Op de boat fertelt Tsjêbbe dat er dwaande is mei De leginde fan it ljocht. De see komt dêryn yndirekt nei foaren. Sa’t it wurd ‘leginde’ al seit, hâldt Tsjêbbe it leaver hermetysk. At er it oer de (waad)see hat, dan hawwe minsken der fuort in byld by, en dat wol Hettinga leaver net. Op it eilân wurde der ferskate opnamen makke: yn it hotel, in loopke troch in steech, stoarjend oer it waad. Yn it doarp draacht Tsjêbbe stikjes foar by ferskate gebouwen dy’t foarkomme yn Een dorp aan zee fan Slauerhoff: it riedhûs, de skoalle, de tsjerke en it earmhûs. Opname fan it waad mei fûgels. Tsjêbbe sit yn de dunen en wurdt troch Pieter Verhoeff nei ferskate saken frege. Oer syn blinens seit Tsjêbbe dat it minder wurden fan de eagen begûn yn de nacht. Troch syn blinens ferbyldet Tsjêbbe in soad, dat giet meastal werom op eardere ûnderfiningen. Hy jout faak in kleur oan eat, bgl. oan muzyk. Se prate oer it ritme yn gedichten. De gedichten fan Homerus binne hiel metrysk skreaun, dat komt neffens Tsjêbbe út in selstannich gefoel wei. It ritme foarmet yn in tekst de ferklankjende grûn fan it ferhaal en makket ûnderdiel út fan it fertellen. Syn lange gedichten biede yn logysk ferbân mear romte foar ferhaal en epyk. It ritme makket de spanningsbôge. Sa ûntstiet der in spanningsfjild tusken ritme en ynhâld. Tsjêbbe fertelt dat er noch altyd mei in typmasine wurket. Hy sprekt syn skreaune teksten lûdop út om te fiele hoe’t de tekst rint. Oer De blauwe hauk fan Wales en de earste rigel ‘it is slim simmer’ fertelt Tsjêbbe dat dy him ynienen yn it sin skeat. Hy hat lang twivele. It kin ommers wol slim kâld wêze, mar net slim simmer. De earste rigel is hiel wichtich. At dy ien kear stiet, kin hy dat útbouwe ta in folslein gedicht. Verhoeff freget wêr’t er syn dichtersbloed wei hat. Tsjêbbe: ‘Doch fan ús heit.’ Heit Hettinga koe it wurd goed brûke en mocht graach ferhalen fertelle. Taal is foar Tsjêbbe in sykjen nei dat wat djipper yn dysels leit.

Tsjêbbe op besite by Hotske yn Burchwert. Hy jout har twa fan syn eigen cd’s kado. Hettinga fertelt Hotske dat se krekt te riden west hawwe yn It Fean en dat se aant nei Frâns op de pleats geane. Se krije it oer it ûntstean fan It doarp always ready. Hettinga hat dat skreaun ta gelegenheid fan Simmer 2000. Hy twifele deroer oft guon details wol kloppen en hat dat doe hifke by Hotske en har yntusken ferstoarne man Rikus. Sa slacht ‘it doarp’ op Burchwert en ‘always ready’ op de tekst dy’t op in Amerikaanske jeep kwaste stie, dy’t nei de oarloch yn Burchwert efterbleaun wie. Hettinga hat in jier as njoggen west doe’t hy dy tekst foar it earst seach. It figuer fan Marilyn Monroe siet foarop de trekker fan Rikus. Dan krije se it oer earder, oer watfoar minsken de Hettinga’s wienen. Hotske seit dat Tsjêbbe syn mem in kreaze frou wie, dy’t hakskuonnen oan hie at de bern út it doarp op de hynderkes ride mochten. Tsjêbbe bringt dêr tsjinyn dat sy wol graach as in dame klaaid gie, mar likegoed meiholp op de pleats. Tsjêbbe’s heit wie alles eins wol bêst. Hy wie strang, mar rjochtfeardich. Der koe in soad, mar koest gjin loopke mei him nimme. Tsjêbbe koe goed mei syn heit opsjitte en hat de niget oan taal fan him. Hettinga en Verhoeff meitsje in kuier troch it doarp. Tsjêbbe fertelt hoe’t er fan de fyts foel en de transistorradio te wetter rêkke. De radio waard wer opheakkele en spile ek noch. Tsjêbbe hat ek altyd graach sile mocht. Dat docht er no noch graach, mar dan moatte der altyd wol oaren by wêze om út te sjen. Hy hat in pracht jeugd hân, altyd bûten. Oer it skriuwen fertelt Hettinga dat it alle kearen wer in eksperimint is. Tema’s dy’t hy yn syn wurk frekwint brûkt, binne tiid en fergonklikens. Tsjêbbe treft in âlde maat, Wiersma. Se krije it oer it reedriden. Tsjêbbe die dat hiel graach en net ûnfertsjinstlik. Letter treft Tsjêbbe in oare âlde bekende dy’t ek ris in foardrachtjûn mei Tsjêbbe organisearre hat. Tsjêbbe droech it gedicht Faderpaard foar it earst foar.

Opnamen makke by it optreden fan Tsjêbbe Hettinga yn it radioprogramma ‘De avonden’ fan VPRO-radio. Earst test Hettinga de apparatuer. Dêrnei sitte se wat te drinken foardat de útstjoering begjint. It programma “Music Hall” presintearre troch Wim Noordhoek wurdt opnaam yn studio Desmet oan de Plantage Middenlaan yn Amsterdam. Der trede ferskate artysten op, û.o. Wim de Bie en Jan Mulder. Tsjêbbe draacht it gedicht Under de wrâld foar. Dêrnei wurdt troch in oar de Nederlânske oersetting foardroegen troch Benno Barnard. Wim de Bie komt mei in skets oer regionale dichters, mar makket in útsûndering op dat slachte: ‘Tsjêbbe Hettinga is van wereldniveau.’ Dêrnei sitte se yn it kafee nei te praten. Hettinga krijt it oer de kadâns en it ritme yn syn gedichten en benammen it foardragen dêrfan. At er gedichten in skoftke net mear foardroegen hat, dan moat er earst in pear kear oefenje om it gedicht wer ‘te fielen.’ Ek is er him der bewust fan, dat er by it foardragen de eagen altyd ticht hat, dan ‘giet it nei binnen.’ Oan Benno Barnard leit er de Fryske i-klanken, twilûden en brekking út. Barnard fynt dy typysk Fryske klanken sa moai klinke.

Ferfolch fan de opname dy’t Tsjêbbe Hettinga makke yn de studio fan Omrop Fryslân. Hy oefenet noch efkes en set dan útein mei it stik dat opnaam wurde moat: it krystferhaal 'In bernekrysttiid yn Wales'. Hettinga draacht it konsintrearre foar, mar rekket doch ien kear de tried kwyt. At alles opnaam is, giet Tsjêbbe mei Harry Zwerver mei nei de oare studio om de opname te beharkjen. Hy is hiel kritysk op bylûden ensafh. At er it werom harket, dan playbacket er mei.