Als belangrijkste goedsheren van het kerspel Delden beschikten de bezitters van Twickel sedert de toewijzing in 1601 van de St. Blasiuskerk aan de hervormden over het patronaatsrecht.
Voor de burgemeesters van Delden en voor de bewoners van de naburige havezaten was dit geen vanzelfsprekende zaak. De uitoefening van het collatierecht werd bij de benoemingen van de eerste of oudste predikant herhaaldelijk ter discussie gesteld. In de loop van de achttiende eeuw werden de omliggende havezaten vrijwel alle door koop bezit van Twickel en werd het collatierecht van die zijde niet meer betwist. Met de burgerlijke gemeente van Stad Delden kwam het pas in 1845 tot overeenstemming. Toen Jacob Derk Carel van Heeckeren van Twickel het kerkorgel bekostigde, besloot de tegenpartij zich terug te trekken. Op grond hiervan werd in 1846 door de kerkeraad besloten de benoeming van de eerste of oudste predikant levenslang aan Van Heeckeren toe te wijzen. Na zijn overlijden vond de benoeming afwisselend plaats door de kerkeraad en de bezitter van Twickel. Deze situatie bleef tot 1968 gehandhaafd.
Ook de tot het patronaatsrecht behorende functie van erf-, over- en opperkerkmeester bleef niet onaangevochten. Als gevolg van de inwerkingtreding van een verordening door koning Lodewijk Napoleon in 1809 moest de hervormde gemeente haar goederen overdragen aan de veel grotere katholieke parochie. De na de Franse tijd gevoerde processen om de goederen weer terug te krijgen, brachten de kerkelijke gemeente in grote financiële problemen. Marie Cornélie van Wassenaer Obdam bleek bereid hierbij in de bres te springen op voorwaarde dat "Twickel" blijvend zicht kreeg op de kerkelijke administratie. Zo verhuisde op 26 mei 1823 de kerkelijke administratie naar de rentmeesterij van Twickel en de bezitster van Twickel werd benoemd tot kerkvoogdes. Ook deze situatie werd gecontinueerd tot 1968.