbouwwijken. In 1994 zijn deze gemalen overgenomen door het toenmalige waterschap De Veen- en Geestlanden. Dit zou kunnen verklaren waarom er weinig gegevens van dit gemaal beschikbaar zijn.