De natuurlijke ondergrond bestond uit (zeer nat) dekzand. Daarop lag een laag donkergrijs humeus zand (mogelijk een oude bouwvoor), gevolgd door een humeus bandje en daarboven een pakket egaal zwarte grond met puin. In het westelijke deel was verder sprake van een leemlaag met daarop een laag houtskool/steenkool.
Naast delen van de voormalige bebouwing uit de 19e eeuw zijn ook delen van funderingen en opvolgende vloeren (plavuizen/kloostermop) van drie oudere huisjes aangetroffen (datering 16e/17e eeuw). Sommige vloeren waren verbrokkeld en enkele vloeren in het achterhuis van huis nr.3 waren sterk verzakt.
Huis nr. 3 bleek te zijn aangelegd op een fundering van hergebruikte kloostermoppen waaronder een montant (een verticaal onderdeel van een (bak)stenen raam). Bij de resten van het achterhuis van huis nr. 3 is tegen de achtergevel een groot, met puin gevuld haardgat waargenomen. De achtergevel zelf was opgebouwd uit hele ‘rooswinkels’ en bleek veel zwaarder te zijn uitgevoerd dan de bijbehorende zijmuren. Onder de vloeren zijn onder meer een met kalk en puingruis dichtgegooide kelder en een kuil aangetroffen. Ten noorden van de achtergevel bevonden zich een uit ijsselsteentjes opgemetselde hemelwaterbak en een afvalkuil (datering 18e eeuw). Bij huis nr. 2 is aan de oostzijde het restant van een haard waargenomen. Deze bestond uit in visgraadpatroon gelegde ‘ijsselsteentjes’.
Bij het aanleggen van een bodemprofiel tot op de vaste ondergrond werd vastgesteld dat aan de zuidkant sprake was van een naar het zuiden toe aflopend talud. Dit is alleen in het oostelijke deel van het terrein waargenomen. Mogelijk betreft het de resten van een voormalige sloot. In de onderste grondlagen zijn verder geen sporen meer aangetroffen.
Uit meerdere grondlagen en sporen is vondstmateriaal verzameld zoals een fragment van een majolica bord (circa 1600) en ijzer(?)slakken die onder één van de vloeren in huis nr. 1 vandaan kwamen.