Na de Tweede Wereldoorlog bestond de Ruijgelaanse en Zonneveldspolder uit drie delen. Het gedeelte gelegen langs de oostzijde van de Dijkswatering en de Katwijkse weg heette de Kokshoornpolder. Blijkens de poldergrenskaart P-303 werd de Kokshoornpolder (evenals het nabijgelegen vliegveld) apart bemalen.
In 1940 werd er door bemiddeling van Rijnland een noodbemalingsinstallatie met een dieselmotor geplaatst ten behoeve van de bemaling van de polders, in verband met oorlogsschade aan de poldermolen. Deze installatie werd in 1942 vervangen door drie Amerikaanse windmolens.
In 1958 werd er in polder Kokshoorn een elektrisch gemaal gesticht, terwijl er in de Ruijgelaanse en Zonneveldspolder een Amerikaanse windmolen werd geplaatst. De bemalingsinstallatie bestond uit een centrifugaalpomp met een capaciteit van 10 m3/minuut, dat werd aangedreven door een elektromotor van het fabricaat fa. Hertog, met een vermogen van 5 pk. De aanvoer van water bleek niet voldoende om het gemaal optimaal te gebruiken, waardoor het verplaatst naar de Kaswatering vlakbij het vliegveld. In 1979 werden de krooshekken van het gemaal vernieuwd. Enkele jaren later, in 1983, werden er een aantal reparaties/vernieuwingen aan het gemaal uitgevoerd.
In 1992 is het gemaal grondig gerenoveerd door fa. Hertog Polderbemalingen. Zo zijn er onder andere een prefab stalen instroombak, een nieuwe pompinstallatie (open centrifugaalpomp, met eveneens een capaciteit van 10 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 0,5 meter, aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 5,5 kW) en een nieuwe behuizing met elektrotechniek geplaatst.
Tussen 1999 en 2002 zijn er nog enkele werkzaamheden uitgevoerd betreffende de vervanging van de onderstations van het gemaal.