Anoniem verslag van het verloop van de oorlog in binnen- en buitenland. Over diens thuissituatie schrijft de onbekende Amsterdammer in 1943: "Met het verslechteren van de toestand in ons land, kan ik melding maken van een verbetering in ons huiselijk kringetje. Vader is in ons midden teruggekeerd. We mogen God dankbaar zijn, al is hij zeer in kracht afgenomen door het bitter weinige eten, dat hij genoten heeft. Ik heb zelden iemand zoo zien vermageren in drie maanden tijds". Waar vader was is onduidelijk. Twee jaar eerder, in februari 1941, wandelt de jonge schrijver door de stad als daar de Februaristaking plaatsvindt: "Er heerste een opmerkelijke spanning in de betrekkelijk stille straten. Op de Westermarkt waren protest-meetingen georganiseerd, velen gaven daaraan gevolg. De vergaderaars werden vroegtijdig door de politie verjaagd. Door het niet-rijden van de trams heerste er een beangstigende stemming". De volgende middag komt het tramverkeer langzaamaan weer op gang: "In Oost werd een tram ondersteboven geworpen. In de Kinkerstraat werd een bestuurder uit de wagen getrokken en afgerost, waarna de hoogspanningskabel werd doorgesneden". Die ochtend breiden de stakingen zich eerst nog uit: "Ik bezocht de Rozengracht om een praatje te maken met stakers. Iedereen was vol goede moed, vol vuur de actie voort te zetten. Grote groepen liepen langs de gracht en spoorden anderen aan ook het werk neer te leggen, met veel succes. Nederlandse politie was nergens te zien. Plotseling kwam er een deining in de mensenmenigte en sloeg het merendeel op een lopen, ook ik. Een met mitrailleur bewapende motorfiets met Duitsers erin kwam de hoek omzwenken". 'Ervaren' stakers blijven juist staan: "'Als ze je raken willen gaan jullie er toch aan', zei er één laconiek, 'dan kun je beter rustig blijven staan, dat wekt minder argwaan'. Ik had weer een lesje gehad in het staken".

Anoniem verslag van het verloop van de oorlog in binnen- en buitenland. Over diens thuissituatie schrijft de onbekende Amsterdammer in 1943: "Met het verslechteren van de toestand in ons land, kan ik melding maken van een verbetering in ons huiselijk kringetje. Vader is in ons midden teruggekeerd. We mogen God dankbaar zijn, al is hij zeer in kracht afgenomen door het bitter weinige eten, dat hij genoten heeft. Ik heb zelden iemand zoo zien vermageren in drie maanden tijds". Waar vader was is onduidelijk. Twee jaar eerder, in februari 1941, wandelt de jonge schrijver door de stad als daar de Februaristaking plaatsvindt: "Er heerste een opmerkelijke spanning in de betrekkelijk stille straten. Op de Westermarkt waren protest-meetingen georganiseerd, velen gaven daaraan gevolg. De vergaderaars werden vroegtijdig door de politie verjaagd. Door het niet-rijden van de trams heerste er een beangstigende stemming". De volgende middag komt het tramverkeer langzaamaan weer op gang: "In Oost werd een tram ondersteboven geworpen. In de Kinkerstraat werd een bestuurder uit de wagen getrokken en afgerost, waarna de hoogspanningskabel werd doorgesneden". Die ochtend breiden de stakingen zich eerst nog uit: "Ik bezocht de Rozengracht om een praatje te maken met stakers. Iedereen was vol goede moed, vol vuur de actie voort te zetten. Grote groepen liepen langs de gracht en spoorden anderen aan ook het werk neer te leggen, met veel succes. Nederlandse politie was nergens te zien. Plotseling kwam er een deining in de mensenmenigte en sloeg het merendeel op een lopen, ook ik. Een met mitrailleur bewapende motorfiets met Duitsers erin kwam de hoek omzwenken". 'Ervaren' stakers blijven juist staan: "'Als ze je raken willen gaan jullie er toch aan', zei er één laconiek, 'dan kun je beter rustig blijven staan, dat wekt minder argwaan'. Ik had weer een lesje gehad in het staken".

Anoniem verslag van het verloop van de oorlog in binnen- en buitenland. Over diens thuissituatie schrijft de onbekende Amsterdammer in 1943: "Met het verslechteren van de toestand in ons land, kan ik melding maken van een verbetering in ons huiselijk kringetje. Vader is in ons midden teruggekeerd. We mogen God dankbaar zijn, al is hij zeer in kracht afgenomen door het bitter weinige eten, dat hij genoten heeft. Ik heb zelden iemand zoo zien vermageren in drie maanden tijds". Waar vader was is onduidelijk. Twee jaar eerder, in februari 1941, wandelt de jonge schrijver door de stad als daar de Februaristaking plaatsvindt: "Er heerste een opmerkelijke spanning in de betrekkelijk stille straten. Op de Westermarkt waren protest-meetingen georganiseerd, velen gaven daaraan gevolg. De vergaderaars werden vroegtijdig door de politie verjaagd. Door het niet-rijden van de trams heerste er een beangstigende stemming". De volgende middag komt het tramverkeer langzaamaan weer op gang: "In Oost werd een tram ondersteboven geworpen. In de Kinkerstraat werd een bestuurder uit de wagen getrokken en afgerost, waarna de hoogspanningskabel werd doorgesneden". Die ochtend breiden de stakingen zich eerst nog uit: "Ik bezocht de Rozengracht om een praatje te maken met stakers. Iedereen was vol goede moed, vol vuur de actie voort te zetten. Grote groepen liepen langs de gracht en spoorden anderen aan ook het werk neer te leggen, met veel succes. Nederlandse politie was nergens te zien. Plotseling kwam er een deining in de mensenmenigte en sloeg het merendeel op een lopen, ook ik. Een met mitrailleur bewapende motorfiets met Duitsers erin kwam de hoek omzwenken". 'Ervaren' stakers blijven juist staan: "'Als ze je raken willen gaan jullie er toch aan', zei er één laconiek, 'dan kun je beter rustig blijven staan, dat wekt minder argwaan'. Ik had weer een lesje gehad in het staken".

Anoniem verslag van het verloop van de oorlog in binnen- en buitenland. Over diens thuissituatie schrijft de onbekende Amsterdammer in 1943: "Met het verslechteren van de toestand in ons land, kan ik melding maken van een verbetering in ons huiselijk kringetje. Vader is in ons midden teruggekeerd. We mogen God dankbaar zijn, al is hij zeer in kracht afgenomen door het bitter weinige eten, dat hij genoten heeft. Ik heb zelden iemand zoo zien vermageren in drie maanden tijds". Waar vader was is onduidelijk. Twee jaar eerder, in februari 1941, wandelt de jonge schrijver door de stad als daar de Februaristaking plaatsvindt: "Er heerste een opmerkelijke spanning in de betrekkelijk stille straten. Op de Westermarkt waren protest-meetingen georganiseerd, velen gaven daaraan gevolg. De vergaderaars werden vroegtijdig door de politie verjaagd. Door het niet-rijden van de trams heerste er een beangstigende stemming". De volgende middag komt het tramverkeer langzaamaan weer op gang: "In Oost werd een tram ondersteboven geworpen. In de Kinkerstraat werd een bestuurder uit de wagen getrokken en afgerost, waarna de hoogspanningskabel werd doorgesneden". Die ochtend breiden de stakingen zich eerst nog uit: "Ik bezocht de Rozengracht om een praatje te maken met stakers. Iedereen was vol goede moed, vol vuur de actie voort te zetten. Grote groepen liepen langs de gracht en spoorden anderen aan ook het werk neer te leggen, met veel succes. Nederlandse politie was nergens te zien. Plotseling kwam er een deining in de mensenmenigte en sloeg het merendeel op een lopen, ook ik. Een met mitrailleur bewapende motorfiets met Duitsers erin kwam de hoek omzwenken". 'Ervaren' stakers blijven juist staan: "'Als ze je raken willen gaan jullie er toch aan', zei er één laconiek, 'dan kun je beter rustig blijven staan, dat wekt minder argwaan'. Ik had weer een lesje gehad in het staken".