Johanna Daniëla (Jo) Holleman (1905-2002) woont in de oorlog bij haar al oude ouders in Zutphen. Vader is huisarts met een praktijk aan huis. Jo, ongehuwd, is lerares Duits op een plaatselijk gymnasium. Haar oorlogsdagboek is soms laconiek van toon: "Men zegt van menschen, dat ze 'goed' of 'verkeerd' zijn. 'Is dit hotel 'goed', mijnheer?' 'O. Als U 'goed' bedoelt, moet u naar dat hotel daar gaan'". Op 2 mei 1942 dicht ze: "Nieuwe Orde. Leege borden. Vroeg naar bed. Zonder vet. Net ben je warm: Luchtalarm". Sarcastisch beschrijft ze diezelfde dag de laatst ingevoerde anti-Joodse maatregel: "Nieuwe zegepraal over het Jodendom: men moet een kenteken op de borst dragen. Een groote gele ster, middenin staat JOOD, je ziet het op honderden meters afstand. Je slaat je oogen neer, als je zoo'n ongelukkige ziet aankomen. Een vriendin vloekte gisteren keihard, toen ze het voor 't eerst zag". Op 14 oktober 1944 wordt Zutphen gebombardeerd: "Ik zat op de balkonkamer voor de open deuren. Je hoorde wat gezoem van vliegtuigen, hoog, heelemaal niet angstwekkend. Ineens komt daar een gierend en scheurend geluid naderbij. Ik sprong van mijn plaats naar achterin de kamer of ik was de kamer al half uit, ik zag nog de boeken van het boekenrekje vliegen en stond op den gang. Het was al gebeurd en doodstil in de lucht". Met haar ouders schuilt ze in de kelder: "Het heeft een half uur geduurd. Toen er geruimen tijd niets meer gevallen was zijn we uit den kelder gekropen. Wat waren we schichtig. Achter ons huis loeide en knetterde de brand van het pakhuis van Thieme. Behalve een papiervoorraad bevatte het de mooiste meubels en volledige inboedels van vrienden. Geen wonder dat 't razend brandde en de geheele omgeving aanstak". Meer dan 100 burgers laten het leven bij dat bombardement.

Johanna Daniëla (Jo) Holleman (1905-2002) woont in de oorlog bij haar al oude ouders in Zutphen. Vader is huisarts met een praktijk aan huis. Jo, ongehuwd, is lerares Duits op een plaatselijk gymnasium. Haar oorlogsdagboek is soms laconiek van toon: "Men zegt van menschen, dat ze 'goed' of 'verkeerd' zijn. 'Is dit hotel 'goed', mijnheer?' 'O. Als U 'goed' bedoelt, moet u naar dat hotel daar gaan'". Op 2 mei 1942 dicht ze: "Nieuwe Orde. Leege borden. Vroeg naar bed. Zonder vet. Net ben je warm: Luchtalarm". Sarcastisch beschrijft ze diezelfde dag de laatst ingevoerde anti-Joodse maatregel: "Nieuwe zegepraal over het Jodendom: men moet een kenteken op de borst dragen. Een groote gele ster, middenin staat JOOD, je ziet het op honderden meters afstand. Je slaat je oogen neer, als je zoo'n ongelukkige ziet aankomen. Een vriendin vloekte gisteren keihard, toen ze het voor 't eerst zag". Op 14 oktober 1944 wordt Zutphen gebombardeerd: "Ik zat op de balkonkamer voor de open deuren. Je hoorde wat gezoem van vliegtuigen, hoog, heelemaal niet angstwekkend. Ineens komt daar een gierend en scheurend geluid naderbij. Ik sprong van mijn plaats naar achterin de kamer of ik was de kamer al half uit, ik zag nog de boeken van het boekenrekje vliegen en stond op den gang. Het was al gebeurd en doodstil in de lucht". Met haar ouders schuilt ze in de kelder: "Het heeft een half uur geduurd. Toen er geruimen tijd niets meer gevallen was zijn we uit den kelder gekropen. Wat waren we schichtig. Achter ons huis loeide en knetterde de brand van het pakhuis van Thieme. Behalve een papiervoorraad bevatte het de mooiste meubels en volledige inboedels van vrienden. Geen wonder dat 't razend brandde en de geheele omgeving aanstak". Meer dan 100 burgers laten het leven bij dat bombardement.

Johanna Daniëla (Jo) Holleman (1905-2002) woont in de oorlog bij haar al oude ouders in Zutphen. Vader is huisarts met een praktijk aan huis. Jo, ongehuwd, is lerares Duits op een plaatselijk gymnasium. Haar oorlogsdagboek is soms laconiek van toon: "Men zegt van menschen, dat ze 'goed' of 'verkeerd' zijn. 'Is dit hotel 'goed', mijnheer?' 'O. Als U 'goed' bedoelt, moet u naar dat hotel daar gaan'". Op 2 mei 1942 dicht ze: "Nieuwe Orde. Leege borden. Vroeg naar bed. Zonder vet. Net ben je warm: Luchtalarm". Sarcastisch beschrijft ze diezelfde dag de laatst ingevoerde anti-Joodse maatregel: "Nieuwe zegepraal over het Jodendom: men moet een kenteken op de borst dragen. Een groote gele ster, middenin staat JOOD, je ziet het op honderden meters afstand. Je slaat je oogen neer, als je zoo'n ongelukkige ziet aankomen. Een vriendin vloekte gisteren keihard, toen ze het voor 't eerst zag". Op 14 oktober 1944 wordt Zutphen gebombardeerd: "Ik zat op de balkonkamer voor de open deuren. Je hoorde wat gezoem van vliegtuigen, hoog, heelemaal niet angstwekkend. Ineens komt daar een gierend en scheurend geluid naderbij. Ik sprong van mijn plaats naar achterin de kamer of ik was de kamer al half uit, ik zag nog de boeken van het boekenrekje vliegen en stond op den gang. Het was al gebeurd en doodstil in de lucht". Met haar ouders schuilt ze in de kelder: "Het heeft een half uur geduurd. Toen er geruimen tijd niets meer gevallen was zijn we uit den kelder gekropen. Wat waren we schichtig. Achter ons huis loeide en knetterde de brand van het pakhuis van Thieme. Behalve een papiervoorraad bevatte het de mooiste meubels en volledige inboedels van vrienden. Geen wonder dat 't razend brandde en de geheele omgeving aanstak". Meer dan 100 burgers laten het leven bij dat bombardement.

Johanna Daniëla (Jo) Holleman (1905-2002) woont in de oorlog bij haar al oude ouders in Zutphen. Vader is huisarts met een praktijk aan huis. Jo, ongehuwd, is lerares Duits op een plaatselijk gymnasium. Haar oorlogsdagboek is soms laconiek van toon: "Men zegt van menschen, dat ze 'goed' of 'verkeerd' zijn. 'Is dit hotel 'goed', mijnheer?' 'O. Als U 'goed' bedoelt, moet u naar dat hotel daar gaan'". Op 2 mei 1942 dicht ze: "Nieuwe Orde. Leege borden. Vroeg naar bed. Zonder vet. Net ben je warm: Luchtalarm". Sarcastisch beschrijft ze diezelfde dag de laatst ingevoerde anti-Joodse maatregel: "Nieuwe zegepraal over het Jodendom: men moet een kenteken op de borst dragen. Een groote gele ster, middenin staat JOOD, je ziet het op honderden meters afstand. Je slaat je oogen neer, als je zoo'n ongelukkige ziet aankomen. Een vriendin vloekte gisteren keihard, toen ze het voor 't eerst zag". Op 14 oktober 1944 wordt Zutphen gebombardeerd: "Ik zat op de balkonkamer voor de open deuren. Je hoorde wat gezoem van vliegtuigen, hoog, heelemaal niet angstwekkend. Ineens komt daar een gierend en scheurend geluid naderbij. Ik sprong van mijn plaats naar achterin de kamer of ik was de kamer al half uit, ik zag nog de boeken van het boekenrekje vliegen en stond op den gang. Het was al gebeurd en doodstil in de lucht". Met haar ouders schuilt ze in de kelder: "Het heeft een half uur geduurd. Toen er geruimen tijd niets meer gevallen was zijn we uit den kelder gekropen. Wat waren we schichtig. Achter ons huis loeide en knetterde de brand van het pakhuis van Thieme. Behalve een papiervoorraad bevatte het de mooiste meubels en volledige inboedels van vrienden. Geen wonder dat 't razend brandde en de geheele omgeving aanstak". Meer dan 100 burgers laten het leven bij dat bombardement.