Uw zoekacties: Kranten

Kranten ( Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) )

Oude kranten zijn bij uitstek geschikt om informatie te vinden over grote en kleine gebeurtenissen uit het verleden, maar ook vind je er veel gegevens in over personen, advertenties van bedrijven, verslagen van sportwedstrijden enz.

Hier kun je op ieder willekeurig woord zoeken in tienduizenden krantenpagina's van voornamelijk lokale kranten uit Noordoost-Brabant:

- Boxmeers Weekblad, 1868-1945 (Boxmeer en omstreken)
- De Echo, 1881-1945 (Cuijk en omstreken, Gennep en Zuid-Gelderland)
- Graafsche Courant, 1852-1949 (Grave tot Boxmeer en omstreken)
- Udensche Courant, 1910-1970 (Uden, Veghel, Erp, Boekel, Gemert en omstreken)
- Krantenknipsels Bende van Oss

De jaargangen t/m 1945 zijn online te doorzoeken en bekijken, de jaargangen vanaf 1946 vanwege auteursrecht alleen op onze studiezaal.

Let op: alle teksten zijn via ocr (optical character recognition, automatische tekenherkenning door de computer) toegankelijk gemaakt. De ocr-software maakt daarbij veel fouten. Een i of l wordt dan bijvoorbeeld als een 1 herkend. Houd hier rekening mee bij het zoeken.

Tip: veel Brabantse kranten kun je ook doorzoeken via www.delpher.nl

> Algemene hulp en zoektips

beacon
16  zoekresultaten
sorteren op:
 
 
 
 
BWB-1930 Boxmeers weekblad
Erfgoedstuk
Krantenpagina
19300315 Boxmeers weekblad, 1930-03-15; p. 6
Naam krant:
Boxmeers weekblad
Pagina:
6
Datum:
1930-03-15
Jaargang:
1930
De goede Guillaume was geen scherp opmerker en het somber zwijgen van zijn broer op dien gelukwensch viel hem niet op; er kwamen een paar kleine jongens langs, hij pakte er een beet, wierp dien in de hoogte, ving hem met de schoudars op en draafde de voorgalerij zoo door tot bij de canape, waar Corona en Hermelijn nog zaten. Heb je geen moeite om al die kinderen te onderscheiden? vroeg Hermelijn. Ik ken mijn eigen er nauwelijks uit, ant- woordde Guillaume lachend. Laat eens kij- ken, is dat er een van my, of is 't een broertje of een neefje. Hoe heet je vent? en hy keek naar boven. Herman. Dien heb ik niet, dat is aen zoon van August, geloof ik. Die kneuter daar is zyn 00m, een heuvaltje in vergelijking van Do ra August. En de uwe? Lientje daar komt ze aan. 't Is no. 3 van de zes, mljn jongste is elf weken; ja, de klapperboomen zitten hier vol kleine G6- rantjes, men heeft ze mtar voor het pluk- ken. Iteko, riap Corona, die opgestaan was en naar de binnengalerij wandalde; zij had een lange, slepende grijze peignoir aan met donkerroode opslagen gegarneerd, 'n bloed- koralen kam in de hoog opgestokan haren, bloedkoralen groot als duiveneieren om hals en armen. Zeg me toch eens, wat voor wonderlijke naam dat is? zei Hermelijn. Iteko, bedoelt h? Wel, dat is Margaretha Jacobs, heb ik eens gehoord. Het is een goed mensch die juffrouw. Zij laart de kin deren van alles, en bemoeit zich niet met onze zaken. Corona behandelt haar als aen meid of als een koningin. Iteko, vroeg Corona, toen het bultje voor haar stond, waar blijft Margot van morgen. zy is met meneer Philip, meneer Por tias en meneer Thoren uit ryden gegaan. Zonder myn verlof op Zondag. 't Is goed. Zeg haar dat zy vandaag de kamer niet verlaat. Ook niet voor het eten?
Gevonden alinea's: 1
Organisatie: Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC)
laatste wijziging 30-05-2024
1 gedigitaliseerd
 
 
 
 
 
ECHO-1930 De Echo
Erfgoedstuk
Krantenpagina
19301217 De Echo, 1930-12-17; p. 4
Naam krant:
De Echo
Pagina:
4
Datum:
1930-12-17
Jaargang:
1930
portretlijstje, dat een knopje er rinkelend van afvloog, Verschrikt greep hij het lijstje vast, want hij was zuinig op zijn zaken, schraperig zuinig. En het lijstje was een duiir stukje, niet op zijn erf gewassen, neen. een gesclienk van Irene Mees. Zijn blik viel op het portret, er in vervat, en met boozen lach wierp hij lijstje met portret neer op he( iakcn van het schrijfbiireau. „Hi! hi! Irene Mees! De mooie Irene! Een bultje. een gedrochtje!" en aan die maakte hij het hof, inet zulk een beanie was hij zoo goed als verloofd! „Hi! hi!" Hij keek met ruwen hoonlach het portret in de oo.gen die zoo blij naar het photographietoestel ge- staard hadden; want zoo juist had Ho,ger's mond lieve sireelende woordjes in de bleeke ooren van het bnltje .gefiuisterd. Hah! Onzin! dat doet iedereen. Ze moest maar niet zoo dom zijn hem te gelooven. Geld had het leelijke schepsel! cen ton. had haar sciioonbroer hern terloops meegedeeld, cn geld is erg nreStig Hij glimlachte. Zijn blik irof weer liet portretje. en daarnaast rees op voor zijn '-xcst de slanke Hesselyne van Meersch. met haar lief, intelligent .gezicht en aristocratisch vf)orkonien. ilij sioot de oogen om het beeld beter te geniete.i, Hii zag he' fijn ko|)jc zich buigcn, de voile roode lin- pcn zich ploo'cn tot een glimlach zoo lief als hij no.g niet bij cen vrouw gezien had. Hij sprong op. Wien had die glimlach gegolden? Hem? Neen, den groet van Fred Moorsehns zoo juist. Hij knarste op de tanden en balde de vuisten. Voor Fred Moorselius la, cn de architect hoefde geen bnltje 'C trouwen, hij had geld en kon een mooie vrouw nemen. Maar hij zeff was er toch niet zoo slecht aan toe. fhiisterde de stem weer in zijn binnenste, Hij had vol- doende om te leven. Bah! om te leven, hoe! als een ploeteraair, als een tobber, een man, die weelde, genoegens, goede sier voor zijn neus moet laten voorbijgaan. Qenieten was prettig, hoor! Hij keek naar het portret van Irene Mees. De er op schijnende zon omlijnde onbarmhartig scherp de h
Gevonden alinea's: 1
Organisatie: Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC)
laatste wijziging 30-05-2024
1 gedigitaliseerd
 
 
 
 
 
ECHO-1930 De Echo
Erfgoedstuk
Krantenpagina
19301231 De Echo, 1930-12-31; p. 8
Naam krant:
De Echo
Pagina:
8
Datum:
1930-12-31
Jaargang:
1930
Hi. Het was een gezellige verandah, die van mevrouw Mees, de weduwe van den makelaar' Mees, evenals liet iieeie liuis, dat ze met haar dociiter Irene be- woonde. Ze tiad de ruime woning, haii villa, haii staashuis in een der buitenwijken betroklcen, toen haar dochier Maud als jonge vrouw het ouderlijk huis ver- laten had voor een eigen modern opgesmukten haard; want Irene had behoefte aan lucht en zonneschijn, en Irenetje was alles voor haar moeder. Ueze ko€sterde en hefkoosde en verwende haar als een klein kind en onigaf haar met een atmosfeer van louter comfon, iieide en teederheid. In het huishouden werd ieder er op aigericht Irene te beminnen, en de dienstbare, die met bepaald toegenegenheid koesterde voor het bultje, iiet huisdier, dat niet vriendelijk was voor de mis- maakte dochter des huizes, werden stilletjes terzijdc geschoven door de meesteres. Het huis van mevrouw Mees was modern evenals dat harer gehnwde kinderen, en de zware ouderwetsche tnahonie en eikenliouten meubelen met de gebioemde zijden trijp Louis XV- en Henri Il-stijl vloekten mei de grillige, luchtige, moderne omlijsting; maar het gebeel maakte een comfortabelen, en voor den go- makznchtige behaaglijkeh indruk. In de verandah tnsschen zingende vogels", geurige bloemen, oogstreelende planten, zat Irene in een prel- tigen stoel, en liet de dunne vingeren streelend gaan over het zachte fhnveel eener tea cosy. Het brnine liooT'J was over het werk gebukt, en de groote monJ iieuriede zachtjes. „M<>oi! " riep ze uit, haar geneurle onderbrekend cm de cosy op eenigen afstand in liiCt darteiend zonneliclit iKHidend. De oogen schitterden en de rnond lachle cn toonde een rij welverzorgde tanden. „Wat zal dat iieerlijk zijn, als ik daar den trekpot voor ons beitjes onder verschuil. Voor ons beitjes"; ze lachte en knikte tegen iemand onzichtbaar, „voor Irene en Wim. Heci- lijk! heerlijk! " ze klapte in de handen. ...luffrouw Irene." Ze draaide haastig het hoofd om. „Er is een briei voor u." En een dienstm
Gevonden alinea's: 1
Organisatie: Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC)
laatste wijziging 30-05-2024
1 gedigitaliseerd
 
 
 
 
 
ECHO-1931 De Echo
Erfgoedstuk
Krantenpagina
19310117 De Echo, 1931-01-17; p. 4
Naam krant:
De Echo
Pagina:
4
Datum:
1931-01-17
Jaargang:
1931
..Hm!" mompelde hij, „dat is wel een reden een meisje, dat geen cent bezit, vragen, wijl ie positie ver- beterd is! Ik zeu je danken! hartelijk danken! Heb ]« zulke hooge gevoelens? Maar Fred Moorselius, hi! hi!" zijn voorhoofd betrok; Moorselius, je Moorselius is de man om haar te begeeren, en om haar te krij- gen," hij knarsetan^de. Hij wilde haar niet, hij wilde haai niet, neen, duizendmaal neen. En stommerik dat hij was vorigen Maandag, zich om zoo te zeggen te decJareeren aan den jonker! Zouden daar^ geen on- iiangenaamheden op kunnen volgen'^ Ba!i! die zieke kon niets doen, en hun familie zou er zicii niet om be- kommeren; armen hebben geen verdedigers.. Meende de meid dat hij gek was, te verwachten door hem gevraagd te worden, als ze,geen duiten had!.. Hij. hoonlachte dat het door de kamer klonk. Het ha- rig hoofd wierp hij in zijn vroolijkheid over het idee, dat Hesselyne kon meenen een aanzoek van hem re niogen verwachten, in den nek. Hij wierp zijn hi's te gen de lamp, het plafond, het portret van Irene Mee-?, dat hij in zijn vroolijkheid in den anderen hoek der .^chrijftafel smeet. Hij trommelde er op. en lachtte .spottend en knikkend tegen het bultje, dat hem met haar van geluk schitterende oogen goedkeurend scheeti toe te lachen! Hee! wat keek Irene Mees! Hij rilde. .u at Daar verscheen Her-eaiow beeld in al zijn bekoor lijkheid. Daar: naast .el, waar ze zoo dikwijls gestaan had; als haai)® iich^-''8; Pii" deed, opgewekt babbelend om de pijn t(ee Oofeten. Heftig greep hdj een wierp het met kracht naar de plaats waar ziji'. leest hem het meisje too- verde. Woedend sprong hij op. Zwaar schreed hij het ver- trek op en neer. Gemeen, allergerneenst, geen cent te hebben en hem dan te bekoren! . Haar trouwen! wat een onzin! QeBn kwestie van. Hij had nu een verzekerde positie. Bespottelijk. Re den te meer om een flinken zak duiten als bruidsgift te verlangen.
Wat glimlachte daar Irene Mees in het kristallen iijstje! Wat had die bult te glimlachen? Als een klauw kromden zich de vingers om het por tret en dit vloog met krachtigen worp op den grond. Het versleten tapestry vloerkleed verzachtte den val, maar niet voldoende om de kristallen spijltjes en kolommetjes te verhoeden. met klagend geluid te breken. Hij zag rood. De laars werd opgeheven om het mager gezicht onder den hie! te verpletteren. Hij bedacht zich. Men moest zich weten te beheer- ,,schen, men moest bedachtzaam zijn. HI! hi! het bultje kon eens vragen naar haar afbeelding. De laars kwam niet vermorzelend neer op het kar- ton, hij schopte dit slechts ter zijde. Een verzekerd bestaan had hij nu, had Moorselius gezegd, eene niet te versmaden praktijk, hi! hi ja, de Hamerens ook, en het gezin van Qeertsen en mr. Wilst door dat geschrift in „Tegen Logen en Onrecht" -- tier bleed steeg hem naar het hoofd, schaamte was in zijn oog — bah! onzin! Het is maar zaak geld te verd:enen, wat zou dat, de zwartrokken nog wat zwar- ter te maken? hi! hi! Hij lachte luid. Een gedwongen fach ,en de verlegenheid zat nog in zijn blik en deed het oog naar beneden gaan. Het was toch ecu mooi meisje, die Hesselyne van Meerscb, en zoo voornaam en gedistlngeerd.. Maar verbeeld je, geen cent bracht ze meer, zei mevrouw Vos. Schandalig, het was ongehoord! En dan kwam zoo'n meisje hem begeerig maken naar haar! En dan moest hij haar laten loopen. Wacht als vergoeding voor de telenrs^elling, die ze hem had doen onder- vinden, zou bij de rekening wat aandikken, hi !bi! dat was grappig! En praktisch tegelijk. Een een wraak- oefening was het ook, want ze zou het nog smaller moe^en aanleggen om hem te betalen. Hi! hi! hi! Hij lachte lang, hi| lachte gedurig, terwijl hij zich kleedde om nog even naar een patient te gaan; maar dat lachen werd onderbroken door aanvallen van kwaadheid, waarbij dan eem borstel werd in een hoek geworpen, een stoel van de juffrouw beneden 'n stamp kreeg de kat, die vree
Gevonden alinea's: 2
Organisatie: Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC)
laatste wijziging 30-05-2024
1 gedigitaliseerd