De auteur gaat 10 mei 1940 per auto in grote haast als commandant van 15 man voor een buitenlands detachement van de Ripperdakazerne naar Den Haag. Hij escorteert hoge militairen die naar Engeland vertrekken. Hij behoort ook tot de escorte van de Koningin. Uitgebreid vertelt hij wat hij die dagen allemaal doet. Zelf vlucht hij ook naar Harwich. Daar aangekomen moet hij zijn wapens inleveren. Op 20 mei werkt hij met 100 man op een hoofdkwartier in Londen. De Engelsen onthalen hen. 24 Mei 1940 vertrekt hij naar Haverford, ten westen van Londen. De stemming onder de soldaten is somber. Ze ontmoeten Engelse soldaten die in Frankrijk hebben gevochten. 1 Juni 1940 gaat hij terug naar Londen en werkt voor het ministerie van defensie. Hij ziet Prins Bernhard en ministers. Er zijn feestjes. Hij is teleurgesteld in de prestaties van het Nederlandse leger en verlangt naar zijn vrouw. Het leven is saai. Vaak gaat hij naar de bioscoop. Hij probeert in Indië of Canada aan de bak te komen. Veel van de stad Londen heeft hij nog niet gezien, hij rijdt lange afstanden met bus en ondergrondse. 4 September 1940 meldt hij dat hij contact heeft gehad met zijn echtgenote. Hij heeft een prachtige tocht buiten de stad langs Engelse kroegen gemaakt per auto. Hij logeert in Londen bij de echtgenote van een Engelse officier. Er zijn bombardementen. 10 September 1940 wordt hij in een ziekenhuis geopereerd vanwege een dubbele breuk. Er is dan vaak luchtalarm, soms brengt hij de nacht in de kelder door. De verzorging is goed. Hij vertelt wie er op bezoek komen. 21 September 1940 wordt het ziekenhuis door een bom getroffen, de schade valt mee. Eind september 1940 verlaat hij het ziekenhuis en gaat naar Forquay aan de zuidkust om bij te komen. Er vlak bij, in Dogmersfieldpark in Basingstoke is een tehuis voor Nederlandse officieren. Hij leest en wandelt. 21 Oktober 1940 gaat hij weer aan het werk in Londen. Er is veel veranderd op zijn werk, het is druk en hij krijgt daarom assistentie.

De auteur gaat 10 mei 1940 per auto in grote haast als commandant van 15 man voor een buitenlands detachement van de Ripperdakazerne naar Den Haag. Hij escorteert hoge militairen die naar Engeland vertrekken. Hij behoort ook tot de escorte van de Koningin. Uitgebreid vertelt hij wat hij die dagen allemaal doet. Zelf vlucht hij ook naar Harwich. Daar aangekomen moet hij zijn wapens inleveren. Op 20 mei werkt hij met 100 man op een hoofdkwartier in Londen. De Engelsen onthalen hen. 24 Mei 1940 vertrekt hij naar Haverford, ten westen van Londen. De stemming onder de soldaten is somber. Ze ontmoeten Engelse soldaten die in Frankrijk hebben gevochten. 1 Juni 1940 gaat hij terug naar Londen en werkt voor het ministerie van defensie. Hij ziet Prins Bernhard en ministers. Er zijn feestjes. Hij is teleurgesteld in de prestaties van het Nederlandse leger en verlangt naar zijn vrouw. Het leven is saai. Vaak gaat hij naar de bioscoop. Hij probeert in Indië of Canada aan de bak te komen. Veel van de stad Londen heeft hij nog niet gezien, hij rijdt lange afstanden met bus en ondergrondse. 4 September 1940 meldt hij dat hij contact heeft gehad met zijn echtgenote. Hij heeft een prachtige tocht buiten de stad langs Engelse kroegen gemaakt per auto. Hij logeert in Londen bij de echtgenote van een Engelse officier. Er zijn bombardementen. 10 September 1940 wordt hij in een ziekenhuis geopereerd vanwege een dubbele breuk. Er is dan vaak luchtalarm, soms brengt hij de nacht in de kelder door. De verzorging is goed. Hij vertelt wie er op bezoek komen. 21 September 1940 wordt het ziekenhuis door een bom getroffen, de schade valt mee. Eind september 1940 verlaat hij het ziekenhuis en gaat naar Forquay aan de zuidkust om bij te komen. Er vlak bij, in Dogmersfieldpark in Basingstoke is een tehuis voor Nederlandse officieren. Hij leest en wandelt. 21 Oktober 1940 gaat hij weer aan het werk in Londen. Er is veel veranderd op zijn werk, het is druk en hij krijgt daarom assistentie.

De auteur gaat 10 mei 1940 per auto in grote haast als commandant van 15 man voor een buitenlands detachement van de Ripperdakazerne naar Den Haag. Hij escorteert hoge militairen die naar Engeland vertrekken. Hij behoort ook tot de escorte van de Koningin. Uitgebreid vertelt hij wat hij die dagen allemaal doet. Zelf vlucht hij ook naar Harwich. Daar aangekomen moet hij zijn wapens inleveren. Op 20 mei werkt hij met 100 man op een hoofdkwartier in Londen. De Engelsen onthalen hen. 24 Mei 1940 vertrekt hij naar Haverford, ten westen van Londen. De stemming onder de soldaten is somber. Ze ontmoeten Engelse soldaten die in Frankrijk hebben gevochten. 1 Juni 1940 gaat hij terug naar Londen en werkt voor het ministerie van defensie. Hij ziet Prins Bernhard en ministers. Er zijn feestjes. Hij is teleurgesteld in de prestaties van het Nederlandse leger en verlangt naar zijn vrouw. Het leven is saai. Vaak gaat hij naar de bioscoop. Hij probeert in Indië of Canada aan de bak te komen. Veel van de stad Londen heeft hij nog niet gezien, hij rijdt lange afstanden met bus en ondergrondse. 4 September 1940 meldt hij dat hij contact heeft gehad met zijn echtgenote. Hij heeft een prachtige tocht buiten de stad langs Engelse kroegen gemaakt per auto. Hij logeert in Londen bij de echtgenote van een Engelse officier. Er zijn bombardementen. 10 September 1940 wordt hij in een ziekenhuis geopereerd vanwege een dubbele breuk. Er is dan vaak luchtalarm, soms brengt hij de nacht in de kelder door. De verzorging is goed. Hij vertelt wie er op bezoek komen. 21 September 1940 wordt het ziekenhuis door een bom getroffen, de schade valt mee. Eind september 1940 verlaat hij het ziekenhuis en gaat naar Forquay aan de zuidkust om bij te komen. Er vlak bij, in Dogmersfieldpark in Basingstoke is een tehuis voor Nederlandse officieren. Hij leest en wandelt. 21 Oktober 1940 gaat hij weer aan het werk in Londen. Er is veel veranderd op zijn werk, het is druk en hij krijgt daarom assistentie.

De auteur gaat 10 mei 1940 per auto in grote haast als commandant van 15 man voor een buitenlands detachement van de Ripperdakazerne naar Den Haag. Hij escorteert hoge militairen die naar Engeland vertrekken. Hij behoort ook tot de escorte van de Koningin. Uitgebreid vertelt hij wat hij die dagen allemaal doet. Zelf vlucht hij ook naar Harwich. Daar aangekomen moet hij zijn wapens inleveren. Op 20 mei werkt hij met 100 man op een hoofdkwartier in Londen. De Engelsen onthalen hen. 24 Mei 1940 vertrekt hij naar Haverford, ten westen van Londen. De stemming onder de soldaten is somber. Ze ontmoeten Engelse soldaten die in Frankrijk hebben gevochten. 1 Juni 1940 gaat hij terug naar Londen en werkt voor het ministerie van defensie. Hij ziet Prins Bernhard en ministers. Er zijn feestjes. Hij is teleurgesteld in de prestaties van het Nederlandse leger en verlangt naar zijn vrouw. Het leven is saai. Vaak gaat hij naar de bioscoop. Hij probeert in Indië of Canada aan de bak te komen. Veel van de stad Londen heeft hij nog niet gezien, hij rijdt lange afstanden met bus en ondergrondse. 4 September 1940 meldt hij dat hij contact heeft gehad met zijn echtgenote. Hij heeft een prachtige tocht buiten de stad langs Engelse kroegen gemaakt per auto. Hij logeert in Londen bij de echtgenote van een Engelse officier. Er zijn bombardementen. 10 September 1940 wordt hij in een ziekenhuis geopereerd vanwege een dubbele breuk. Er is dan vaak luchtalarm, soms brengt hij de nacht in de kelder door. De verzorging is goed. Hij vertelt wie er op bezoek komen. 21 September 1940 wordt het ziekenhuis door een bom getroffen, de schade valt mee. Eind september 1940 verlaat hij het ziekenhuis en gaat naar Forquay aan de zuidkust om bij te komen. Er vlak bij, in Dogmersfieldpark in Basingstoke is een tehuis voor Nederlandse officieren. Hij leest en wandelt. 21 Oktober 1940 gaat hij weer aan het werk in Londen. Er is veel veranderd op zijn werk, het is druk en hij krijgt daarom assistentie.