"It Boun fan Frysk-Nasjonale Jongerein - in 1936 opgericht in cafe Sobel - jowt in byld fan har simmerwurk". De film begint met beelden van een ruwe zee, het beeld van Caspar da Robles, ''het water stijgt''. Deze beelden vormen een metafoor voor de maatschappelijke ontwikkelingen zoals de bond die ervaart. De tussentitels zeggen ''sa as it wetter us jimmeroan bedrige, sa bedriget us nou de Frjemdsin''. Als bewijs daarvoor zien we een stapel Nederlandstalige tijdschriften, kranten en taalboeken. Tegen deze vreemde invloeden moet, zo zegt de film expliciet, ook een dijk opgeworpen worden. Bijvoorbeeld in de vorm van jongerenwerk (opbouw volkshogeschool), jeugdkampen (op Terschelling) en dergelijke. In de kampen leren jongeren samen te werken. Verder zien we opnamen van groepsgewijze gymnastiekoefeningen, muziek en zang en een door de "boun" georganiseerde voordrachtswedstrijd.

Impressie van aardappels rooien op het boerenland; aardappelen rooien met lichter, handmatig aardappelen rooien, koffie/theepauze op het land.
Opnamen in Olderbekoop (Aldeberkeap), wegwerkzaamheden, riolering wordt geplaatst. Waarschijnlijk horen de beelden bij een langere film die over het waterleidingsbedrijf gaat.

Vrouwen volksdansen in een bosrijke omgeving.

Jan Bearn Singelsma was leraar biologie op de middelbare landbouwschool. Een keer per jaar ging hij op excursie naar boerenbedrijven in het buitenland en filmde dan voor zijn leerlingen. Denemarken diende in deze tijd als groot voorbeeld voor boeren in andere delen van Europa.
Daarnaast filmde hij ook meer maatschappelijke dingen zoals een vluchtelingenkamp met mensen die ontheemd raakten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de terugreis door Duitsland filmt hij enkele verwoeste steden. Zo kregen de studenten ook wat mee van de harde realiteit in de wereld.
Singelsma heeft de film voorzien van Friese tussentitels.