Deze film vertelt hoe drie thorarollen, het interieur en de gebruiksvoorwerpen van de Leeuwarder Synagoge in de Tweede Wereldoorlog uit handen van de Duitsers bleven en in 1965 in Israël een tweede leven kregen in Kfar Batja, een dorp voor jonge Joodse kolonisten in de nieuwe staat Israël. Er is gefilmd in Israël, Amsterdam, Leeuwarden en Berlikum. Jongeren laden balen hooi op een wagen, getrokken door twee paarden, De voice-over vertelt hoe hier in 1947 het nieuwe dorp Kfar Batja voor 450 jongeren werd gesticht en in 1954 de moderne witte synagoge is gebouwd. Een jongen poetst een kroon en legt die samen met een zilveren schild op een altaar. Opnamen van de nieuwe synagoge, de jongeren in het gras met veel close-ups, jongens in een timmermanswerkplaats schaven, zagen, frezen en solderen, meisjes in de keuken kneden deeg, kuikens worden losgelaten, een meisje kijkt door een microscoop, les in instrumentenbouw. De voice-over vertelt onder deze beelden dat de jonge kolonisten letterlijk bouwen aan een toekomst. Opnamen van de attributen uit Leeuwarden, de menora (uit Sneek!), stenen tabletten met de tien geboden, het altaar, de stoel van de rabbi, kronen, schilden en delen van het interieur. De verteller verhaalt over Simon Dasberg, een van de drie Leeuwarder rabbi's, die omkwamen in het concentratiekamp. Zijn broer Nathan Dasberg geeft nu les op de school in het dorp en bemiddelde bij de komst van de attributen uit Leeuwarden. Quote van Nathan Dasberg, waarin hij benadrukt dat de "scolarship" uit Leeuwarden in Israel wordt voortgezet. Opnamen van Nicolaaskerk in Amsterdam, tramlijn 1 met Centraal Station op de achtergrond, tram richting Nieuwezijds Voorburgwal. Bordje Jodenbreestraat, beeld van die straat, shots van de grachten. Verteller over de opkomst en bloei van de Joodse Gemeenschap in Amsterdam. Bordje Leeuwarden/Ljouwert, shot centrum, de Nieuweburen, café met de wijk Oldegalileën op achtergrond Bonifatiuskerk, fietsers op Nieuwestad,

D0346 Weromblik: Beelden fan it ferline. Oorlogsjaren 40-45 op Terschelling
Reportage over de oorlogsjaren 1940-1945 op Terschelling. Basis zijn de geluidloze zwart/wit filmpjes gemaakt door Jan Duijf, hij was eigenaar van een foto- en filmzaak Toko op West-Terschelling. De verhouding met de Duitsers was vrij harmonieus op Skylge: er waren geen Joden, onderduikers en daarom waren er ook geen razzia’s. De eilanders waren vrijgesteld van de Arbeitseinsatz, ook was er geen Landwacht. Duijf had ook Duitsers als klant, daarom kreeg hij vrij gemakkelijk toestemming om films te maken bij de activiteiten van de Duitsers.
Jildou de Vries van Heit & Mem Video levert commentaar bij de beelden. De meeste beelden zijn eerder uitgezonden door Heit & Mem: V1857 Terschelling 1938-1948 maar dan zonder commentaar en in een willekeurige volgorde.
Interviews zijn er met Gerk Koopmans (directeur Verzetsmuseum Friesland) en Piet de Jong, eilandbewoner.
Beelden van duikers die explosieven uit het Wad halen, opruimen en laten ontploffen van bommen.
Matrozen of soldaten spelen voetbal met gasmaskers op. Kinderen lopen met toeters om oudjaar uit te blazen. Vissers op zee; bakkersknecht op bakfiets met brood
6:09 parachutisten springen uit vliegtuig; motor met zijspan. 11 mei komen Duitsers aan in Harlingen, ze gaan door naar de eilanden, die onderdeel uitmaken van de Atlantikwall.
September 194?: oefeningen op zee, de haven van West-Terschelling was de thuishaven voor Duitse oorlogsschepen.
Beelden van man en vrouw, waarschijnlijk Jan Duijf en zijn vrouw.
10:03 Mooie beelden van feest in en rond Rijf, bij Midslân aan Zee: dansende mensen, man met accordeon. Piet de Jong vertelt dat hij een Duitser knock-out slaat tijdens dit feest.

Film start met beeld van trompettist Fons Diercks, gemengd met flashes van magere mensen op zoek naar voedsel in afvalbakken.
Interview met Fons die zelf de hongerwinter van ’44-’45 heeft meegemaakt. In de strenge, koude winter had men vaak maar één potkachel die gestookt werd met hout uit sloophuizen, tramrails, afgezaagde bomen etc.
Met zijn broer en zus gaat hij, in het ruim van een rijnaak, naar Lemmer met eindbestemming Oosterlittens.
In een gesprek met Anne Seffinga-Tilstra vertelt zij over de aankomst van een grote groep evacués met een bus, sommige zelfs uit Limburg. Op het dorpsplein werden ze verdeeld over de inwoners. Ze waren verwaarloosd, vies en vaak met luizen. In het dorp werd heimelijk hout weggehaald om te kunnen stoken.
Gerk Koopmans, directeur van het Fries Verzetsmuseum, verklaart waardoor de hongersnood ontstond. Treinen reden niet meer omdat het spoor vernield was, schepen konden niet meer varen omdat kanalen en rivieren dichtgevroren waren. Kortom: er was geen transport mogelijk.
In het Westen werden gaarkeukens opgericht, maar het voedsel was onvoldoende voor hongerige kinderen. Op initiatief van het Interkerkelijk Bureau voor Voedselvoorziening (IKB) werden kinderen overgebracht naar o.a. Friesland. Dat gebeurde lopend, via vrachtauto’s of via de boot in de nacht naar Lemmer. Meestal was dat onder begeleiding maar soms werden kinderen op pad gestuurd naar boeren, met alleen een briefje van de ouders. Ondanks deze evacuatie zijn er toch ca. 20.000 mensen gestorven door de hongersnood.
Op het kerkhof in Oosterlittens bezoekt Fons het graf van zijn opvangouders Gerrit de Vries en Lezina Faber. In het plaatselijke café ontmoet hij Tiede Sybesma en Pytsje Sybesma–de Vries, dochter van zijn opvangouders. Herinneringen worden opgehaald en Fons leest een dankbrief van zijn moeder voor.

CD-ROM met informatieve teksten over alle facetten rond de gevangenis De Blokhuispoort in Ljouwert (Leeuwarden). Uitgebreide info over de historie vanaf 1500: het kasteel, tuchthuis, straffen, huis van bewaring, arbeid, ontsnappingen, medische zorg, foto’s.
Bevat ook de film “Gevangenisleven en Reclassering”, gemaakt door Willy Mullens van de Haghe Film Fabriek, 1925. De film laat de dagelijkse gang van zaken zien in een gevangenis in Amsterdam.
Verder is een interview opgenomen met bewaarder Wouter Algra, over de voorgenomen sluiting van de Blokhuispoort in 2000.