De schrijver is 21-24 jaar oud, van beroep schilder en glaszetter. Gedwongen werkt hij, geüniformeerd, in Duitsland, eerst voornamelijk in Düsseldorf, later in Oostenrijk. Werk, behalve in zijn eigen vak: puinruimen, spitten, betonstorten, nooddaken maken, barakkenbouw, wegenbouw, metselen, wagons lossen. In het najaar van 1944 vertrek naar Vaihingen en Sindelfingen. Na de bevrijding aldaar wordt de terugreis in het dagboek aangetekend tot in Limburg. Het is een verdienstelijk dagboek, goed volledig, toch niet te lang; vrij duidelijk en nauwkeurig. Meest feiten. - Het gedeelte tussen maart en december 1943 is, naar schrijver aan het Rijksinstituut mededeelde, verloren gegaan. Toch zijn, in kortere vorm, aantekeningen over deze tijd aanwezig, zodat moet worden aangenomen dat schrijver te eniger tijd de ontstane lacune uit het geheugen heeft aangevuld

De schrijver is 21-24 jaar oud, van beroep schilder en glaszetter. Gedwongen werkt hij, geüniformeerd, in Duitsland, eerst voornamelijk in Düsseldorf, later in Oostenrijk. Werk, behalve in zijn eigen vak: puinruimen, spitten, betonstorten, nooddaken maken, barakkenbouw, wegenbouw, metselen, wagons lossen. In het najaar van 1944 vertrek naar Vaihingen en Sindelfingen. Na de bevrijding aldaar wordt de terugreis in het dagboek aangetekend tot in Limburg. Het is een verdienstelijk dagboek, goed volledig, toch niet te lang; vrij duidelijk en nauwkeurig. Meest feiten. - Het gedeelte tussen maart en december 1943 is, naar schrijver aan het Rijksinstituut mededeelde, verloren gegaan. Toch zijn, in kortere vorm, aantekeningen over deze tijd aanwezig, zodat moet worden aangenomen dat schrijver te eniger tijd de ontstane lacune uit het geheugen heeft aangevuld

De schrijver is 21-24 jaar oud, van beroep schilder en glaszetter. Gedwongen werkt hij, geüniformeerd, in Duitsland, eerst voornamelijk in Düsseldorf, later in Oostenrijk. Werk, behalve in zijn eigen vak: puinruimen, spitten, betonstorten, nooddaken maken, barakkenbouw, wegenbouw, metselen, wagons lossen. In het najaar van 1944 vertrek naar Vaihingen en Sindelfingen. Na de bevrijding aldaar wordt de terugreis in het dagboek aangetekend tot in Limburg. Het is een verdienstelijk dagboek, goed volledig, toch niet te lang; vrij duidelijk en nauwkeurig. Meest feiten. - Het gedeelte tussen maart en december 1943 is, naar schrijver aan het Rijksinstituut mededeelde, verloren gegaan. Toch zijn, in kortere vorm, aantekeningen over deze tijd aanwezig, zodat moet worden aangenomen dat schrijver te eniger tijd de ontstane lacune uit het geheugen heeft aangevuld

De schrijver is 21-24 jaar oud, van beroep schilder en glaszetter. Gedwongen werkt hij, geüniformeerd, in Duitsland, eerst voornamelijk in Düsseldorf, later in Oostenrijk. Werk, behalve in zijn eigen vak: puinruimen, spitten, betonstorten, nooddaken maken, barakkenbouw, wegenbouw, metselen, wagons lossen. In het najaar van 1944 vertrek naar Vaihingen en Sindelfingen. Na de bevrijding aldaar wordt de terugreis in het dagboek aangetekend tot in Limburg. Het is een verdienstelijk dagboek, goed volledig, toch niet te lang; vrij duidelijk en nauwkeurig. Meest feiten. - Het gedeelte tussen maart en december 1943 is, naar schrijver aan het Rijksinstituut mededeelde, verloren gegaan. Toch zijn, in kortere vorm, aantekeningen over deze tijd aanwezig, zodat moet worden aangenomen dat schrijver te eniger tijd de ontstane lacune uit het geheugen heeft aangevuld