Bij een verbouwing van de kelder is de natuurlijke ondergrond van geel dekzand waargenomen. Daarop lag een donkergrijze laag, gevolgd door een pakket zwarte humeuze grond. De bovenste lagen bestonden uit puin met daarop geel vulzand waarop de vloer van de voormalige kelder lag.
In de kelder was een aantal kleine stiepen aanwezig. De keldervloer bleek te bestaan uit platgelegde bakstenen (zogenaamde rooswinkels) op een ondergrond van vette grijze klei. De funderingen aan de zuid-, west- en noordzijde dateerden uit circa 1900.

Van de aard en datering van eventueel vondstmateriaal is verder niets bekend.