Standplaats:
Bezuidenhoutseweg 187 (1940 - februari 1943)
Plein 2b (februari 1943 - september 1944)
Zwolle (september 1944 - maart 1945)
Den Haag (april 1945-)
Enschede (VC1: juli 1944-)
Referatsleiter:
H. Maly (V en VA: -begin 1943)
O. Wensky (V - 1945; VA -1944; VB-1942) (VC -1942; VD)
W. Horak (VB - september 1943; Sonderabteilung - oktober 1941 - eind 1942)
G. Wedel (VB - september 1944)
A. Grimm (VK - mei 1944)
F. Gerhards (Sonderabteilung - mei-september 1944) (VC - 1944)
Luurssen (VC - Nederlandse Recherche)
Richter (Erkennungsdienst - eind 1942)

Afdeling V was belast met de bestrijding en voorkoming van misdaden. De behandelde zaken betroffen meestal diefstal, fraude, inbraak, niet-politieke moord en brandstichting, zedendelicten, corruptie ten nadele van de Wehrmacht en dodelijke verkeersongevallen. De Kripo was vergeleken met de Gestapo in haar bestrijding en voorkoming van algemene criminaliteit veel meer aan beperkingen gebonden en mocht slechts in aktie komen in de gevallen waarin de Duitse openbare aanklager bevoegd was. De daders moesten dus Duitse staatsburgers zijn of afkomstig uit Bohemen-Moravië, of de daad moest gericht zijn tegen Duitsland, (een lid van) het Duitse volk of de NSDAP.

Deze afdeling bestond uit de onderafdelingen VA, VB, VC, VD en VK. Deze bestond alleen intern en deze bureaus werden ook niet als referaat betiteld. VA, VB en VD werden in september 1944 opgeheven of hadden alleen nog administratieve taken. VC was na september 1944 de enige afdeling van de Kripo die nog in functie was.

VA
Onderafdeling VA werd later V I genoemd en had tot taak:
* supervisie over de Nederlandse recherche (in samenwerking met de BdO): reorganisatie en personeelszaken (ontslag, bevordering), en bevelvoering voor zover van toepassing (tot september 1944)
* organisatie en inrichting van Wehrmacht-bordelen (1943 - september 1944)
De bordelen waren opgezet in overleg met de Wehrmacht die dit financierde in Den Helder, IJmuiden, Zandvoort, Hoek van Holland, Heemstede, Goes, Middelburg, Hulst en Doorn. Zij stonden onder supervisie van Duitse of Nederlandse artsen om het groeiend aantal geslachtsziekten onder Duitse soldaten tegen te gaan. De meisjes werden eerst uit Frankrijk en België geworven, later kwamen ook Duitse en Nederlands meisjes in dienst. Omdat de Duitse soldaten van voldoende Nederlandse vrouwen voorzien bleken werden deze alleen gehandhaafd in de gebieden waar zij druk bezocht werden door niet-Duitse soldaten bij wie dan ook het aantal infecties terugliep

Ter voorkoming van geslachtsziektes werden richtlijnen opgesteld voor het bezoek aan Wehrmacht-bordelen.

VB
Onderafdeling VB werd later gesplitst in VB 1/3 en VB 2 (soms V2) van 1943 - augustus 1944.
* behandelen van algemene criminaliteitszaken * 
* economische delicten (zwarte handel) *  (1943 - september 1944)
* verplaatsing en bescherming van deviezen en delicten tegen de effectenverordeningen (1943 - september 1944).
Van juni tot augustus 1944 was een apart Referat Devisen VB (soms VB4 genoemd) in oprichting door Wensky in samenwerking met het Devisenschutzkommando en Herbig als hoofd met als taak verplaatsing en bescherming van deviezen. De afdeling werkte op dezelfde manier als VK. De deviezenafdeling heeft maar een beperkt aantal zaken kunnen verwerken. Zij had waarschijnlijk ook de recherche inzake effecten.

Sonderabteilung
Fungeerde als zodanig vanaf oktober 1941 tot 1943. Vanaf 1943 werd om een duidelijk onderscheid te kunnen maken tussen de Nederlandse en Duitse bestrijders van economische delicten binnen VB deze afdeling VB2, en de afdeling hierboven VB1 genoemd. De administratie werd vanaf mei 1944 verplaatst naar Plein 2b te Den Haag. Taakgebied was:
* clandestien slachten, handel in en vervalsen van distributiebonnen (tot september 1944)

De bijzondere afdeling van de Rijksrecherchecentrale werd als Nederlandse afdeling met Duitse leiding opgericht in opdracht van het Departement van Voedselvoorziening, gefinancierd door de Nederlandse staat met personeel van het Departement van Justitie (Rijksrecherchecentrale) zonder Duitse invloed op het personeel. Alle delicten werden gemeld via de Recherchecentrale, minder belangrijke zaken werden doorgegeven aan de plaatselijke politie. Overvallen op distributiekantoren werden later wegens het politiek karakter daarvan door afdeling IV behandeld. Na september 1944 werd de Duitse leiding geliquideerd en de afdeling opgenomen in Rijksrecherche Centrale.

VC
Soms VC 1 genoemd. In de tweede fase vervielen de uitwijzingszaken en het crimineel-technisch onderzoek werd ondergebracht bij een aparte afdeling VD.
* behandeling van uitwijzingszaken (Abschiebung)van Duitse staatsburgers naar Duitsland wegens crimineel gedrag of vroeger opgelegde straffen (tot 1943)
* opsporing van voortvluchtige personen (Fahndung)
* identificatie van gezochte personen (Erkennungsdienst; tot 1942 en vanaf september 1944)
De Fahndungs- und Erkennungsdienst had een Nederlandse afdeling en een Duitse, waar ook Nederlanders werkten. De Nederlandse afdeling werd samengesteld door de Recherchecentrale (die de afdeling later zou overnemen) uit overtollige amtenaren van de Sonderabteilung V en rechercheurs uit andere gemeenten via het Ministerie van Justitie. De Nederlandse rechercheursgroep had tot taak de opsporing van de door Nederlandse parketten, gerechten en politie-organen gezochte personen, en het persklaar maken van opsporingsregisters. De Duitse afdeling (Kriegsfahndung) deed dit voor de Duitse organen (opsporing van uit de Wehrmacht voortvluchtige militairen). Men verrichte treincontroles aan de hand van opsporingsregisters en lijsten van serienummers van vermiste persoonsbewijzen en deed soms invallen in hotels en cafe's. Na september 1944 hield men alleen nog de kartotheek bij daar treincontrole niet meer plaatsvond vanwege de spoorwegstaking.

VD (1943 - medio1944)
* identificatie van gezochte personen
* crimineel-technisch identificatie-onderzoek
Identificatiedienst annex dienst voor het crimineel-technisch onderzoek van vingerafdrukken, handschriften en andere bewijsstukken (fotodienst met microfotografische apparatuur). In september 1944 geïntegreerd in VC.

VK
* economische delicten (zwarte handel) *  (1943 - september 1944).
Sinds zomer 1943 bekend als referat VK (K = Kriegswirtschaftdelikte), ook wel als Kommando Horak. Tot die tijd liepen de weinige gevallen via het Duitse Openbaar Ministerie. In het voorjaar van 1943 noodzaakten de toenemende oorlogsmoeilijkheden in Duitsland en de bezette gebieden de ministeries van Binnenlandse en Economische zaken tot de uitgave van een aantal decreten en verordeningen en in lijn hiermee machtigde Seyss-Inquart in hoogst eigen persoon het geven van premies voor het aanbrengen van aan distributie onderhevige goederen. De afdeling zette een netwerk op van V-Männer als pseudo-kopers in gezelschap van VK-beambten die bij de koop de eigenaren aanhielden en de goederen in beslag namen. De goederen werden administratief verbeurd verklaard door afdeling II en al naar gelang de geschiktheid (meestal levens- en genotmiddelen) doorverkocht aan de Duitse legerbevoorradingsdiensten. Als de eigenaar niet akkoord ging met de verbeurdverklaring, werd hij vervolgd en beval het Duitse Landesgericht een vrijheidsstraf en/of verbeurdverklaring van de vergoeding. Horak heeft gedurende enige tijd arrestanten eigenmachtig Schutzhaft opgelegd in de kampen Amersfoort en Vught maar werd hiervoor terechtgewezen door het Schutzhaftreferat. In juni-juli 1944 zijn de werkzaamheden ingekrompen en na september 1944 werden alleen nog (een gering aantal) zware economische delikten afgehandeld met een eenvoudige verbeurdverklaring door afdeling VB en afdoening door het hoofd van afdeling V of de Duitse procureur-generaal.

In beslag genomen hamstervoorraad.