De joodse auteur, die gehuwd is met een katholieke vrouw en één zoon heeft, wordt juli 1943 door de Duitsers als militair krijgsgevangen genomen. Via Amersfoort komt hij na een lange reis terecht in het krijgsgevangenenkamp Oschatz. Hij wordt tewerkgesteld op een chemische fabriek. Hij noteert in zijn (in het geheim bijgehouden) dagboek dagelijks het weer en de gekregen maaltijd. Het eten en de huisvesting zijn niet slecht, er is onderlinge kameraadschap tussen de verschillende nationaliteiten. Vooral met de Serven trekt hij veel op.
Hij doet mee aan de algemene "lijntrekkerij", dwz zo weinig mogelijk doen in zoveel mogelijk tijd. In zijn vrije tijd leest of schaakt hij. Verjaardagen en feestdagen worden uitgebreid gevierd, maar vaak verveelt hij zich.
Nieuws over de oorlog hoort hij via de radio en leest hij uit kranten. Er is vaak luchtalarm.
Hij krijgt post en pakketten van thuis en pakketten van het Amerikaanse Rode Kruis, waarmee hij het later verslechterende kampvoedsel kan aanvullen. Hij ruilt rookwaren tegen voedsel.
16 April 1944 verlaten de gevangenen het kamp onder begeleiding van een Duitse wachtpost. Tien dagen later bereiken ze Amerikaanse troepen. Daarna gaat hij per trein in langzaam tempo via Luxemburg en België naar Nederland terug.
30 Mei 1945 is hij weer thuis bij echtgenote en zoon in Rotterdam.

De joodse auteur, die gehuwd is met een katholieke vrouw en één zoon heeft, wordt juli 1943 door de Duitsers als militair krijgsgevangen genomen. Via Amersfoort komt hij na een lange reis terecht in het krijgsgevangenenkamp Oschatz. Hij wordt tewerkgesteld op een chemische fabriek. Hij noteert in zijn (in het geheim bijgehouden) dagboek dagelijks het weer en de gekregen maaltijd. Het eten en de huisvesting zijn niet slecht, er is onderlinge kameraadschap tussen de verschillende nationaliteiten. Vooral met de Serven trekt hij veel op.
Hij doet mee aan de algemene "lijntrekkerij", dwz zo weinig mogelijk doen in zoveel mogelijk tijd. In zijn vrije tijd leest of schaakt hij. Verjaardagen en feestdagen worden uitgebreid gevierd, maar vaak verveelt hij zich.
Nieuws over de oorlog hoort hij via de radio en leest hij uit kranten. Er is vaak luchtalarm.
Hij krijgt post en pakketten van thuis en pakketten van het Amerikaanse Rode Kruis, waarmee hij het later verslechterende kampvoedsel kan aanvullen. Hij ruilt rookwaren tegen voedsel.
16 April 1944 verlaten de gevangenen het kamp onder begeleiding van een Duitse wachtpost. Tien dagen later bereiken ze Amerikaanse troepen. Daarna gaat hij per trein in langzaam tempo via Luxemburg en België naar Nederland terug.
30 Mei 1945 is hij weer thuis bij echtgenote en zoon in Rotterdam.

De joodse auteur, die gehuwd is met een katholieke vrouw en één zoon heeft, wordt juli 1943 door de Duitsers als militair krijgsgevangen genomen. Via Amersfoort komt hij na een lange reis terecht in het krijgsgevangenenkamp Oschatz. Hij wordt tewerkgesteld op een chemische fabriek. Hij noteert in zijn (in het geheim bijgehouden) dagboek dagelijks het weer en de gekregen maaltijd. Het eten en de huisvesting zijn niet slecht, er is onderlinge kameraadschap tussen de verschillende nationaliteiten. Vooral met de Serven trekt hij veel op.
Hij doet mee aan de algemene "lijntrekkerij", dwz zo weinig mogelijk doen in zoveel mogelijk tijd. In zijn vrije tijd leest of schaakt hij. Verjaardagen en feestdagen worden uitgebreid gevierd, maar vaak verveelt hij zich.
Nieuws over de oorlog hoort hij via de radio en leest hij uit kranten. Er is vaak luchtalarm.
Hij krijgt post en pakketten van thuis en pakketten van het Amerikaanse Rode Kruis, waarmee hij het later verslechterende kampvoedsel kan aanvullen. Hij ruilt rookwaren tegen voedsel.
16 April 1944 verlaten de gevangenen het kamp onder begeleiding van een Duitse wachtpost. Tien dagen later bereiken ze Amerikaanse troepen. Daarna gaat hij per trein in langzaam tempo via Luxemburg en België naar Nederland terug.
30 Mei 1945 is hij weer thuis bij echtgenote en zoon in Rotterdam.

De joodse auteur, die gehuwd is met een katholieke vrouw en één zoon heeft, wordt juli 1943 door de Duitsers als militair krijgsgevangen genomen. Via Amersfoort komt hij na een lange reis terecht in het krijgsgevangenenkamp Oschatz. Hij wordt tewerkgesteld op een chemische fabriek. Hij noteert in zijn (in het geheim bijgehouden) dagboek dagelijks het weer en de gekregen maaltijd. Het eten en de huisvesting zijn niet slecht, er is onderlinge kameraadschap tussen de verschillende nationaliteiten. Vooral met de Serven trekt hij veel op.
Hij doet mee aan de algemene "lijntrekkerij", dwz zo weinig mogelijk doen in zoveel mogelijk tijd. In zijn vrije tijd leest of schaakt hij. Verjaardagen en feestdagen worden uitgebreid gevierd, maar vaak verveelt hij zich.
Nieuws over de oorlog hoort hij via de radio en leest hij uit kranten. Er is vaak luchtalarm.
Hij krijgt post en pakketten van thuis en pakketten van het Amerikaanse Rode Kruis, waarmee hij het later verslechterende kampvoedsel kan aanvullen. Hij ruilt rookwaren tegen voedsel.
16 April 1944 verlaten de gevangenen het kamp onder begeleiding van een Duitse wachtpost. Tien dagen later bereiken ze Amerikaanse troepen. Daarna gaat hij per trein in langzaam tempo via Luxemburg en België naar Nederland terug.
30 Mei 1945 is hij weer thuis bij echtgenote en zoon in Rotterdam.