Aanleiding is de nieuwbouw aan Reitemakersrijge 2-8. Het archeologisch onderzoek heeft in twee fasen plaatsgevonden. De eerste fase betrof het ontgraven van de bouwput en de zuidelijke fundering voor de nieuwbouw. De tweede fase betrof het uitgraven van extra sleuven ten behoeve van de plaatsing van betonbalken in de bouwput.
In de werkputten is een aantal archeologische sporen aangetroffen. Deze sporen bestaan uit de resten van baksteenfunderingen, kelders, vloeren, waterkelders en waterputten, uitbraaksleuven, grondverbeteringen, een sloot, een gracht en uit mestkuilen. Onder de baksteenfunderingen bevindt zich de voet van de laatmiddeleeuwse stadsmuur.
Tijdens het onderzoek is een grote hoeveelheid vondstmateriaal geborgen. Het aardewerk bestaat o.a. uit: Pingsdorf, Langewehe en Majolica. Een hoeveelheid munten zijn aangetroffen o.a. proefslag en een Neurenbergse rekenpenning. Andere vondsten als een bronzen vingerhoedje, 18;e-eeuwse naaigarnituur, 17e-eeuwse gespen en een bronzen beslagfragment zijn ook geborgen.
Het terrein is vanaf de 11e eeuw gebruikt: eerst als open terrein (huiserf of bouwland), daarna als onderdeel van de verdedigingslinie van de stad en tenslotte als dicht bebouwd stadsgebied. De laatmiddeleeuwse sporen die op het onderzoeksterrein zijn gevonden bestaan uit een sloot, uit mestkuilen of beerputten en uit de fundering van de laatmiddeleeuwse stadsmuur die was geplaatst in een gedempte gracht. Ze bevestigen het beeld dat het onderzoeksgebied in deze periode nog geen huizenbouw kende. De sloot is het oudste spoor dat is gevonden en dateert uit de 11e eeuw.
De sporen aan de noordkant van het onderzoeksgebied bestaan vooral uit waterputten of -kelders. (vervolg: Zie opm.)