De vraag naar onderzoek betreffende de rendabiliteit van 17de-eeuwse droogmakerijen is reeds enkele decennia geleden gesteld. Deze vraag kan gezien worden als een onderdeel van de bredere sociaal-economische geschiedschrijving die vragen stelt omtrent het algemene investeringsklimaat en -niveau in de Gouden Eeuw. Hoewel het specifieke onderzoek naar investeringen in en rendabiliteit van droogmakerijen zonder meer past binnen de thematische verruiming in de waterstaatsgeschiedenis verkeert het grotendeels nog in een embryonaal stadium. Voorbereidend werk, waaronder een uitgebriede archiefprospectie, heeft al wel plaats gevonden maar nog niet geleid tot concrete onderzoeksresultaten. In dit artikel wordt een aanzet hiertoe gegeven. Hierbij wordt een methodologie voorgesteld die de bronnenproblematiek, zoals deze in gemelde vooronderzoeken wordt gesignaleerd, tracht te omzeilen. Deze methodologie wordt naderhand toegepast op een Zuid-Hollandse droogmakerij, de Lisserpoelpolder. Niet alleen leidt deze toepassing tot een evaluatie van de methodologie zelf maar brengt zij eveneens meer inzicht in de rendabiliteit van droogmakerijen.